Sen üzülme diye bütün renklerden vazgeçerim
Sen üzülme diye alışkanlıklarımı bırakırım
Seni seviyorum diye...
Beni ben yapan bütün benliğimden vazgeçerim
Sen üzülme göz bebeğim ...
Seni sensizken de severim
Yüreğimin eridiğini hissetsem de
Sen üzülme diye gülücükler saçarım
Yanlızlık kaftanının içindeyim şimdi.
Sen bilme diye sessizce ağlıyorum
Sen görme bilme
Bu çaresiz bitik hallerimi diye
Gecenin karanlığında kayboluyorum
Sen üzülme diye
Yüreğimden vazgeçiyorum
Seni seviyorum diye
Hayatta en çok sevdiğim ve istediğim şeyden
Kalem tutan ellerimden vazgeçtim
Sen gittin diye
Kokundan mahrum kalmışım
Şimdi!
Sen istiyorsun diye ....
Senden vazmı geçeyim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UZAKLARDA BİR YER
PoetryEnse kökünden başlayıp vücudunun tamamını ele geçiren sinirlerin omuriliğe atılan bir darbenin felç etmesi gibiydi, kulaklarınında çınlanan sözcükler. Solukları yavaşlarken, duyduğu üç kelimede takılmıştı. " Başınız Sağ Olsun." Bir ülke değil, kocam...
