Sisli kirpiklerine yapışan
Yağmurlu gözlerin,
Poyrazlarla esen saçların
Her dokunuşta seni anımsatıyor.
Yalanlarla soğutulmuş yüreğim,
Her gece kapının önünde nöbet tutarken,
Islak kaldırımlarda nasırlaşmak için yeminli ayaklarım,
Sessizliğin karanlığında
Elimde demlediğim yalnızlık
Titreyen kalbimde esir.
Haritalara kitlediğin izlerinde,
Arkada çalan sensizlik fon müziğinde
Bulunmuyor kayıp anahtar.
Acı ektiğin topraklarıma
Susuzluğun damlalarında
Yokluğunun zulmünde
Damgalı armağan ettiğin sensizlik.
Gelen adım seslerine sakladığım umut,
Sessizce gidişine alışamadı henüz.
Unutulmayan hayalin
Tozlu rafların masal kitaplarında,
Mutlu son sendromunda canlanıyor sadece.
Paslı aynalarda yankılanan
Kurumuş dudaklarımdan çıkan Kulaklarını tıkadığın uğuldayan sesim kısılır,
Çekilen kanımda donan düşlerim
Sensizliğin imparatorluğunda
İlan edilmiş
Yaşanmaz artık yaralı bu bedende.
Kendimce yetirdiğim düşüncelerde,
İşi bitmiş bütün direnişler,
Kırık bir kalemin yırtık kağıdında soyut göstergesi.
Duymak için yalvardığım sesin,
Puslu yalnızlıklarda dolanıyor,
Damla damla sönen gözlerimin ferinde.
Alışmak alışabilmek
İhanet adı altında gizleniyor,
Eriyen benliğimin kayıp şehrinde.
İslah ettiğin hüzünlerinde boğuluyorken,
Anlamını yitirdiğim ayrılığında,
Suskunluğun çaresizliğindeki Ahh da bitiriyorum bizi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UZAKLARDA BİR YER
PoetryEnse kökünden başlayıp vücudunun tamamını ele geçiren sinirlerin omuriliğe atılan bir darbenin felç etmesi gibiydi, kulaklarınında çınlanan sözcükler. Solukları yavaşlarken, duyduğu üç kelimede takılmıştı. " Başınız Sağ Olsun." Bir ülke değil, kocam...
