Uyanırken bugün sensiz birgüne daha
Anladım ki ilk defa
Ben senin hem varlığını hem de yokluğunu seviyorum
Evet tarifsiz bir dilde çok özledim seni
Ara sıra unuttuğum da oluyor
Sonra bir yerlerden bir şarkı çalıyor
Dolaşmaya başlıyorsun kalbimin en icra köşelerinde
Yüzümdeki gülümse kayboluveriyor
Nasıl geldiğini anlamadığım anılar Gözlerimin önünde cirit atmaya başlıyor
Dalıyorum yaşanmışlıklara
Kendi kendime kızıyorum sonra
Ne yeri ne zamanı diye
Tenha Köşeler arıyor göz bebeklerim
Umurumda kalmıyor kimse
Zamanla alıştım yok oluşuna
Kaç vakittir acı sarmıyor açık yaramda
Katlanmak için geçen tiktak seslerine
Bir işe yaramadığını bildiğim gerçeğe
Umutsuz tohumları ektim toprağıma
Günlerimiz geçiyor solgun yolların bitki örtüsünde
Zaman dilimi görevini gerçekleştiriyorda
Senden bana kalan sadece bir kaç cümle
Benim ise gece veya gündüze aldığım yolumda
Yürüdüğüm saatten bağımsız adımlarımla
Hayalimdeki mum ışığıyla atlıyorum nehrin serin sularına
Bir zaman sonra yok oluşlara gebe kalarak
Adımız altın harflerle değilde
Yakan yanan küllerde sönüyor olacak.
Multimedia da çok sevdiğim bir şiir var. Uzun zamandır hiç bıkmadan dinlediğim bir şiir. Umarım sizde beğenirsiniz keyifli dinlemeler....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UZAKLARDA BİR YER
PoetryEnse kökünden başlayıp vücudunun tamamını ele geçiren sinirlerin omuriliğe atılan bir darbenin felç etmesi gibiydi, kulaklarınında çınlanan sözcükler. Solukları yavaşlarken, duyduğu üç kelimede takılmıştı. " Başınız Sağ Olsun." Bir ülke değil, kocam...
