Sensizlik kimsenin duyamayacağı bir sessizlik
Saatler geçmek bilmiyor çığlık çığlığa
Mutlu olduğum bütün anılara küstüm
Ve sen hiçbirini bilmedin.
Gittikçe büyüyor burukluk
Bilirdim oysa gitmenin ne demli acıttığını
Belkide bu yüzdendir sana gitme demeyişim.
Aynı gökyüzünü paylaşmak acıtıyor olsa da
Umudumun renkleri kaybolmuşken
Yokluğun revadır bana.
Basiretsiz yazılar yazmaktan
Kalemimin mürekkebi tükendi
Üşüyor ellerim hece hece kanamakdan
Keskin bir bıçağın yarası değil
Adını henüz bulamadığım yarım bırakılmış bir düş bu.
Hiç bir şey söylemeden kaçışımın vebali belki
Yada kim bilir karın altında açamadım çiçeğimi
Bir demet kıştan kalacak kardelen olamadım sana
Kendim gibi seni de soğuttum içimde
Buz tutmaya yeminli gibi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UZAKLARDA BİR YER
PoetryEnse kökünden başlayıp vücudunun tamamını ele geçiren sinirlerin omuriliğe atılan bir darbenin felç etmesi gibiydi, kulaklarınında çınlanan sözcükler. Solukları yavaşlarken, duyduğu üç kelimede takılmıştı. " Başınız Sağ Olsun." Bir ülke değil, kocam...
