The Hated Gryffindor ((Dutch))✔️

39. Traitor

Rae werd wakker in een onbekende slaapkamer, het was koud en de ruimte was erg leeg. Ze herinnerde alles van gisteravond, Draco heeft haar ergens naar toe gebracht maar ze weet niet waar. Plots word er op de deur geklopt, Rae kijkt de hele kamer door opzoek naar iets om zich te beschermen maar er is niks te vinden. "Wie is dat?" vraagt ze. 

"Het is Narcissa, Draco's moeder"

Rae loopt twijfelend naar de deur en opent hem langzaam. Een vriendelijk uitziende vrouw komt binnen gelopen met een zwakke glimlach. Ze heeft een plaat met eten en drinken mee en die zet ze op een kleine tafel in de kamer. 

"Je moet goed eten" zucht ze. "De Dark lord verwacht je over 10 minuten". 

"De Dark lord?" 

Narcissa knikt en kijkt Rae met medelijden aan. Met kleine passen loopt ze weer weg en de deur gaat met een klap dicht. Rae loopt naar het tafeltje, op de plaat ligt een bord met heerlijk uitziende pannenkoeken erop. Ze pakt haar mes en vork en begint de pannenkoeken 1 voor 1 op te eten. Als ze haar ontbijt op heeft gaat de deur weer open, deze keer zonder geklop. Het is Snape, hij kijkt haar met een emotieloze blik aan, "De Dark lord wacht". 

Rae slikt en loopt naar Snape toe. "Volgens Remus waren jij en mijn moeder vrienden" slist Rae.  "Maar je verdient haar vriendschap niet, je bent niks meer dan een lafaard!". 

"De Dark lord heeft niet de hele dag de tijd, miss Lupin"

Met tegenzin loopt Rae achter Snape aan naar een grote kamer. In het midden van de kamer staat een enorme tafel met daar om heen allemaal stoelen. In het midden achter de tafel en stoelen staat Voldemort met zijn rug naar Rae gekeerd en een grote slang glijd over de tafel heen. 

"Rae...." slist Voldemort en hij draait zich langzaam om. Een grote glimlach staat op zijn gezicht terwijl de slang steeds dichterbijer komt. "Dat is lang geleden" grinnikt hij terwijl hij naar Snape wuift om weg te gaan. 

Rae kijkt hem met een emotieloze blik aan, "Ik had liever dat het nog wat langer duurde". Voldemort lachte zachtjes om haar antwoord, "Je bent erg dapper dat geef ik toe" mompelt hij. "Maar waarom ben jij niet bang voor mij Rae? Alleen mijn naam zorgt al voor angst". 

"Zo gevaarlijk ben je niet" grijnst Rae. "Iedereen denkt dat je deze mega machtige tovenaar bent maar in de werkelijkheid ben je net zo snel te verslaan als de rest van ons". Voldemorts grijns verdwijnt van zijn gezicht en hij loopt de tafel om naar haar toe tot dat er nog maar een meter tussen hun vandaan is. "Geen zorgen, ik zal er persoonlijk voor zorgen dat je zo bang word van mij dat je mijn naam niet eens fatsoenlijk uit kan spreken". 

"Succes daarmee" grinnikt ze. 

Voldemort leek alles behalve blij met dat antwoord en pakte zijn stok uit zijn zak. "Crucio" mompelde hij en Rae viel met een kreetje op de grond. "Snape!" schreeuwde Voldemort. "Breng haar naar de kelder, de bloed honden zullen zich vast wel vermaken met haar". Snape knikt twijfelend en pakt Rae op van de vloer. Met grote passen brengt hij Rae naar de kelder en zet hij haar vast aan ketens. Hij zucht terwijl Rae langzaam weer tot bewustzijn komt. "Sorry June" fluistert hij zachtjes en Rae kijkt hem verward aan. Snape loopt weg en Rae geeft een kreun terwijl ze probeert haar handen los te krijgen. "Laat me los vuile verrader!" schreeuwt Rae terwijl Snape haar mee sleurt naar de kerker. Snape gooit haar de trap af en Rae raakt met een harde klap de grond. Hijgend gaat Rae tegen de muur aan zitten en een klein aantal mannen lopen de trap af waar ze net vanaf is gegooid. 3 mannen staan tegenover haar met grijnzen op hun gezichten. "Dus dit is dé Rae Lupin" grinnikt de middelste van de 3. Rae kijkt naar beneden, de linkse pakt Rae vast bij haar gezicht en laat haar in zijn ogen kijken. "Waar zijn je manieren?" gromt hij. "Je moet iemand aan kijken als hij tegen je praat". Met tegenzin kijkt ze in zijn donkere ogen en hij laat haar tevreden los. "Ik denk dat we hier veel plezier mee gaan hebben". 

Opnieuw gaat de deur van de kerker open en loopt er iemand naar beneden. "Weg" gromt de stem van een bekende blonde jongen. "Jij hebt hier niks te zeggen" gromt de middelste bloedhond terug. Draco duwt de middelste met een klap tegen de muur, "Weg". De andere 2 hebben hun stokken op Draco gericht en de bloedhond grinnikt zachtjes. De bloedhond went de 2 om hun stokken te laten zakken en de 2 kijken elkaar verward aan. "Je krijgt 5 minuten" gromt de bloedhond naar Draco en hij duwt hem van zich af. De 3 lopen de trap weer op en Draco gaat hurkend bij Rae zitten. 

"Hoe gaat het?" begint Draco mompelend. 

"Wat denk je zelf?" Gromt Rae terwijl ze hem een boze sneer geeft. Draco knikt zachtjes terwijl Rae naar haar voeten blijft staren. 

"Waarom Draco?" begint Rae als ze hem in zijn grijze ogen aankijkt. "Ik dacht dat- dat we vrienden waren...". 

Draco grinnikt, "We weten beide dat we geen vrienden waren".

Rae zucht en Draco's lach verdwijnt als hij de pijn in haar ogen ziet. "Ik wil dat je vertrekt" Gromt Rae. 

"Als het goed is heb ik nog 3 minuten" zegt hij nonchalant en ze kijkt hem woedend aan. "Ik wil je nooit meer van mijn leven zien". 

Draco staat zuchtend op en knikt, "Als dat is wat je wilt".

Een paar maanden later..

Maanden lang zit Rae al in de kerker, haar bruine haren zijn vettig, er staan zwarte wallen onder haar ogen en ze is veel afgevallen. Meerdere keren per dag komen de bloedhonden langs om haar te martelen en ze krijgt als ze geluk heeft 1 maaltijd per dag te eten. Haar hele lichaam zit onder de blauwe plekken en de schrammen, in meeste gevallen gebruiken de bloedhonden de 'crucio' spreuk maar als ze zich vervelen gingen ze over tot hun eigen handen en voeten. Voor de 3e keer deze dag komt er iemand binnen om haar rust te verstoren, Rae verwachtte de 3 bloedhonden voor haar neus maar tot haar verbazing was het Voldemort. Met een  tevreden glimlach keek hij haar aan, "Al van gedachte verandert?". Rae staarde naar haar schoenen en gaf geen antwoord. Voldemorts glimlach verdwijnt van zijn gezicht en richt zijn stok naar haar. "Crucio" slist hij en Rae slaakt een klein kreetje. 

"Antwoord als ik je iets vraag!" gromt hij en Rae kijkt hem met een boze blik aan. 

"Ik heb niks tegen jou te zeggen" zegt Rae en Voldemort kijkt haar woedend aan. Hij pakt haar vast en tilt haar omhoog. Rae staat nu op haar voeten tegenover hem en kijkt in zijn dode ogen.  Voldemort laat haar los, een glimlach verschijnt weer op zijn gezicht en hij laat zijn stok zakken. "Je word vanmiddag verplaatst naar de logeerkamer" gromt hij en Rae kijkt hem verward aan. "Laat ik zeggen dat ik andere plannen voor je heb".