The Hated Gryffindor ((Dutch))✔️

23. Mission accomplished

Elke dag van de vakantie heeft Rae een uil ontvangen, maar haar 'vader' als je dat zo kan noemen heeft haar niet eens één brief terug laten schrijven.
Hij heeft haar verboden om naar Hogwarts te gaan, volgens hem is het te gevaarlijk nu Voldemort herrezen is.
B*llshit als het aan haar ligt, hij geeft niks om haar en gebruikt haar voor zijn eigen plezier.
Ze heeft hem gesmeekt om terug te gaan maar ze heeft de moed al bijna opgegeven. Hij gaat haar nooit vrijwillig er naar toe laten gaan.

Toch heeft ze de moed nog niet helemaal opgegeven. Ze zit aan tafel haar diner op te eten en ze verzameld al haar moed bij elkaar om het hem opnieuw te vragen.
'Kun je alsjeblieft heroverwegen om me te laten gaan?' Vraagt ze hem hopeloos.
Hij kijkt op van zijn bord met eten en kijkt haar streng aan.
'Hier hebben we het al over gehad, je gaat niet terug'.
Ze slikt, mag ik dan tenminste één brief naar een vriend sturen?' Huivert Rae zachtjes.
Miller staat op van zijn stoel en slaat hard op de tafel met zijn vuisten. Ze schrikt van zijn uitbarsting en zijn ogen staan vol woede.
'JE GAAT NOOIT MEER TERUG!' Schreeuwt hij en Rae begint te trillen.
'Naar je kamer' zegt hij en hij word iets kalmer. Rae knikt en rent naar boven.
Ze gooit de deur met een klap dicht en gaat verslagen op haar bed zitten.

Plots hoort ze een geluid bij haar raam, ze opent het raam en ziet Hedwig voor haar raam staan. Hedwig maakt een krassend geluid en Rae opent het raam.
Hedwig geeft haar een brief en Rae rent snel naar haar bureau, ze verstopt Harry's brief en ze pakt een pen en een stuk perkament.
Hedwig maakt een hard geluid en Rae blijft stokstijf stil staan. 'RAE?? WAT WAS DAT??' Schreeuwt mnr. Miller naar boven en ik hoor hem de trap op hollen.
Snel schrijf ik slordig: 'HELP' op een stuk perkament en geeft het terug aan Hedwig.
Hedwig vliegt weg en op dat moment komt hij binnen...
Hij is woedend, 'wat had ik gezegd over schrijven naar die freaks??' Vraagt hij en hij kijkt me doordringend aan.
'I-ik-'

Warning! vormen van mishandeling en huiselijk geweld. Skip tot de * als je het liever niet wil lezen.

Rae word onderbroken door dat hij haar tegen de muur aan duwt en ze valt met een klap op de grond.
'Je gaat nooit meer terug naar Hogwarts' zegt hij woedend en hij schopt haar een paar keer in haar ribben.
'Je spreekt je freaky vrienden nooit meer', hij tilt haar overeind en slaat met zijn vuist in haar gezicht wat er voor zorgde dat ze met haar hoofd op het harde steen terecht kwam.
'Heb je dat begrepen??' Vraagt hij terwijl Rae bloed uit haar mond op de grond spuugt.
Ze knikt met moeite en hij lacht tevreden.
Hij hurkt bij haar neer en zijn grijns verbreed, 'geen eten voor de komende 2 dagen, en je blijft in je kamer' fluistert hij in haar oor en hij vertrekt.

*

Rae stond met moeite op en liep naar het bureau om de brief te pakken. Tijdens het lopen kreeg ze een steek aan de linkerkant van haar ribbenkast. Ze schoof langzaam haar shirt omhoog en ze zag allemaal bloed.
Nadat ze de brief te pakken had ging ze op haar bed zitten en vouwde ze de brief open.

Beste Rae.
Hermione, Ron en Remus hebben je al verschrikkelijk veel brieven geschreven en je hebt tot nu toe nog niets beantwoord. We missen je en willen weten hoe het met je gaat. Hermione is er erg chagrijnig door, je kunt je vast wel voorstellen hoe dat is.
Hermione en ik zijn net een paar dagen bij het nest, het is een stuk gezelliger dan bij de Dursley's, geloof me.
We hebben volgend jaar ook een nieuwe potions professor: Horace Slughorn, en dat betekent dat professor Snape onze Defense Against the Dark Arts Professor word. Dat word een vermoeid jaar...
Dit is de 30e brief die ik je schrijf, ja ik heb het opgeteld. En elke keer krijg ik hem weer terug. We maken ons zorgen.
Liefs Harry

Rae slaakt een zucht, haar hoofd deed pijn van de val.  Waarom maakt één zielige oude man haar bang? Voldemort of Bellatrix zijn duizend keer sterker dan hem en alsnog is ze niet bang voor hun, maar wel voor de grote enge weeshuis directeur. Ze staart uit haar raam naar buiten, het begint te schemeren en de maan is net te zien. Ze herinnert het zich als de dag van gister toen ze hem voor het eerst ontmoette.

Miss Rhodes hield mijn hand vast, ze wist dat ik nerveus was en probeert me te kalmeren. Ik was 7 jaar oud en wat er een paar uur van te voren was gebeurd herinnerde ik me niet meer. Volgens miss Rhodes waren een aantal oudere jongens me aan het plagen en dat ik erg boos op hun werd. We stonden voor de grote deur en op de deur staat: Mr. Miller op een goud bordje.
'Geen zorgen liefje, Mr. Miller is een aardige man' zei ze met haar kalme stem.
Ik knikte en er stond een glimlach op mijn gezicht, ik vertrouwde haar erop. Miss Rhodes klopte op de deur en na een paar seconden zei een schorre stem: 'binnen'. Miss Rhodes opende de deur voor me en ik stap naar binnen. Achter me sloot miss Rhodes de deur weer en ik keek angstig achterom.
'Ga zitten' zei de man en ik ging tegenover hem zitten. De man leek niet zo blij, integendeel hij lijkt woedend. Hij keek me met een doordringende blik aan en ik werd er nerveus van.
'Je hebt me veel geld gekost' mompelde de man en ik keek hem vragend aan.
'W-wat bedoelt u?'
'Die jongens die je vanmiddag zo erg toegetakeld hebt liggen in het ziekenhuis en nu moet ik als verantwoordelijke het betalen!' Schreeuwde hij terwijl zijn vuisten op zijn bureau sloeg.
Blijkbaar had miss Rhodes niet alles verteld..
Ik was doodsbang, ieder andere 7 jarige zou bang zijn.
Hij keerde me de rug toe en ik bleef hem nerveus aan staren. Ik wist niet wat ik moest doen, ik wou wegrennen maar ik kon niet bewegen, ik bleef stokstijf stil zitten.
'Geen zorgen, ik heb wel een idee om alles op te lossen' zegt hij terwijl hij zich naar me terug keert met een grijns op zijn gezicht. 'Je moet gewoon alles doen wat ik zeg'.

Ze zat daar waarschijnlijk wel tot 3 uur s'avonds. Haar duizeligheid begon steeds erger te worden en haar ribben begonnen steeds meer te steken. De regen klettert tegen het raam plots ziet ze een zwarte gedaante voor haar raam.
Ze fronst en opent het raam, het zijn Harry en Ron. Ze zweven op hun bezem's voor het raam.
'Rae! Ben je oké?' Vraagt Harry bezorgt.
'Ssssttt' slist Rae.
'Spring achterop!' Zegt hij fluisterend.
'Hoe zit het dan met mijn koffer??' Vraagt Rae hem fluisterend.
'Pak in'
Rae doet wat hij zegt en pakt haar koffer in. De koffer is haast nog vol doordat Rae gewoonweg geen tijd had om hem uit te pakken dus ze is al snel klaar, maar op het einde maakt ze een grote fout. Ze stoot per ongeluk haar lamp om en het valt in stukjes op de grond.
Rae geeft Harry snel haar koffer maar ze hoort luide voetstappen de trap op lopen.
'Spring!' Schreeuwt Ron en Rae springt het raam uit achterop Harry's bezem.
Ron heeft haar koffer vast en Rae kan nog net Miller haar kamer in zien lopen voordat ze weg vliegen.

Er verschijnt een glimlach op Rae's gezicht als ze weg vliegen. Ze is eindelijk weg van die verschrikkelijke plek. Ze vliegen boven Londen door de regen, ze word kletsnat maar dat is het minste wat ze overheeft voor dit.

Na een tijdje vliegen komen ze aan bij het nest. Rae zet voet op de begaande grond net zoals Harry en Ron. Rae valt gelijk om en Harry helpt haar overeind. 'Gaat het?' Vraagt hij bezorgt en ze knikt zachtjes.
Van dichtbij kon Harry bloed op haar gezicht zien en hij schud zijn hoofd. 'Je bent helemaal niet oké, kom ik breng je naar binnen. Molly heeft vast wel iets voor je' zegt Harry en Ron kijkt me met open mond aan.
'Bloody hell' mompelt hij zachtjes.

Harry en Ron helpen Rae naar binnen en gelijk als ze binnen is wordt ze omhelst door Ginny.
'Ik heb je gemist' zegt ze met een glimlach.
Hermione komt ook aangelopen en geeft me ook een knuffel, 'waarom schreef je niet? En waarom zit er bloed op je gezicht?' Vraagt ze streng.
'Rae! Daar ben je eindelijk, we begonnen on zorgen te maken' zegt Molly als ze de keuken uit komt en van Molly krijgt Rae ook een stevige knuffel.
Rae voelt zich erg licht worden in haar hoofd, ze praten tegen haar maar ze kan er letterlijk niks van verstaan. Alles word zwart en Rae voelt haar lichaam op de grond vallen.
'RAE!' Schreeuwt Harry.

GEEN ZORGEN. Dit jaar word een stuk beter voor Rae, het is heel misschien geen goed begin maarrr dit jaar gaan we de badass en vrolijkere kant van haar personage zien.

x Liza