The Hated Gryffindor ((Dutch))✔️

22. Going home.

Het is een paar dagen later. Harry voelt zich slecht, hij verdrinkt zich in zijn schuldgevoelens. Hoe kon hij nou zo stom zijn?? Dankzij hem zijn zijn vrienden gewond en Sirius-

Het was onverdraaglijk. Hij wilde er niet aan denken. Het was zijn schuld dat Sirius er niet meer was en hij kon er niet tegen. Een traan stroomde over zijn wang. De enige familie nog over had, weg.

Rae daarentegen heeft een andere manier van rouwen. Een glas firewhiskey er bij en een sigaret en als je maar dronken genoeg word vergeet je alles. Rae deed niet aan zoiets als huilen, tenminste dat probeerde ze haarzelf te overtuigen. Na genoeg flessen firewhiskey was ze alles om haar heen vergeten, haar zorgen, verdriet en woede. Alles was weg, net zoals ze het het liefste heeft.

Geen zorgen. Geen verdriet. Geen woede.

Niks.

Zo zat ze voor heel wat uren op haar bed, soms rende ze nog naar de wc om over te geven maar daar was ze wel aan gewend.

'Jezus, Rae? Gaat het wel?' Vraagt Hermione als ze net de slaapkamer binnen loopt.
Hermione was al eergisteren ontslagen uit de ziekenzaal, ze was gelukkig niet erg gewond dus ze mocht al vrij snel gaan.

'Primaaa' zegt Rae op een vrolijke toon. Hermione zucht, 'het spijt me van Sirius'.
'Wie de fuck is dat nou weer?' Zegt Rae en ze klinkt een beetje apart.
Hermione fronst en ziet dan pas de lege flessen aan het bed liggen.
'Rae, heb je weer gedronken??' Vraagt ze streng. 'OH DAT, geen zorgen het waren er maar een stuk of 10'.
'10?! Ben je gek ofzo??'
'JA!'
Hermione legt haar hand op haar hoofd en schud haar hoofd zachtjes. 'Dit ga je toch niet menen' mompelt ze fluisterend en ze pakt Rae vast bij haar hand en tilt haar op. Hermione trekt Rae mee de commonroom in en duwt haar op de sofa.
'Blijf hier zitten terwijl ik je koffer in pak' zegt Mione en Rae kijkt haar verward aan.
'Waarom??'
'Omdat we vandaag naar huis gaan' mompelt Hermione op een 'duh' toon.
Rae's ogen worden groot, 'vandaag?? Ik dacht overmorgen pas'.
'De meeste ouders willen hun kinderen zo snel als het kan thuis hebben nadat het bekend is dat Voldemort is herrezen'
Rae slaakt een zucht en Hermione loopt de slaapkamer weer in.

Rae wil alles behalve terug keren naar Mr. Miller. Ze wilt niet terug, ze wil blijven, maar dat gaat niet...

Rae staat op van de bank, alles is wazig voor haar ogen en ze wankelt de commonroom uit. De gangen zijn aardig druk en ze word door iedereen aangekeken. Misschien komt het door haar slechte reputatie of misschien door de mega grote rode wallen onder haar ogen. 
Het gaat niet goed met haar en dat weet ze zelf maar al te best, haar vrolijkheid van vorige week is als de zon verdwenen. Ze voelt zich vreselijk schuldig, ze had veel meer kunnen doen en hem kunnen redden.
Nu is Sirius weg, en hij komt nooit meer terug.

*

Na een tijdje heeft Hermione al Rae's spullen en haar eigen spullen ingepakt. 'Wat je allemaal wel niet voor vriendschap doet' denkt ze bij haarzelf met een zucht.Als ze de commonroom in loopt verwacht ze dat Rae nog steeds braaf op de sofa zit maar helaas..
Hermione kijkt verward om haar heen en slaakt dan opnieuw een zucht. Ik ben toch geen babysitter!? Waar zijn Harry en Ron nou weer als je ze nodig hebt??
Hermione loopt de commonroom uit zoekend naar waar Rae nu weer rond hangt. In de gang komt ze Ron tegen en ze grijpt hem streng bij zijn mouw.
'Hermione! Wat is er??' Vraagt hij geïrriteerd.
'We moeten Rae zoeken' zegt ze en hij kijkt haar vragend aan.
'Hoe bedoel je?'
'Ze loopt ergens dronken in de school'.
'Oh.....'
Hermione rolt met haar ogen, 'waar is Harry?'.
'Volgens mij is hij met professor Dumbledore aan het praten', zegt Ron twijfelend.
Hermione knikt en sleurt Ron de gang door, waar kan ze nou heen zijn gegaan??

Rae zit buiten onder de grote boom waar ze zich wel vaker schuil houdt. Ze staarde naar de donker blauwe lucht gevuld met wolken en lijkt alsof het elk moment kan gaan regenen.
Plots komt George vanachter de boom vandaan, hij kijkt haar met zo'n bezorgde blik aan en ze vind het maar niks.
'Gaat het?' Vraagt hij zachtjes terwijl hij naast haar gaat zitten.
'Prima' zegt Rae net iets te vrolijk en hij fronst.
Hij ruikt aan mijn haar en kijkt me dan streng aan. 'Je ruikt naar Alcohol' zegt hij streng en Rae knikt.
'Wil je ook wat?' Vraagt Rae met een hik.
George schud afkeurend zijn hoofd, 'ben je dronken?'
Rae haalt haar schouders op, 'misschien...'.
'Ik weet dat je verdrietig bent maar dit is niet de oplossing..' mompelt hij. 'Ik breng je naar de trein, die zal over een uurtje wel vertrekken'.
'NEE' schreeuwt Rae hard en ze staat gelijk op.
George staat verward op, 'wat bedoel je?'.
'IK GA NIET NAAR HUIS'
'Kalmeer' fluistert hij zachtjes in haar oor maar ze duwt hem van haar af.
'IK GA NIET NAAR HUIS' herhaald ze zichzelf.
'Rae, je bent dronken, je weet niet wat je zegt'.
'Ik ga nooit van mijn leven terug' zegt ze zachtjes en je kunt de pijn in haar ogen zien.
'W-waarom?' Vraagt George in de war.
'Laat me alsjeblieft niet terug gaan' fluistert ze zachtjes.
'Uiteindelijk zul je wel terug moeten'.
Rae schud zachtjes haar hoofd en rent dan snel weg, het kasteel in. 'RAE!' Schreeuwt George haar nog na maar ze blijft door rennen.
Ze rent zo snel als ze kan door de gangen, het is druk dus het gaat met een beetje moeite maar ze stopt uiteindelijk als ze voor the room of requirement staat.

Hermione staat met Harry in de gang met hun hutkoffers in de hand te praten als George opeens buiten adem naar hun toe rent.
'Rae, ze is gevlucht' hijgt George.
'Waar heen??' Vraagt Harry.
'Geen idee, ze was te snel voor me'
'Waarom rende ze überhaupt weg?' Vraagt Hermione fronsend.
'I-ik weet het niet, ze zei dat ze niet naar huis wou'.
'Ik vind haar wel' mompelt Harry en hij loopt weg terwijl Hermione hem vragend na kijkt.

Harry weet waar ze is, nou ja dat gokt hij. Als hij niet gevonden zou willen worden zou hij precies naar de dezelfde plek gaan.
Hij staat voor de deuren van the room of requirement, de deuren gaan open naar een plek waar hij nog nooit eerder geweest is.
Hij kijkt verward om zich heen, een paar maanden geleden was dit nog een training's ruimte en nu lijkt het op een vuilnisbelt met spullen en meubels. Harry kijkt om zich heen maar ze is nergens te vinden. Hij loopt een stukje rond en stoot per ongeluk iets aan wat er voor zorgt dat een stoel met een hard geluid op de grond valt.
'Wie is daar??' Hoort Harry de stem van Rae vragen.
'Ik ben het, Harry' mompelt hij en Rae komt tevoorschijn.
'Waarom ben je hier?'
'Ik kwam je zoeken, de trein-'
'Ik ga niet!'
Harry ziet de pijn in het Rae's ogen, 'waarom wil je niet?' Vraagt hij voorzichtig.
'Ik kan niet terug' huivert ze en ze zakt neer op de grond. Harry loopt langzaam naar haar toe en zakt ook neer op de grond tegenover haar.
'Wat is er mis Rae?' Vraagt hij bezorgt maar Rae schud haar hoofd.
'Ik kan niet terug' herhaald ze.
Harry zucht, 'ik weet dat de laatste dagen moeilijk waren, voor ons beiden maar we moeten volhouden' zegt Harry. 'Dus alsjeblieft kom mee'.
Rae kijkt Harry in zijn felgroene ogen aan en ze slaakt een zucht. Harry staat op en helpt Rae met opstaan.
'Kom je?' Vraagt Harry.
Rae knikt, ze loopt op Harry af en omhelsd hem. 'Dankje, Harry' fluistert ze in zijn oor en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht.
'Geen probleem'.

Even later zitten ze in de trein en na een tijdje zoeken hebben ze een lege coupé gevonden.
Als ze op de banken zitten geeft Hermione Rae een strenge blik.
'Wat is er?' Vraagt Rae en Hermione slaakt een zucht. 'Wat je deed was erg onvolwassen' zegt ze en ik rol met mijn ogen.
'Sorry' verontschuldig ik me en ze knikt.
Rae staart naar buiten terwijl Hermione en Ron zoals gewoonlijk weer zitten te ruziën als een getrouwd koppel.
'Rae? Jij komt ook toch?' Vraagt Ron en ze word wakker van haar trans en kijkt hem verward aan.
'Wat?' Vraagt ze verward.
'Laatste week van de vakantie bij het nest, jij komt toch ook?'
'Ja, ik denk het...'

De rest van de reis heeft Rae niet opgelet, ze keek naar buiten en werd steeds nerveuzer.
De trein kwam tot stilstand en ze had het niet eens door, verdwaald in gedachtes.
'Rae! We zijn aangekomen' zegt Hermione en dan komt ze er achter dat iedereen de coupé al uit is.
Ze staat op en pakt haar hutkoffer stevig vast, ze loopt de trein uit op het station.
Ze begint licht te trillen als ze een grote enge man een paar meter van haar vandaan ziet staan.
'Schrijf me!' Zegt Hermione nog voordat ze haar ouders een knuffel geeft.
Ik knik naar haar en loop nerveus naar de man toe. Er staat een sluwe grijns op zijn gezicht, ' klaar om te gaan?' Vraagt hij en ik knik.

x Liza