The Hated Gryffindor ((Dutch))✔️

1. The Orphanage.

POV Rae Winter Lupin.

Ik word kreunend wakker, het ligt schijnt door het raam in mijn gezicht en ik draai om op het harde bed. Hard word er op mijn deur geklopt en ik slaak een zucht.
Met tegenzin sta ik op van mijn bed en er word opnieuw op mij deur geklopt, dit keer iets zachter. Ik trek snel een setje kleren aan en open de deur, miss Rhodes staat glimlachend in het deurgat.
'Tijd voor je ontbijt liefje' zegt ze.
Ik knik en loop gapend mijn kamer uit naar de cafetaria.

Het weeshuis bestaat uit 2 afdelingen, het linker gebouw is voor de kinderen onder de 10 jaar en het rechter gebouw voor degenen boven de 10 jaar.
Meestal als je terecht komt in de afdeling boven de 10 jaar is er al geen hoop meer voor je, net zoals bij mij.
De meeste mensen vinden me nogal raar doordat mijn ogen anders zijn en daarom ben ik nooit geadopteerd.
Ik weet niet wat er is gebeurd met mijn echte ouders en waarom ik zo anders ben in vergelijking met andere kinderen.

Ik loop de cafetaria binnen en er zitten al aardig veel mensen. Ik schep wat eten op mijn bord en ik ga aan een lege tafel zitten.
Ik leg mijn voeten op de tafel en ik steek een sigaretje aan.
Verschrikt kijk ik om als iemand op mijn schouder tikt, 'nablijven vanmiddag' zegt meneer Miller kort. Ik slik en draai me weer om.
Meneer Miller is de baas van het weeshuis, en ook nog eens mijn grootste nachtmerrie..

Na het ontbijt loop ik terug naar mijn slaapkamer toe om me klaar te maken voor school tot dat miss Rhodes binnen komt.
'Geen school voor jou vandaag' zegt ze liefjes.
Ik frons, 'waarom niet?' Vraag ik.
'Je hebt bezoek' zegt ze kort en er komt een oude man binnen met een lange baard.
Hij steekt vriendelijk zijn hand uit en ik doe het zelfde.
'Professor Albus Dumbledore' zegt hij.
'Rae' zeg ik kort.
'Ik heb me verheugd om je te ontmoeten Rae' zegt hij.
'Is dat zo?' Vraag ik vol ongeloof.
Hij knikt en hij seint miss Rhodes om weg te gaan. 'Ik ben hier om je weg te brengen' ik kijk hem met grote ogen aan.
'Waar heen?'
'Een school voor kinderen net zoals jou' zegt hij.
'En wat voor kind ben ik dan?'
'Is het je ooit opgevallen dat je dingen kunt die gewone kinderen niet kunnen' vraagt hij.

Ik knik langzaam, 'ik kan mensen pijn doen zonder ze aan te raken'

'Ik kan mensen dingen laten doen zonder dat ze het willen'

'Ik ben sterker en sneller dan alle andere kinderen'

'En...' ik open mijn mond maar doe hem snel weer dicht.

'En?' Vraagt Dumbledore.

'En.... ik word elke volle maan een weerwolf' zeg ik met een slik.

Dumbledore's ogen worden groot maar knikt dan.

'U bent een sterke hekst miss Lupin, net zoals je moeder' zegt hij met een glimlach.
'Kende u mijn moeder?' Vraag ik verbaast.
Hij knikt en ik kijk hem verbaast aan.
'Wanneer ga ik naar die school?' Vraag ik.
Er verschijnt een glimlach op Dumbledore's gezicht, 'morgen gaan de trein'
'Morgen al?' Vraag ik.
Hij knikt, 'pak je spullen in over een half uurtje gaan we naar London om schoolspullen voor je te kopen' zegt hij.
Ik knik en de man loopt mijn kamer uit, nog steeds in de war plof ik op mijn bed.
Ik stof al mijn kleren in mijn koffer en mijn geld in mijn zakken.
Het is nog aardig veel geld die ik in de loop van de jaren heb gestolen van docenten of klasgenoten.
Ik heb zo mijn trucjes...

Terwijl ik de gang in loop verschijnt meneer Miller plotseling achter me. Hij legt een hand op mijn schouder en als ik me omdraai zie ik dat er een grijns van hier tot Tokio op zijn gezicht staat. Ik slik, 'ik ga je missen Rae' zegt hij met een zwoele stem.
Hij streelt mijn schouders en ik schrik een beetje van zijn plotselinge aanraking.
'Je beng ook één van mijn favorieten, het is jammer dat je vertrekt' zegt hij terwijl zijn handen van mijn schouders naar mijn heup glijden. Zijn aanrakingen maken me bang, hij laat me los en ik loop op een snelle pas de gang uit naar de receptie.