I Fell Inlove With my Best Friend

Kabanata 37

Kabanata 37 : 'She is?"

Alexander Ryan P. O. V

Sa dinami-daming tao sa mundo, minsan napapaisip ako, sino kaya sa bilyong taong yan, ang makakatuluyan ko.

But, when you think about the billions of people living in this planet- Is really amazing! But, finding the right people for yourself- is really hard.

Mahirap maghanap, lalo na kung yung hinahanap mo ay isa sa bilyong taong yun.

Sabi din ng iba? Kusa naman iyong dadating, hindi mo nga lang napapansin. At kapag dumating daw yung araw na nahanap mo na iyong taong para sa iyo, ung sigurado kana, unti-unti na lang titibok ang puso mo, para sa taong yun. At talagang hindi mo alam, kong paano mo yun patitigilin.

Titigil lang daw yun, kapag ung taong yun, ay hindi naman talaga nakalaan sayo- sa madaling salita- Hindi siya iyong taong hinahanap ng puso mo.

I'm not that kind of people, who's literally find that someone, they can say mine! because I know that love comes in unexpected way- and unexpected time.

Malay mo kasi, sa paghahanap mo sa taong yun, hindi mo na napapansin, yung pagmamahal ng isang taong naging parte na din pala ng buhay ko- naging parte nang buong childhood life mo.

I was so stupid that time, hindi ko man lang napansin yun. Hindi ko man lang napansin, na yung pagmamahal pa lang binibigay niya-ay hindi pagmamahal bilang isang kaibigan lang , kundi pagmamahal ng isang taong, pinahahalagahan ka, at kaya kang samahan habang buhay.

I was five- years old- when this girl came to the picture.

Halos lahat ginawa ko, para lang hanapin ang batang babaeng unang nagpatibok ng puso ko. I handle all things, related to that girl. Pati ang paghahanap ay inasikaso ko narin.

Nangyari kasi ang lahat ng yun. Nong mga limang taong gulang palang kami. Hindi ko pa naman nasa ulo ang mukha niya noon, pero alam kong may makikita akong palatandaan, para masiguro kong siya yun.

I gave her a bracelet. Palatandaan yun, para kapag nagkita kami ulit masisiguro kong siya yun.

Tinulungan ko lang naman kasi siya, sa mga batang nambubully sa kanya. Alam kong hindi dapat ako maki-alam, pero wala eh! Kusang kumilos ang mga paa ko para puntahan ang batang yun.

Nasa outing ang buong pamilya, sa isang Province, at ang probinsyang yun ay sa Pangasinan. At the same time, nasa province din sila para magbakasyon.

Nasa iisang probinsya kami, pero iba ang dahilan ng pagpunta namin. Mga ilang araw din kami, doon. It happens na mag katapat lang ang hotel, at ang bahay nila.

Malaya kaming naglalaro, noon. I considering her- as my girl best friend. Iyakin kasi talaga siya, at halos walang bata ang gustong makipaglaro sa kanya, dahil talagang Iyakin siya.

"One day, I'll be your groom, and you will be my bride."

"Someday, When our path is definitely met again. I will marry you."

Mga pangakong, gustong gusto kong tuparin noon. Marahil kami'y bata pa, pero ganyan na agad mind set namin.

Nakaalis ako ng probinsya ng malungkot, kasi mas nauna kaming umalis kaysa sa kanila.

Hindi ko, nakikita ang mga magulang niya noon, pero binigay niya ung pangalan niya.

"Ana"

Five years had been past, pero hindi ko padin alam kong kamusta na ang batang yun? Nakalipat narin kami sa mas maayos na tirahan.

Doon ko, nakilala si Maximilianna. Umiiyak siya noon, at talagang kawawa. Deja vu. Parang nangyari ulit, pero sabi ng utak ko- hindi sa parehas na bata- not with same girl I help, five years ago.