I Fell Inlove With my Best Friend

Kabanata 10

Kabanata 10 : 'The song, she sang'

Maximilliana P.O.V

Mabuti na lang nagising ako ng alas-siete kanina, may eye bags din ako, sabi ko na nga ba, e!

Nakakainis! Mabuti pa sana kung ang dahilan ng pagpupuyat kong ito, ay dahil sa kakanood ko ng kung ano-ano o kakabasa! Kaso hindi, e. Dahil sa laro namin ito kagabi, kaya ganito itong mata ko.

"Lianna? Baby? It's already pass seven? Are you going to school or not?" peste, si kuya yun. Nagulat na lang ako, kasi bigla bigla siyang magsasalita sa labas nang kwarto! For pete's sake, hindi man lang siya kumatok

"Uhm, I just going to take a bath, Kuya. Pwede ka ng mauna!" at tsaka umuwi din pala siya kagabi. Akala ko hindi, e.

"Okay, but text me or call me, if you need anything else, just let me know, or inform me." sabi niya.

Whenever he get a chance to talk to me, everytime he go out, for school. He always saying that I should have call him, or text him. Pero minsan na lang, kapag ganito. Pero, kapag nauuna na ako sa kanyang umalis, malamang hindi niya na iyan masasabi.

Ngayon na lang. Ngayon na lang ulit.

"I will." sagot ko. Talaga namang gagawin ko. Hindi ko iyon babaliwalain.

"Don't forget that, I'm always here for you. I will always your big brother, baby." I can't believe. Sa tagal halos na hindi na nagpapakita si Jake sa amin. Ganun na din katagal nawala ang pagiging maalalahin ni Kuya Max.

Like everytime, before. He always make sure, na safe akong pupunta at uuwi. Hindi siya sumasabay magbigay nang paalala. Hindi naman sa ayaw ko itong nangyayari, pero bumalik na ba siya sa dating siya. Tho, hindi na maalis sa kanya ang mga barkada niyang tumulong sa kanya noon, and the fact na naging medyo badboy na siya ng very slight. At least iyong ibang ugali niya nagbabalik na.

At masaya ako para doon.

Bumangon na ako agad, at pumunta na sa banyo para maligo. Ginawan ko nang paraan itong eye bags ko. Panigurado kasing mahahalata nila. Kung sa bahay kasi, nakakalusot ako! dito hindi!

--_--
Time passed.

Tapos meron pa yung dare! Ano ba naman yan? Nandito na ako sa classroom, ang bilis noh, muntik pa akong malate kanina.

Anong muntik! Late na ako! Pok'ngyna.

Second Subject na ng umaga, and obviously Mapeh, yun. Wala pa akong naisip. Pero nafefeel ko na hindi papayag si Sir, kutob ko lang.

Nakakainis, nong dumating ako, patapos na iyong first Subject. Pasado alas-otso narin noong dumating ako. Ayon tuloy kailangan ko munang pataposin iyong first Sub.

Ayaw ko namang pumasok! Pagalitan pa ako!

Pagpasok ko pa lang, si Kellay na at Angel ang unang bumungad sakin. Mukhang iyong tungkol sa dare ito!

"Bes, ano na kakantahin mo!" nagulat ako sa boses ni Mae, sumigaw ba naman galing sa likod ko. Puta, si Mae nandito. Paanong? Ay shit, nakalimutan ko. Magkaklase na pala kami tuwing MAPEH, nitong nakaraan lang pala na announced iyon.

Naka-bakasyon pala iyong dati naming teacher, gawa ng buntis. 2 months siyang hindi papasok. Kaya't simula pala ngayong araw kasama na namin sila, inayos lahat ng schedule ng klase. E, si Ma'am Montasilyo iyong available, kaya't no choice. Na adjust lahat. Ending ganito.

"Makikiclassroom kami. Kawawa naman kasi si Ma'am Montasilyo, kung palipat-lipat pa daw siya ng classroom. E, pareheheehhas lang naman iyong pag-aaralan. At tsaka, mapeheheehh naman po siya kaya sa labas tayo. Bandang auditorium. At tsaka nakalimutan mo? Hindi ba nabanggit."nakalimutan ko. Lumalabas nga pala kami kapag MAPEH. Bakit ba nakalimutan ko iyon? Tapos si Ma'am Montasilyo ay isa nang matandang babae. Syempre mabait kami, isa pa. Parehas kami ng second subject sa umaga, kaya't magkakasama ang Seksyon namin, at Seksyon nila Miya.