I Fell Inlove With my Best Friend

Kabanata 2

Kabanata 2 - “Sorry not Sori”

Maximilliana P.O.V

Nagising ako, dahil sa sika't nang araw, na dumampi sa akin bala't, pag-dila't ko si mom lang pala. Akala ko pa naman kung sino?. Hinawi lang pala yung kurtina, dito sa kwarto ko. Kaya pala mainit.

"Anak, gising na. Linggo ngayon, magsisimba tayo, bilisan mong gumalaw, dapat maaga tayo" mahinahon na sabi ni mom, pero may halong utoridad. Well, nakasanayan na yun ng pamilya. Lagi nilang sinasabi na, dapat maging magalang.

Katulad na lang nito. Every Sunday, dapat nagsisimba. One of the most important day, for us, sa aming magpapamilya. They always teach us, a lot. Especially, him, for the other day he always given to us. I referring to GOD. Ang lagi niya pang paalala “bakit hindi tayo magbigay nang kahit munting oras para sa kanya na kahit  yun ipagkakait pa natin.” Diba? Kaya ano pang hinihintay natin? Aba't arat na this. 

“Good Morning, Mom” nakangiti kong bati sa kanya, na tinugon niya naman nang isang ngiti.

"Gising na anak, Lianna....Sunday ngayon...Dapa't eh maging maka-diyos ka, dahil alam mo naman na, kahi't ano pang problema ang kaharapin mo, andyan lang siya, para pakinggan ka” aniya, na gamit ang pinakamalambing na tinig na narinig ko, diba? Kaya wala na akong nagawa, kundi sumunod sa sinabi niya.

Bumangon na ako, nag-inat inat, tapos pumunta na ako sa banyo para maligo, at magbihis. Nagpalit ako ng kulay puti na dress na lagi kong sinusuot tuwing sisimba, kunting ayos lang at handa na ako.

Masaya akong sumulyap sa salamin na nasa harap ko lang. Ngumiti ako ng maayos, tsaka gumawa na kung ano-anong postura, at ayos. Maayos na akong tignan.

Sana naman, hindi ako magkasala ngayon.

Pagbaba ko, doon ko nakita ang tatlo sa pinakamamahal kong naka-ayos na, at nakabihis. Inisa-isa ko silang sinuri, hanggang sa napadako ang mga mata ko sa kapatid kong parang ninakawan nang pagkain, sa sobrang pagkabusangot.

Ang ganda ganda nang bihis niya, tas ganyan itsura niya? Oh my god, please lang, ayoko na lang magtalk.

"Anak, bilisan mo. Aba baka mawalan tayo ng mauupuan" hindi ko na nagawang makipag-usap kay Kuya, kasi tinawag na kami ni Mommy.

Mga ilang minuto din ang lumipas, bago kami nakarating sa simbahan. Mabuti na lang at maaga kami, kundi mawawalan na kami ng mauupuan. Minsan kasi ganun.

Sa bandang harap kami pumuwesto, dahil sabi nila Daddy at Mommy na mas maganda daw kung medyo nasa bandang harap kami.

“Anak, usog ka pa doon kunti.” malambing na utos ni Daddy sakin, na siyang ikinatango ko naman.

Uusog pa sana ako ng kaunti, nang biglang nay umupo sa pag-uusugan ko sana. Pagtingin ko, nakangiting babae ang bumungad sakin, nang makilala ko kung sino iyon, agad akong umurong para bigyan siya nang kaunting espasyo, para makaupo siya nang maayos.

“Kanina ka pa, umuurong Lianna. Sabi ni Daddy, umusog ka di--Anong ginawa nang babaeng yan dito? Bawal ang masama ang budhi dito, paalisin mo yan.” biglang baling sa akin ni Kuya, na hindi ko namamalayan na kanina pa pala napapansin ang pag-usog ko, papunta sa direksyon niya.

Napatingin naman ako kay Ate Rhianne, na mukhang aalis na dahil sa mga pinagsasabi ni Kuya sa kanya.

Narinig niya malamang.

“Mabuti na lang talaga sumama ako nagsimba.” dagdag pang ani ni Kuya.

Kunot noo ko naman siyang tinignan gawa nang hindi ko maintindihan ang mga pinagsasabi niya.