I Fall, He Fall

Epilogue

+++++

The end.

+++++

Pumunta kami sa puntod ni Lylia. Ito ang hiningi ni Calix bago kami ikasal. He wants to apologise for everything. Alam kong hindi kami naging mabuting magulang kay Lylia. Dahil hinayaan namin siyang mawala pero sana ay mapatawad niya ako. Sa mga kapabayaan ko. Siguro ganoon din ang nararamdaman ni Calix ngayon. Na sobrang sama niya at iniwan niya kami noon. Pero nasa nakaraan na ang lahat. Hindi na kayang balikan. All we could do is to move on and start over. Iyon ang ginagawa namin ni Calix.

Naging maganda ang pagsasama naming dalawa. Sa susunod na linggo na ang kasal at sobrang excited na ng lahat. Sobrang daming nangyari lalo pa at nalaman kong si Mom at Tita ang may gawa kung bakit nagkaalamam ang lahat. Iyong babaeng nagpanggap na ako. Pakana lahat ni Mommy.

Nagalit ako sa kanila syempre kasi paano kung hindi umayon lahat sa gusto nila? Paano kung lalo kong kinamuhian si Calix? I remembered kung paano manipulahin ni Gazel ang utak. Na kung ano man ang mangyari ay para sa ikabubuti ko, at sa lahat. Kaya pala niya nasabi iyon dahil may alam siya.

My best friend betrayed me! Pero konting tampo lang naman ang nangyari at nagka-ayos din. Pasalamat sila at nagkabalikan kami ni Calix!

"I'm sorry Princess."

Niyakap ko si Calix pagkatapos niyang kausapin ang anak namin.

"Lylia will be happy," I uttered.

Seeing us here together. Complete family.

"Really?"

"Yes. Kasi magkasama tayong dalawa ngayon."

Hinagkan niya at hinalikan ang aking noo.

"Thank you for coming back to me."

I smiled.

"Thank you for reaching out to me Calix."

Alam kong siya ang gumawa ng paraan sa aming dalawa kung bakit nagkalapit kami ulit. Dahil kung ako lang? Wala siyang may mapapala. Galit ako sa kanya kaya walang rason noon sa akin para magkabalikan kami. Kung hindi niya ako kinulit ay hindi kami babalik sa dati.

He kissed me on my lips. Napapikit ako at hinalikan rin siya pabalik.

"I love you...," he said.

"I love you too."

Magkahawak kamay kaming umalis na dalawa. The happiness is on our side. Grateful that I am with Calix Jace Villarta. My one great love and my everything.

I fall and he falls for someone else.

Pero kampi yata ang tadhana sa akin at sa akin din ang bagsak. Walang katumbas ang saya ko dahil lahat ng sakit ay worth it.

Sa lahat ng pinagdaanan namin. Ito na yata ang masasabi kong perfect timing. The perfect time to surrender all your doubts. And the perfect time to trust and believe. The perfect time to love again.

The tears. The pain. And the downfall. Everything is worth it. Kasi lahat ng sakit ay may katumbas na saya. At ito ang sayang katumbas sa lahat ng nangyari. Sa mga oras na nasayang. Sa mga oras na nawala. Sa mga araw na nagkakasakitan kami. Lahat pala ay mahalaga. Dahil hindi kami matututo kung hindi namin iyon napagdaanan.

Ngayon ay tinatawanan ko nalang lahat. Dahil kung hindi nangyari iyon, siguro wala ako sa tabi ni Calix at ng anak kong si Calliana Villarta.

"Mommy, when can I see Daddy?" my daughter asked me.

Ginulo ko ang buhok nito at niyakap siya.

"Soon baby..."

She pouted her lips. It's her birthday today and Calix is in the hospital. Napailing ako dahil sa katangahan nito. Sa sobrang harot ay nahulog sa hagdan kaya nabalian ng buto. Okay narin naman siya at ngayon ang araw na lalabas. Ilang araw ding hindi nakita ng anak dahil bawal sa ospital.