Chronicles of HIRAWEI: The Owl Phases

Chapter 10

Chapter 10: Start of a New Beginning

Great things come with a great price as they say. And that's what I thought.

I was astonished when we get outside the elevator. Just like yesterday, the outside of the field that can be seen from my room feels like a ghost town. Pero, ngayon may nakikita na akong mga tao na palakad-lakad sa parang lobby ng dormitoryo na ito. May ilan na nag-uusap sa mga kaibigan nila na mukhang nagbabatian, yung iba naman parang kakarating lng na may mga bitbit na bagaheng dala.

Other than that, the interior design on this ground floor screams luxury with a touch of vintage. It looks like those prestigious hotels in another country- Europe precisely. Through its gold glitzy revolving doors, with a gleaming marble floor, cascading chandeliers, towering floristry displays, and dramatically curved staircase opposite the revolving doors. There's also a conference area with gilded period features are complemented by scalloped headboards and matching gold chairs.

There's a mini bar area too, just near it. All in all, it mixes modern taste with traditional hospitality, Lalique glassware, and sultry interiors. This doesn't what I expect of a dormitory but it is indeed beyond.

The elevator I was came from was beside the reception area. I was mezmering myself of the place while following Tatay Manong, pero imbis na bungad ko ay libutin tong lugar na to pero parang iba yata ang ihip ng hangin mula dito.

May ilan na sumisilay ng tingin, umiiwas, may iba na nahuli ko pang pinag-uusapan ako pero sa hindi ko gusto mag assume pero halata naman sila kung ganun? sa'kin pa mismo tumitingin, anong meron?

Hindi ko nlng pinansin at sa isip nlng ipinadaan ang pagkamangha sa desinyo ng lugar. Nasa labas na kami ng dorm. Malawak pala talaga pag nasa labas, bungad ka agad ang magandang tanawin na parang parke o di kaya'y malaking hardin. Huminto naman si Tatay Manong at nilingon ako, may sinabi siya tungkol sa dormitoryo na ito. Ang isipan kung ko'y iba ang iniisip pero nakikinig pa rin.

Sa totoo lng, iniipon ko yung lakas ko. As much as I wanted to second the motion and such, mas gusto ko muna tumahimik habang prinoposeso ko yung mga nangyayari sakin. Hindi na bago sakin ang hindi possible ay magiging possible- nothing is impossible ika nga, pero talaga naman magugulat ka din pag nalaman mong may mas malaki pang mundo na hindi pa nabahagi sa'yo. Lalo na kapag malaman mong parte ka rito.

May pumarke na isang sasakyan pagkalabas sa harap namin. A rolls-royce cullinan black badge, how did I know? let's just say I have experience with cars.

Oh, may sasakyan pala dito? aba malay ko upgraded na din pala sila hindi ko naman alam.

Nakakunot noo kong tinignan si Tatay Manong ng pinagbuksan niya ako ng pinto sa sasakyan, tinanong ko siya kung saan kami pupunta ang sabi niya sa mismong paaralan. Hindi na ako sumagot pa at tahimik ako buong byahe, na mahigit sampung minuto ang tinagal.

Kaya naman pala daw lakarin. Nasa likod lng ang dormitoryo ng mismong paaralan. Mainit daw kaya gumamit ng sasakyan. Tamad pa naman daw akong maglakad-lakad.

Madami akong iniisip, nakiki senti nlng ako sa labas ng bintana at nagmamasid sa paligid. May nakikita akong iba na naka uniporme, base naman sa suot nila baka old students?

Makalipas ng ilang minuto huminto na yung sasakyan at pinagbuksan ako ng pintuan ni Tatay Manong.

Bumungad sakin ang malaking fountain na gaya nung una kong nakita sa umpisa.

But instead, with eight gleaming coats of arms, it only had one logo floating above and it's an owl. The school logo? Maybe. There's also a plague just below the fountain but Tatay Manong interrupted my curiosity.