Chapter 6 • 2

108 10 0
                                    

Chapter 6 • 2: Introducing Morgana

Everyone in the room suddenly went kenopsia.

Nakatingin lang sila sa bubog na para bang hindi makapaniwala sakanilang nakita. Tila ba huminto ang oras at paligid sa makapigil hininga na pangyayari.

Kung gaano kabilis ang pagbago ng ekspresyon nila ganun din kabilis ang pagbago ng emosyon ni Morgana.

What the freaking hell? I clenched my fists as I cursed them inside my thoughts.

She was just bargaining herself to escape from those tight ropes. She already knew what was coming. So she came prepared.

⋆⋅☆⋅⋆ ༻✦༺ 。☬————☬。 ༻✦༺ ⋆⋅☆⋅⋆

Morgana's POV

This is sick!

Sino ba namang siraulo ang mag pa ulan ng mga palaso? Naka piring pa at nakatali pa ako. Anong tingin nila sakin? Target?!

If they only knew that I was just acting at them. By that mere seconds that I had to drag back the chair. That's the only way to start my escape plan.

Una, kailangan ko muna maka-wala sa pagkagapos para maka kilos ako. Muntik ko nang makalimutan na palagi ko palang suot ang holster ko. Kailangan ko lang ng tamang tyempo para makuha ang dapat kong makuha sa loob nun nang hindi nila namamalayan.

Ikalawa, alam na alam ko kung ano ang nasa loob nitong kinalalagyan ko. Sa ilang segundo lang may lalabas na kung ano-ano sa mga pader nito.

Guess my training has good benefits then.

Lastly, stay FOCUS. To calculate all the possibilities I need to stay at ease. Dahil maling galaw ko lang baka mapano pa ako- or pwede ding katapusan ko na.

My grandfather is really fond of interesting introductions. He always does that for no reason. That's why I know what was coming beforehand. Well, I kinda' understand him sometimes when I needed to show up to those fucking bees. But he's way out of control today.

Caught them off-guard? Well, let's see.

By that time that I drag the chair backward with me. I immediately grab my prodigy knife and took time to untie those damn tight ropes. And to add a little spice for their interests, of course, the act.

Matapos kong na analyze yung plano, naputol na rin ang tali kaya nakahinga na ako ng maluwag. Pero di ko pa rin binitawan ang pagkakapulupot ng kamay ko sa likod para di sila maghinala na nakawala na pala ako sa pagka gapos. May pagkakataon na akong makawala dito.

Tsss. 'bat kasi tinali lng sa likod ang kamay ko at di sinali ang mga paa.

Kinalma ko ang aking sarili dahil anomang segundo lang may lalabas na naman na tatama sakin. Pinikit ko ang aking mga mata kahit naka piring pa para makapag pokus ng taimtim. Pinaringgan ko ng mabuti ang paligid at ritmo nito para makuha ang pag bwelo ng tamang tyempo.

The slower you move and the more careful you are, the better.

Isa...

Dalawa...

Tatlo...

A new batch of raining arrows came to my direction again. At para maiwasan ito kailangan kong kumalawa sa pagkaka upo at isangga ang upuan ko.

Chronicles of HIRAWEI: The Owl PhasesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon