Chronicles of HIRAWEI: The Owl Phases

Chapter 6 • 5

Chapter 6 • 5: Introducing Morgana

"Whoa!" Mabilis ko itong nasalo. Buti nalang talaga! "Chill babe. Na miss lang kita eh." Sabi ko at binigay naman ito sakanya. Mamaya ko na nga lang ito kukulitin.

"Quit it, Sangster." Oo na! Napalingon naman ako ng maramdaman ko ang sama ng tingin ng ama ko. Nilalambing lng babes ko eh.

Nabato na yata yung kasama namin dito. Nabigla ata. Sorry guys ganito kami maglambingan eh.

"Ipagpatuloy niyo lang ang sinasabi niyo. Pasensya na sa nangyari." Magalang na paumanhin niya. That's one of the traits I like her the most. She may look tough and uninterested outside but damn! My girl is the kindest of all. She may cuss words but it's just her expression.

Nagpakilala naman yung tatlo sakanya pagkatapos. "Morgana. Nice knowing you all." Tipid niyang sabi.

"You must have a lot of questions now, Morgana apo." She just nods.

"Pinatawag ka dito dahil may mga maraming bagay kang dapat malaman." Seryosong tugon ni Master.

Biglang bumalik yung kaba sa dibdib ko sa di ko maintindihan na paraan.

"Sa sampung katao na masasalumuha mo sa daan... may dalawang naiiba."

"Tapos?" Shit!

"Sa lugar na kinatatayuan mo... may iba pang dimensyon nakapalagay dito."

I saw her expression change.

"Get straight to the point, Grandfather."

"And... We're one of those."

Nakatingin lang ako kay Morgana habang hinihintay ang sagot niya. "Facts over opinions" yan yung paniniwala niya. She listens to other opinions all the time pero minsan talaga kapag may kumausap sakanya na wala namang basehan ika-nga nagmamarunong lang. Well, too see is to believe naman diba? But I can't help to not worry.

"You've got to be kidding me." Halatang peke yung pagtawa niya.

"Hindi kami nagbibiro, Morgana." Pagkasabi nun ni Master, pinakita niya ang kanyang totoong kulay sa mata. Hindi para takutin si Morgana pero para maniwala siya.

But my deeply buried, common sense must have kicked in. I pulled off some kind of flash shit at that moment and grab her facing me.

"Shit Molly! Don't freak out." My only concern, for now, is Morgana.

"W-What did I-I just saw, Hazza?" Please baby. Calm down. I don't even know how the heck she acts that way. May hindi ka ba sinasabi sakin? Bakit nanginginig ka? Sa pagkaka-alam ko hindi siya ganun kong mag react.

"J-Just calm down. Okay?" Hinaplos ko ang pisngi niya para pakalmahin siya. Please baby you have to accept everything. Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko. Halo-halo na ang emosyon na nararamdaman ko.

"Kailangan niya na dapat malaman, Harry." Ma awtoridad na tugon ni Lolo. Nag aalangan akong tumingin sa kanya. Hindi ko pa kaya pero kailangan. Hinawakan ko ang kamay niya para pakalmahin pa rin siya.

Huminga muna ako ng malalim bago nag salita. "Please... Molly, makinig ka muna sami-"

"How could I listen kung hindi ko nga alam kung nasaan ako o kung Lolo ko nga ba yung nakita ko! I saw it Harry!" Shit Molly! Let me finish. Tinignan ko siya ng kalmado sa mata. Nagkatinginan lang kami. Alam kong naghihintay rin siya ng kasagutan. I have to do it or else... I have to face my consequences.

"We're Immortals," I said calmly.

Please, baby, believe me. Believe us.

Mahirap. Sobrang hirap sakin sabihin ang dalawang salita nun. Nanghihina akong tignan si Morgana pero kailangan niya ang lakas ko. Kailangan kong magpakatatag. Pero nanumbalik ang kinatatakutan ko ng bumitaw si Morgana sa pagkakahawak ko.