Chronicles of HIRAWEI: The Owl Phases

Chapter 7

Chapter 7: Complicated Truth

Morgana's P.O.V.

"Grandfather's handbook," I said calmly.

That's all makes sense. I just thought it was just an ordinary book he got so I didn't make it a big deal. I'm not too dense also for it to know the possibilities. The world is too wide. We don't even know what is going on, in every aspect.

Bumukas bigla ang pinto at pumasok si Mang Simon. "Young lady, gising ka na pala." Binigyan niya ako ng tubig at ininom ko naman iyon. "Gusto mo na bang kumain?" Biglang kumulo naman yung tiyan ko pagkasabi niya nun. Malamang kanina pa ako nagugutom.

Tumawa naman ng nakapalakas si Harry. "HAHAHAHA! Mukhang kanina pa yan nagagalit ang mga alaga mo ah." na may pahawak-hawak pa siya sa tiyan.

Tss. Binatukan ko ka agad siya para tumigil na. "Tara na. Baka mamaya ma possessed ka na naman. Kung ano-ano ang sinasabi." I just glared at him.

"Sorry na. Tulungan na kita." Inalayan akong tumayo ni Harry dahil naka benda na pala yung sugat sa tuhod ko. Naunang umalis si Mang Simon para maghanda siguro

Pagkalabas namin ng kwarto napamangha ako ng bumungad sakin ang magandang interior design. Minimal with a touch of classic.

"You like it?" Sabi ni Harry habang naka alalay pa rin sakin. I just lightly nod as a response.

"Ako ang naka isip nito." Hambog din eh. "Mamaya ka na maglibot dito, kumain ka muna." Tumango nalang ako at tinungo namin ang kusina.

Nilantakan ko ka agad ang samo't saring pagkain na naka hapag. May hotdogs, bacons at steak. Habang kumakain napansin kong tinitignan lng ako nilang dalawa na para bang nagpipigil na tumawa. Bahala na sila kung alam lang nila kung gaano ako ka gutom.

"Yah! Stop staring." I muffled still stuffed with steak inside my mouth.

Tumawa naman ng mahina si Harry. "It is rude to talk with your mouth is full. Alam mo ba iyon ha?" Pagpapangaral niya sakin habang pa simpleng kumakain ng hotdog.

Aishhh! Gasgas na yan. I just rolled my eyes while continued eating. Minsan din nauubusan na ako ng enerhiya sa pangagasar ni Hermano. Pinagpatuloy ko lng ang pagkain and glad that they didn't disturb me while eating.

Nang matapos kumain ay tinulungan pa rin ako ni Harry maglakad papuntang sala kahit naman kaya ko nang lumakad na pa ika-ika. Tumingin naman ka agad sa direksyon namin ang mga tao na nasa sala. Dahan-dahan akong pina-upo niya sa pang isahang sofa at sa di malamang dahilan isinubsob niya sa mukha ko ang isang unan. Tinignan naman ko siya ng masama. Anong problema nito?

"Naka short ka. Gamitin mo yan." Aniya. Nakataas kilay ko siyang tignan. Ano na naman ba?

Kinuha niya yung unan at nilagay sa kandungan ko. Napansin ko naman sa peripheral view ko na tumawa ng mahina si Mang Simon. I just rolled my eyes for the ninth time. Typical Harry.

Nagtipon-tipon kami ngayon sa mini sala. Lahat ng lalaki ay nakatayo sa kanya-kanyang puwesto habang sina Kim at Fawcett ay nakaupo kasama si Earl sa parihabang sofa sa harap ko. Katulad nang sakin si Mang Simon at Lolo ay nasa pang isahan sa magkabilang pwesto. Bale napapagitnaan nila ako.

Their gaze fixed at me. Naka pan-dekwatro akong nakaupo habang nakahalukip ang kamay, "Okay?" Sabi ko.

How am I supposed to start? Huminga muna ako ng malalim. "These seem so odd."

My grandfather then suddenly spoke. "I'm so sorry, Apo." I looked at him with a straight and confused face. "We have to keep this from you not until we confirm it."