Deeply (IN LOVE SERIES #2)

Kabanata 39

Arceli Angeles: Please be aware that this story was written poorly. This was written a few years ago. Maraming error, loopholes and whatsoever error na makikita niyo

Again, this story was written poorly. Pwede niyo pong i-drop kung hindi niyo po bet hehehe.

Thank you!

***

In Love Series 2: Deeply

Kabanata 39

One final look on my outfit for tonight, I smiled. I am wearing a black halter top partnered with my tattered jeans and my white timberland boots. Inayos ko rin ang pagkakasuot ng kwintas sa aking leeg maging ang pendant nito. Pinagkatitigan ko ito ng ilang minuto bago marahan hinaplos.

Now I remembered that this is from Camillo. He didn't give this to me directly but he was ought to give this to me. Kung tama ang pagkakaalala ko, si Dino ang nag-abot nito sa akin bago mangyari ang aksidente. Si Dino pala ang sumira ng moment ni Camillo at hindi si Don Crisostomo.

"Ang tagal mo, Aya. Handa si Tito at si Liam roon sa baba," diretsong pasok ni Oli sa aking silid. Umupo siya sa kama ko and she eyed me from head to toe.

"Tapos na," I said and smiled to my reflection before facing Oli. "Hindi ka talaga sasama? Kuya Liam is going."

"At ano naman ang gagawin ko roon? Ikaw lang naman ang kailangan nila saka mabo-bored lang ako. Dito na lang ako at tutulong kay Manang."

"Hindi mo man lang ako susuportahan?"

"Kailangan pa ba ako? The Acostas are more than enough support for you especially the Senyorito. Kulang na nga lang ay halikan noon ang paa mo eh."

"Talaga? Si Kuya Liam ba hindi?" asar ko at ngumiti ng nakakaloko. She made a face. I laughed.

"Hindi kami talo ng pinsan mong iyon." Sagot niyang nakasimangot pa rin.

"Hindi nga ba? I saw you one time, in our mansion, kissing. Hindi pala kayo?"

I laughed hard when her eyes went wide. Napatayo pa sya sa gulat at hindi makapaniwalang nakatingin sa akin. Huli di ba? Nagbibiro lang naman ako.

"Y-You saw that?!"

"Nope. I was just joking. Totoo pala," tawa ko.

"Ugh, Alyanna!" sigaw niya at kumuha ng unan sa kama ko bago ibinato sa akin.

"Huwag kang mag-alala. Hindi ko naman nakita. Hinulaan ko lang."

"Whatever! Bumaba ka na nga!"

Muli akong tumawa bago kinuha ang Chanel bag ko bago ako dumiresto sa may pinto. I gave Oli a flying kiss before closing the door. Pagbaba ko ay nakaabang na si Papa at si Kuya Liam sa tanggapan namin. I gave them a kiss on the cheeks.

"Good evening 'Pa, Kuya," I greeted.

"Let's go? It's almost seven." Said Papa. Sabay kaming tumango ni Kuya Liam. Naunang lumabas si Papa while Kuya Liam remain in front of me, eyeing me seriously.

"What now?"

"Are you sure about tonight's invitation?" he asked. Nahihimigan ko ang pag-aalala sa kabila ng seryoso niyang mukha.

"Yes Kuya," I simply answered and shrugged. "Why? I know you're still doubting Camillo but I trust him on this."

"I just don't want you to..." he sighed. Ngumiti ako sa kaniya.

"I can manage Kuya. Ako pa ba? Ang masaktan ay parte ng pagmamahal. Hindi mo iyon maiaalis. In all kinds of love, pain is always part of it."

He sighed before nodding at me. Tila sumasang-ayon sa akin. I gave him my sweetest smile. Naunan siyang tumalikod at sumunod na kay Papa. Inayos ko naman ang pagkakasukbit ng bag ko sa aking balikat bago sumunod na rin.