SON YANIM...

Bölüm 8 .KAYIP YAPBOZ PARÇAM

İçerde işlerimi hallettim ve koşar adımlarla tekrar balkona geldim .İçimde bir umut belki hala ordadır dedi. Balkona çıktım kafamı olduğu yere çevirdim ve hala ordaydı ,anı yerinde duruyordu , cevap bekler gibi bir hali vardı adeta peki pen cevap vercekmiydim ?

Kafamda ki sorulara bile cevap veremezken elbette ona da cevap vermezdim. Ben neler istedim neler yaşıyorum kaderin bana bir oyunumuydu buda yada karşıma çıkan bir şans mı ? Hayat önüme bambaşka yollar sunuyor ,yada belki dualarım kabul oluyordu .Ve bu bir işarette olabilirdi herşeyi düşünüyorum işte ,Karşımda duran ayna da yansımama takıldı gözlerim .

Ağlamaktan şişmiş gözler bırakmıştı babam bana söylediği onca laftan sonra. Üzerinden neredeyse bir hafta geçmesine rağmen hala babamdan duyduğum o ağır sözleri düşünüyorum , düşündükçe canım yanıyor ve ben düşüncelerimde kaybolup her defasında ağlıyorum .Elimde değil işte belki de kendimi üzmek için bahane arıyorum . 

Ne düşüneceğimi bile düşünemez oldum , istediğim sadece özgürlüktü ama bunun aksine önüme sunulan karmakarışık olaylar kördüğüm olmuştu . Ne istediğimi elbette biliyorum kendim için yaşamak istiyorum , kendi vararlarımı vermek ne biliyim işte özgür olmak bende artık istediğim hayatı yaşamak belki bir bankta oturup korkmadan çayımı yudumlamak istiyorum. 

Kimsenin kayıp yapboz parçası olamazdım ki benim kendi puzzlemde bile binlerce kayıp parça var ve ben daha onları bile tamamlayamazken kimsenin parçası olamazdım bunu kendime yapamazdım benim parçalarımı kim tamamlayacaktı peki.

Ne yapacağımı bilemez bir halde garrip duygular içindeyim .

Bir yanda korkularım bir yanda mutluluklarım ve bir yanda daha hevesimi alamadığım özgürlüklerim off offf çıkamıyorum işin içinden , bu karmaşa yoruyordu beni düşündükçe düşündürüyor düşündürdükçede yıpratıyordu .

Evet evet ben hayallerime kavuşmalıydım kimsenin parçası olamazdım ...