Bölüm 37 SOLUMDAN GEÇENİM

55 36 0
                                    





****************************************AH BE HAYAT BİR KERE DAHA VUR SIRTIMA HEVESİM YİNE KURSAĞIMDA KALDI...


                ilk defa gözlerim kapalı yolculuk ediyorum üstelik nereye gideceğimizi bile bilmiyorum. İçimde bir heyecan inanın duygularımı bile tarif etmekte güçlük çekiyorum. Neredeyse yol boyu hiç konuşmadık Ömer ile  tabiri caizse ağzımızı bıçak bile açmadı.Zaten Ömer de sorularıma cevap verme zahmetinde bile bulunmadı dediği tek kelime "sadece soru sorma ve bekle " ezbere konuşuyordu sanki nereye diye her soruşumda bu cevabı veriyordu "bekle".Neyi bekliyorsam !

Başımı hafiften çevirerek oflamaya başlamıştım bile çünkü inanın bu karanlık basmıştı beni ,hayır gözlerini kapatmasam olmuyor muydu yani ?

Başım dönüyor , uykum geliyor gözlerimi karartan şu fulardan bir an önce kurtulmak istiyorum.

Kurtulmak ve aydınlığa kavuşmak .

Ben düşlerimde kaybolurken ömerin arabayı durdurmasıyla bir anda kendime geldim. İşte dakikalarca ömerden beklediğim o ses "geldik papatyam"

Ellerimi gözlerimde ki fulara atmamla ömerin bağırması bir oldu "hayır hayır ! çıkartma hemen" peki ömer çıkartmam umarım karanlıkta kaldığıma değecektir .Ömer artık beni sinir ediyor,ellerimi yüzüme götürdüğüm gibi"peki"diyerek  yavaşça indirdim yere

Ne kadar kızsam da sinir olsam da mutlu ediyordu Ömer beni ya hiç olmasaydı? O zaman toparlanamazdım ki.

Ömer arabadan indi ve yanıma gelerek kapımı açtı ellerimden tuttu ve yavaşça indirdi beni "dikkat et basamak var" düşmeme fırsat bile vermeden kavramıştı yine ömer belimden.

Kapıyı hızla kapattıktan sonra ellerimi tutarak yaklaşık bir beş adım attıktan sonra arkama dolaştı ve ellerini saçlarımın arasındaki bağlı fulara götürdü .Naif ve huzur veren bir ses tonu ile  

"Hazır mısın açıyorum ?" dedi.

Kalbim heyecandan deli gibi atıyor olsa da içimde anlamsız bir sıkıntı var ve bu yol boyu devam ediyordu.

Umarım geçer, Ömer "hazırım" dememle çözdü gözlerimde ki fuları 

Oh be ! kurtuldum sonunda .

 Karanlıktan aydınlığa kavuşunca gözlerine far tutulmuş gibi kısıldı gözlerim ömer nasıl sıkı bağladıysa resmen gözlerim bulanık görüyor etrafı bense kısılan gözlerimle nerede olduğumuzu anlamaya çalışıyorum.

Beş on saniyelik bir zorluğun ardımdan gözlerim eski haline dönmüştü . Başımı kaldırıp etrafıma bakmama fırsat bile olmadan karşımda duran lunaparka takılmıştı gözlerim .

Yok artık ömer !

Nasıl ya ...

Ömer benim neredeyse her hayalimi gerçekleştirmişti .Yaşananlara hala anlam veremiyorum,bu şaka falan bence biz şuan lunaparkta olamayız.

Ömer'e dönerek şaşkın bir ifade ve heyecanlı bir ses tonu ile "ben sarhoş olmuşum herhalde"

Ömer gülerek tek kaşını kaldırdı ve  "neden"dedi.

Nedenimi var ömer bu benim hayalimdi ."Karşımda lunapark görüyorum çocukluğumdan , hayallerimden çok bahsettim ya bilinç altıma yerleşti herhalde"

Ömer bir kahkaha patlattı , bir adım daha yaklaştı ve sol elini sol yanağıma götürerek "hayır  sarhoş olabilirsin ama hayal görmüyorsun, bugün senin günün dilediğin gibi eğlenecek ve hayallerini gerçekleştireceksin bende seninle beraber yaşayamadığım çocukluğu yaşayacağım ve biz bu gece bu parkta beraber büyüyeceğiz .Belki babanla gelmek istedin onun hissettiklerini de hissettiremem sana ama bil ki en az onun kadar mutlu edebilirim seni "diyerek bitirdi sözlerini .

Yanaklarımı hafiften okşayarak yavaşça indirdi ellerini yüzümden .Gözlerim doluyor ve ben şuan ağlamak istemiyorum çünkü benim hayalim de gözyaşı yoktu.

Ömerin bu sözlerinden sonra öylece kalakaldım yerimde Ömer den tekrar bir ses "hadi şimdi gidiyoruz ve çocuk gibi eğleniyoruz. "

Ömer iki üç adım attıktan sonra arkamı dönerek ağlamaklı bir ses tonu ile "ömer " dedim .Ömer döndü ve "efendim papatyam" yaklaşık on beş saniyedir ağlamamak için gözyaşlarıma direnen gözlerim ömerin bakışıyla bırakıverdi kendini çenem titrerken "iyi ki varsın " deyip koşarak sarıldım ona , ilk defa içimden geçenleri içimden geldiği gibi yapmanın mutluluğunu yaşıyordum.Ömer ise benden hiç duymadığı kelimeleri duymasının yanı sıra duygusallık yaşıyordu.

Ömer benim hem annem , hem babam , hem abim , hemde arkadaşımdı .Ömere sarılarak yaklaşık beş dakika sessizce ağlayışımın ardından Ömer kollarımdan tutarak biraz geriye çekti ve gözyaşlarımı elleriyle silerek "şşiii kuzum kurban olurum ben sana ağlamak yok tamam mı ben hep yanındayım."

Ömerin bu sözleri yalan olsaydı bile duymaya değerdi .Toparlandım gözyaşlarımı silip derin bir nefes aldıktan sonra yüzüme bir tebessüm ettim ve yavaşça yürümeye başladık.

Bir  günde bu kadar mutlu olmaya alışkın değildi zayıf bünyem ,hayallerim ise hiç bir zaman gerçek olmadı ki hep hayalde kaldı , çok tuhaf hissediyorum , hislerime anlam veremiyorum.

İçimde buruk bir sevinç ve önümde babasının ellerini tutarak yürüyen küçük bir kız çocuğunun hayali ,tıpkı küçükken kurduğum hayal gibi ...

Olamaz ! Lunapark kapanmış bile , insanlar ise yeni yeni çıkıyordu dışarıya peki ama daha erken değil miydi ?

Üzüldüm biraz ama olsun Ömerin bunu düşünmüş olması bile beni mutlu etmeye yeterdi .

Çaktırmadan alttan alta ömer'e  baktım ömer'in yüzü düşmüş bile ,onun moralini düzeltmeliydim .Sağ elimi ömerin koluna götürerek" üzülme başka zaman geliriz lunapark kaçmıyor ya hem senin düşünmen bile yeterdi."Ömer gözlerime bakıp tebessüm edişinin ardından başını çevirdi ve birine el ederek yanımdan ayrıldı . Nereye diye sorsam da aldırış bile etmeden gitti." Adam yerine koymuyor musun beni ? Bir şey konuşuyorum burada" diyerek mırıldandım ve bir sigara yaktım.

Boş durmayayım bari !

Etrafı seyre daldım ışıklar , babalarının ellerini tutan çocuklar ,kucağında oyuncaklar olan kadınlar , bu kalabalıklar ,bu renkli ışıkları olan güller .Her şey en az hayallerim kadar güzeldi.

Fakat içimde bir sıkıntı ve geçmek bilmiyor böyle sanki içimi kaplayan bir şeyler var boğazımda kalan kılçık gibi bir acı var içimde inşallah bir şey olmaz ben yine de kötüye yormayayım

Karşıdan üzerime doğru gelip yanımdan geçen insanlar ışıklar derken ..

HA SİKTİR..!

Bu .... bu gerçek olamaz .

Durun durun bu o ....

Allah'ım yardım et üzerime doğru geliyor....bu bir rüya falan olmalı 

uykunun en tatlı yerinde görülen bir kabus olmalı ... bu gerçek olamaz 

gelen oyduu ...! :(


***********************************





SIRF ÇOK YAŞA DEMESİNLER DİYE HAPŞIRIĞIMI TUTTUĞUM GÜNLERİ BİLİRİM BEN 

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

SIRF ÇOK YAŞA DEMESİNLER DİYE HAPŞIRIĞIMI TUTTUĞUM GÜNLERİ BİLİRİM BEN 

HALA NEYİN YAŞAMINDAN BAHSEDİLİYOR BANA....


SON YANIM...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin