SON YANIM...

Bölüm 25. ELVEDA 15 YILIM BEN GİDİYORUM

                       Saat 22:31 günlerden pazar ve ben odamda kısık sesle bir müzik açtım yatağıma uzandım ve ailemin uyumasını bekliyorum birazdan bu evden son firarımı gerçekleştiricem ama önce reşite ulaşmam lazımdı hep çıktığım o balkona doğru sessiz sessiz yürüyorum parmak uçlarımda bir sızı ve ben balkon kapısını aralıyorum .Gözlerim ilk önce alışık olduğum o inşaata takılıyor ,fakat o inşaata günlerdir uğramıyor. Belki oda benim gibi korkuyor.Ardından aşağıdan yükselen seslere kulağım takılıyor her yer karanlık sokak lambalarının çoğu yanmıyor .Sesleri net anlamasamda üç beş kişinin sesleri geliyor fakat bu karanlıkta bu sesler kimden geliyor sessizce ve can kulağıyla dinliyorum sesleri, kulağım kapı sesinde olsada yüreğim hep o alıştığım naif sesi işitiyor . Evet evet bu ses onu sesi gelmiş çok şükür gelmiş onu göremesemde sesinden tanıyacak kadar ezbere çalışmıştım onu seslerin yanı sıra şişe sesleride geliyordu o yıkamacıdan galiba iş yerinde alkol alıyordu .Bir şekilde emin olmalıydım onun olduğuna ama nasıl seslenmem bile mümkün değildi ona  ,aklıma gelen fikirle sessizce odama geçtim kapıyı yavaşça araladım ve annemin yattığı odaya geçtim annem çoktan uyumuştu bile , ve kimbilir kaçıncı rüyasını görüyor sessizce aldım başucundan telefonu . Olamazz ! Annem şifre koymuş telefonuna fakat parmak izide uygulamış . saçlarımı ellerimle toparladım yavaşça eğildim ve annemin parmağını tek tek okutmaya başladım annem uyanmak üzere gibi duruyor her hareketinde yatağın köşesinde çöküp kalıyorum ve biraz bekledikten sonra annemde hareketlenme kesilmişti tekrar yanına gidiyorum unutmamalıyım yüzük parmağında kalmıştım .

İşte bu annem yüzük parmağını ekrana tanımlamış telefon açıldı ve hemen sessizce odama geçtim babamın yada abimin uyanmaması için nefes dahi almıyodum yavaşça kapattım kapıyı ve çıktım balkonuma numarasını yazmak için kağıda ihtiyacım yoktu ben zaten ezbere biliyordum numarasını.Telefonu sessize aldıktan sonra numarasını yazdım ve aradım evet telefon çalıyor ve tesadüf eseri aşağıdan da telefon sesi yükseliyor işte bu oydu gelmişti artık emindim geldiğine .

Kısık bir ses tonu ile "nasılsın "dedim  hemen tanımıştı sesimden "iyiyim dükkandayım "dedi o an mutluluğum tıpkı onu ilk gördüğüm güne eş değerdi bu ses asla unutamazdım , ve asla mahrum kalamazdım bu sesten .

Daha fazla uzatmadan hemen girdim konuya "kaçalım mı "dedim. Düşünmeden tereddüt bile etmeden kısık bir ses tonu ile "ciddimisin ?" dedi "evet "dedim ." Evet hiç olmadığım kadar eminim ".Uzun süreli şaşkınlığın ardından "dükkandayım gel "dedi."Tamam" dedim ve kapattım telefonu .Anneme uzun uzun mektup yazmayı isterdim fakat o bile gelmiyordu içimden sadece kocaman bir kağıda bir elvedayı sığdıracak kadar yazabilirdim ona .

istediğim tek şey bir an önce çıkıp gitmekti fakat daha vaktim vardı aldım elime kalemi kağıdı başladım yazmaya ...

"Sana uzun uzun yazmak isterdim ,belki derdimi anlatıp derman ol isterdim, ama olmadı affet annem yapamadım ne sen beni anlamaya çalıştın ne de ben sana kendimi anlatmaya böyle geçimsiz böyle aciz insanlardık belki, ne sen benim yarama merhem oldun ne ben sana yaralarımı sar diye mendil oldum öyle uzak öyle kopuktuk birbirimize hakkını helal et annem ben bu yolu yalnız yürümeyeceğim benim hayallerim var, zorda olsa hedeflerim var , ben bu baskıyla değil özgürce yaşamaya gidiyorum hakkını helal et annem senide çok seviyorum..Sakın kızma bana ben buna mecbur kalıyorum."

Asıl macera bundan sonra başlıyordu tekrar yavaş adımlarla içeriye geçtim telefonu yerine bıraktım tam odama geçecektim ki babamla göz göze geldim. Kalın ve korkutucu ses tonu ile "sen daha uyumadın mı " dedi gözlerimi hafiften kıstım uykulu bir ses tonu ile "şey baba tuvalete kalkmıştım"dedim inanmışmıydı onu bile bilmiyorum odama geçtim kapıyı kapattım ve yatağıma uzandım .

Olur da babam kontrole gelir diye üzerimdeki battaniyeyi kafama kadar çekip uyku moduna geçtim.Kulağım ise ayak sesinde acaba babam uyuyacakmıydı yoksa oturacak mı? umarım uyur ve sabaha kadar uyanmazdı .

Uzun süre bekleyişimin ardından babamın odaya geçmesiyle yatağımdan fırlamam bir oldu içimde yine bir korku ve ani panik halleri bir yanım mutlu bir yanım ise bir o kadar ürkek ,ama pes etmeyecektim kafaya koymuştum bir kere ve ben bu yoldan dönmeyecektim .

 on beş yıl boyunca yaşadığım hayatı sadece bir sırt çantasına sığdıracak kadar uzaktım bu hayata içimde mutluluk ve birazda heyecan korkularımdan bahsetmiyorum bile .

Çantamı hazırladım birkaç parça eşya ve birde müzik çalarımı aldım üzerimi giyinmiştim bile şimdide ayakkabılarımı giyiniyorum içimdeki duyguyu hangi kelimeyle anlatırım hangi satıra sığdırım bilemeden bağlıyorum bağcıklarımı .. Ve evett tamda planladığım gibi hazırdım kaçmaya ..

Geri dönüşü mümkün olmaya kalıcı ve uzun bir yola çıkacaktım içimde korku ve heyecan barınsa da onun yanında acılarımı unutacaktım ,tüm yaşananlara bir sünger çekip onunla her şeye sıfırdan başlayacaktım.

Evet evet ! ben onunla çok mutlu olacaktım . Kendimden emin olduğum kadar emindim ondanda seviyordu çünkü ; değer veriyordu bana ve yanında olmamı istiyordu .İnanın çok aşığım ona belki uğruna ölümü bile göze aldığım o adamla ilk özgürlük heyecanlarını tadacaktık belki o hasret kaldığım gökyüzüne bakarak hayallere dalacaktık, belki dizlerimde uyuyup o gecenin sabahına da beraber uyanacaktım..

Hayatımın da hayallerim kadar güzel olacağını umut ederek son kez kolaçan ediyorum etrafı ve evde bir sessizlik hakim herkes uyusa da içimde bir ürkeklik kapıdan çıkmam zaten mümkün bile değildi ben ise bildiğim yoldan ilerleyip apartman boşluğundan gidecektim. Sessiz adımlarla balkonuma yavaşça çıktım sırtımda bir çanta önce sol bacağımı ve sonra diğerini attım merdivenin boşluğuna..

Son bir gayretle düşmeden inecektim merdivenlerin olduğu o son basamağa küçücük bir pencereden sığan bedenimle merdivende öyleye kalakaldım derin bir nefes alıp ve parmak uçlarımda inmeye başladım.

 İşte başardım artık özgürüm saat 23:51 ve ben son firarımın ilk adımına imza atıyorum .

Etrafıma baka baka reşitin çalıştığı dükkana gidiyorum ..

İçimde derin duygular ve inanın ne tepki vereceğimi bile bilmiyorum yüzümde istemsiz bir tebessüm içimde ise korku ,son bir hışımla seslerinin geldiği yüne gidiyorum.

İşte geldim fakat..:(

HAYIR HAYIR BU OLAMAZDI!...BUNU BANA YAPMAZ YAPAMAZDI..!