SON YANIM...

Bölüm 34 AKMAYACAK BİR DAHA GÖZYAŞIM

  Alışıldığın çok dışında bir hayat yaşıyordum. İnanın kendimi de hayatımda olmadığım kadar tuhaf hissediyordum ,duygularım , düşüncelerim , hayallerim , her şeyim bir kaçışla değişmişti sanki ,ve en çokta ben değişmiştim kendimi tanıyamayacak kadar güçlü ve bir o kadarda cesur hissediyorum.

Çok tuhaf değil mi hiç tanımadığım bir insanla hiç bilmediğim bir şehre iş görüşmesine gidiyorum .O çok bahsedilen özgürlük bumuydu ? hayat , yaşam bumuydu ? Eğer buysa ben bu özgürlüğü asla bırakmak istemiyordum.

Yarım kalan duygularım ve ardımda bıraktığım yaşayamamışlıklarım var fakat önüme baktığımda ramak kalan hayallerim ,yaşayamadığım mutluluğum, ve yaşamaya dair heveslerim var, ben ise ardıma bakmaktan vazgeçip geçmişimi unutup geleceğime dair yeni hayatlara, yeni yaşamlara ,ve bir o kadarda güzel ve temiz sayfalara kalem açıyorum.

Biliyor musunuz ben artık korkmadan çekinmeden konuşabiliyorum hislerimi belli edebiliyorum,en güzeli de ne biliyor musunuz ?ne istediğimi , ne hissettiğimi ne için gülüp ne için ağladığımı biliyorum.Ben artık ben olmayı da ,yaşamayı da , nefes almayı da biliyorum 

Bir yola baş koymuştum belki yanlışlarım ,belki hatalarım ,belki yaralarım,ve belki yarım kalmış hikayelerim olacaktı ama ben bu yolumdan pes etmeden namusuma laf getirmeden edebimle yürüyecektim başım dik bir şekilde yürüyecektim .Kafaya koymuştum ya bir kere ve asla dönmeyecektim , ve asla pes etmeyecektim .Belki bu yolda kaybolan yada bütün çabalarıyla tamamlayan ne olacağım inanın bende bilmiyorum .

 Hayalden hayale koşarken artık ömerin bahsettiği yere gelmiştik alışkanlık ya daha arabadan inmeden elim şapkama gitmişti ömer hemen elimi tuttu ve sert bir ses tonu ile "sakın " dedi ."artık o şapkayı takmaya da kendini gizlemeye de ihtiyacın yok ben varım , ve ben varken bırak insanların sana zarar vermesini yan gözle bile bakamazlar" dedi. İster istemez mutlu olmuştum onun bu sözlerine ilk defa bir erkek beni böyle koruyup kolluyordu , kimsenin beni korumasına ihtiyacım yok demeyi çok isterdim ama ben insanların ne yüzle yanıma geldiklerini ,hakkımda ne düşündüklerini ,yüreğiyle dili aynımı bilemezdim ,ilk defa tanıyorum insanları ilk defa güvenmeyi deniyorum .Kabulleniyorum safın tekiyim herkesi  kendim gibi sanırım bu yüzden kandırılmaya da  aldatılmaya da çok müsaitim ve birinin beni gerçekten bütün zararlardan en azından bir süre koruması gerekiyordu. Belki de Allahın sevgili kuluydum ki beni ömer gibi iyi biriyle karşılaştırdı.

Derin bir nefes aldım ve indim arabadan Ömer önde ben ise iki adım gerisinde içim içime sığmıyor ve her mutluluğun heyecanı ayrı oluyor .Başımı gökyüzüne doğru kaldırıp gözlerimi kapattım ve derin bir nefes alıp içimde dua ettim o sırada ömerden bir ses "haydi sarım bizi bekliyorlar "adımlarımı yavaş yavaş atıyorum ve inanın içimde ki duyguyu size tarif bile edemiyorum.

İçeriye girdiğimizde herkes sanki patron gelmiş gibi ayağa kalkmıştı belli ki ömer tanınan ve sevilen birisiydi ,tüm gözler üzerimizde ben ise utancımdan insanların yüzüne bile bakamıyorum, ömerin yanına gelen garson arkadaşları hoşgeldin yenge diyerek fısıldaşıyorlardı .Tam düzeltmek isterken ben sevgilisi değilim derken ağzımdan çıkan daha ilk kelimede ömer "şşii ne olur bozma "

Peki demekten başka çarem yoktu neyi bozmayacağımı bile anlamamıştım .

Hiç kimseyle görüşmeden  ömer bana çalışacağım mekanı tanıtmaya başladı arkadaşlarını çalışanları herkesle birer birer tokalaşmıştım biliyormusunuz inanın ben bu kadar kalabalığı bile ilk defa görüyordum.