SON YANIM...

Bölüm 17. ÖLÜM PAHASINA SARILIŞ

 Yeni bir güne daha merhaba diyerek huzurla uyandım ve bir kere daha yüzümde tebessüm oluşturan o adamın sağlığına duacı olarak güne başladım .

         Hep çıktığım o balkondayım yine artık alışkanlık haline getirmiştim bu olayı iyice ,

  Yine seyre dalmıştım bomboş inşaatı öylece sormayın neye baktığımı neden baktığımı belki o inşaat boştu ama ben her bakışımda tüm sevdamla dolduruyordum o inşaatı yine gelecek biliyorum ve ben yine onu bekliyorum , yine bir ses yükselecek ve "Ben geldim kır papatyası" diyecek işte ben yalnızca o ses uğruna bu mevsimde bu balkonda bekliyorum onu ve inanın o seski öyle güzel geliyor ki kulağa tüm derdini unutturuyor insana ,ve ben o ses uğruna ömrüm boyunca bekleyebilirim bu balkonda ..

   dakikalar saatleri kovalıyor benim ise elimde bir kağıt bir kalem ona şiirler yazıyorum, 

ŞÖYLE DİYORUM SATIRLARIMDA...

Seni sevmek yaşamak gibi 

Seni sevmek ömür gibi 

kitaplardan farz gibi 

seni sevmek bir annenin şefkati gibi

akıp giden zaman gibi 

seni sevmek yağan kar taneleri gibi 

yağmur damlalarından bir parça gibi seni sevmek varya adam

Seni sevmek kelebeğe ömür gibi ...

Derken bir ayak sesi ve işte geldi uğruna dünyayı yakacağım o esmer işte geldi..

Ve ben her ayak sesini o zannedip irkilmeye o kadar alıştım ki artık zamanla öyle bir hal aldım ki onu yürüdüğü yollardan bastığı dallardan tanır oldum ve işin en garip tarafıda onu her görüşümde elini her tutuşumda ilk günkü heyecanla bakışım her defasında ilk günkü gibi kızarışım oluyor .

  Yine o naif sesiyle ben geldim papatyam diyor iyiki geldin sevdiğim diyemediğimden hoşgeldin diyorum "İnan hayatıma çok hoş geldin "

Kısa bir süre birbirimize bakmamızın ardından balkon demirlerine iyice yaklaştım şu koku varya işte bu koku dünyanın en güzel kokusuydu ,oda yaklaştı biraz daha eğildi ve bir ses "bugün daha güzelsin ama anlam veremediğim birşey var güneş neden tersten doğuyor " dedi .

Ne demek istedi inanın bende anlamadım "nasıl yani " dedim 

"düneş doğudan doğar fakat sen batıdan parlıyosun baktıkça baktırıyosun" dedi.

O an nasıl bir andı ki anlatamam satırlarıma bak yine ellerim titriyor yüzümde bir sıcaklık , içim yine kıpır kıpır ediyor.

Bir balkondan bir balkona öylece uzattık ellerimizi sonra iyice eğilip sarıldık birbirimize , öyle sıkı sarıldık ki öyle uzun sarıldık ki hiç konuşmadan evet konuşmuyorduk belki ama sadece bir sarılmayla bile birbirimize çok şey anlatmıştık.

En ufacık bir sarsıntıda yada ayağımızın kaymasında ikimizde aşağıya düşebilirdik o deli gözü karartıpta sarıldık huzura .

Bir süre sonra belimizde bir ağrı ve sıcaklık ayrılmak zorunda kaldık , ellerimi tuttu ve buluşalım mı ? dedi zaten buluşuyouz demek istesemde içimden geçenleri boğazımda düğümledim belliki daha yakın olmak istiyordu bana "sana doya doya sarılmak istiyorum yanında olmak dizlerinde yatmak istiyorum papatya "dedi .

O an ki heyecanımın tarifi mümkün değildi evetmi demeliydim sizce ?

Zaten ona hayır demek pekte mümkün değildi o an öyle güzel bakıyordu ki bütün sevdası adeta gözlerinden anlaşılıyordu .Hiç düşünmeden peki dedim kaşlarını hafif yukarıya kaldırdı ellerini ellerimden çekti gerçekten mi dedi şaşkınlığına bile anlam vermezken "gerçekten tamam " dedim .

o an tekrar sarıldı ellerime defalarca teşekkür etti bana oysa ben hiçbirşey yapmamıştım bile işin en tuhaf tarafı da benim onu bile hakedecek birşey yapmamış olmamdı .

Tamda o an annemin seslenmesiyle ellerimiz ayrıldı ,görüşmek üzere dedim görüşmek üzere diye yanıtladı tam balkon kapısının önünde son bir defa daha baktım seni seviyorum dedi yüksek bir sesle "şiiii annem duyucak dedim " fakat hiçbirşeyden korkusu yoktu tekrar bağırdı "seni seviyorum papatya güneş gibi doğdun hayatıma "yanaklarımda yine bir kızarıklık ve hiçbirşey diyemedim bile tebessüm ettim başımı öne eğdim ve içeriye geçtim .

Bana neler olduğuna dair bir fikrim , düşüncem yoktu biri karşıma çıkıpta sen bu kadar çok mutlu olucaksın dese alay eder gibi güler ve inanmazdım insanoğluyuz işte ne zaman neyle karşılaşacağımızı bilmeden yaşıyoruz...