Yine bir okul çıkışı annem beni unuttu ve ben eve tek başıma gitmek zorunda kalıyorum. Bir anne kızını nasıl unutur yaa?!? Aman , artık bana normal geliyor. Eve gelene kadar akşam olmuştu. Bugün biraz erken mi akşam olmuştu, ne? Mahalleye girdiğimde arkamdan ilerleyen biri olduğunu anlamamak için aptal olmak lazım... Çaktırmadan bir baktım. Kızdı. İçim az da olsa rahatlamıştı. Hayatımda gördüğüm en güzel kızdı. Açık sarı saçları ve güzelbir bedeni vardı. Gözlerini göremiyordum çünkü uzaktaydı ama gittikçe yaklaşıyordu. Önüme döndüm. Omuzumda bir el hissettim. Arkamı döndüğümde beni takip eden o kızı gördüm."Bırakır mısınız? " diye sordum. Çirkinleşmemi istemiyorsa bu dediğimi yapmalıydı. Ama hala omzumu tutuyordu ve gittikçede sıkıyordu. "Ya bıraksana!!" dedim. Demek çirkinleşmek istiyordu. Ona bir yumruk savurdum şaşırtıcı şekilde yumruğumu yakalayıp beni ters çevirdi. Bir an kolum kopacak sanmıştım. Arkadan bir erkek sesi geldi "Emily!Zarar verme, ona ihtiyaç var"
