Dome ထဲမွာ နံနက္ခင္း၏အလင္းေရာင္က လင္းလင္းက်င္းက်င္း ဝင္ေရာက္ေနၿပီ။
သူမက နိုးလာၿပီဆိုေပမဲ့ ေႏြးေနေသာရင္ခြင္ထဲကေန မထခ်င္ေသးသည္မို႔ ပိုမိုတိုးကပ္ကာ တိုးေဝွ႕ဝင္ေရာက္ရင္း သူ႔ရင္ဘတ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာကိုကပ္ထားမိသည္။ထိုအခါ ဖက္ထားေသာသူ႔လက္ေတြက ပို၍တင္းက်ပ္စြာ ေထြးဖက္လာကာ သူမ၏ေခါင္းထက္သို႔ ဖိကပ္နမ္းလိုက္သည္ကိုလည္း ခံစားလိုက္ရသည္။သူ႔ထံမွ ရေနက်ကိုယ္သင္းနံ့က တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းေနေသာ နံနက္ခင္းႏွင့္လိုက္ဖက္စြာပင္ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာေကာင္းလွၿပီး လုံျခဳံေႏြးေထြးေသာ ခံစားခ်က္ကိုေပးေလသည္။သို႔ႏွင့္ပင္ သူ႔လက္ေတြက ေက်ာျပင္ကိုဖြဖြေလးပုတ္ေပးေနသည္မို႔ အသာၿငိမ္ေနမိေသာ္လည္း မ်က္လုံးေတြကမအိပ္ခ်င္ေတာ့။ထိုသို႔ျဖင့္ ခဏၾကာလၽွင္ သူက နဖူးကိုတစ္ခ်က္နမ္းကာ ထမည့္ဟန္ျပင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ရင္ဘတ္အကၤ်ီစကိုဆြဲထားလိုက္ရင္း
"မထေသးနဲ႔ဦး..."
အိပ္ရာကေန ထေတာ့မည့္သူက ထြက္ေပၚလာေသာ အသံတိုးတိုးေလးေၾကာင့္ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္လၽွင္ သူမက မ်က္လုံးျပဴးေလးႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ရင္ထဲကို ေႏြးခနဲပင္ျဖစ္သြားကာ ဒီပုံစံ ဒီလိုေလသံေလးႏွင့္ တားလာသည္ေၾကာင့္ သေဘာေခြ႕သြားမိရင္း
"ဘာလို႔လဲ...။သဲ အိပ္ခ်င္ေသးရင္ အိပ္ဦးေလ...။ကိုယ္က Breakfast ျပင္ေပးမလို႔..။ႏွစ္ရက္လုံးလုံး အျပင္ကအစားအေသာက္ေတြနဲ႔ ဟိုတယ္စာေတြပဲစားေနရတာ ဒီေန႔ေတာ့ ကိုယ္ခ်က္ေကၽြးမယ္..."
ေျပာရင္း သူက ပါးေလးကိုကိုင္၍ ႏွာေခါင္းေလးကိုဖြဖြနမ္းလိုက္ကာ
"ဘာစားခ်င္စိတ္ရွိလဲေျပာ..."
ထိုအခါ ေတြေဝသြားေသာသူမက မ်က္လႊာခ်ၿပီးစဥ္းစားေနလၽွင္ သူက မ်က္ခြံေလးေတြေပၚသို႔ ထပ္နမ္းလိုက္သည္။သူမကေတာ့ လက္ညႇိုးေလးကိုသြားႏွင့္ကိုက္ကာ စဥ္းစားေနရင္းမွ ခဏအၾကာမွာ သူ႔ကိုမ်က္လႊာပင့္ၾကည့္ၿပီး မရဲတရဲေျပာလိုကၼိသည္။
"တကယ္ေတာ့ေလ....မန္းေလးမျပန္ရတာၾကာေတာ့ မန္းေလးစာေတြလြမ္းေနတာ...။မုန႔္ဟင္းခါးလဲေသာက္ခ်င္တယ္..၊မုန႔္တီလဲစားခ်င္တယ္..၊ၿမီးရွည္လဲစားခ်င္တယ္..၊အုန္းနို႔ေခါက္ဆြဲ ခိုေတာင္မုန္႔တီ အကုန္လုံးစားခ်င္ေနတာ...။ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒါေတြက ဒီမွာေတာ့ မလြယ္ေလာက္ဘူးေလေနာ္..."
YOU ARE READING
You are the only Exception!
Romanceအခ်စ္ဆိုတာက သူ႔အ႐ြယ္ သူ႔အေနအထားအရ အာသာေျပ႐ုံေလာက္ပဲ ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္႐ုံ သူမနဲ႔က်မွ... ရႈိင္းသူရိန္လင္း အိမ္မက္ေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္နဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသာ ေနလာတဲ့ သူမက အခ်စ္ဆိုတာကို သူမဘဝအတြက္ အေရးတယူ မစဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ မ်က္ႏွာမ်ားတဲ့ဒီလူကို မခ်စ္မိေသး...
