"အလုပ္ေတြ ရွုပ္ေနလားဟင္..."
ေနာက္ကေန သူ႔လည္ပင္းအားသိုင္းဖက္လာၿပီး နားထင္ကိုတစ္ခ်က္နမ္းရင္း ေမးလာေသာသူမေလးေၾကာင့္ လွိုက္ကနဲ႔ခုန္သြားေသာရင္ႏွင့္ အားရပါးရျပဳံးမိသြားေသာသူက ဖက္ထားသည့္လက္ေလးကိုျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္ကာ
"အြန္း ခဏေန Meeting ရွိတယ္ ညလည္ေလာက္ထိေရာက္လိမ့္မယ္...။သဲေလး အိပ္ႏွင့္ေနာ္ ကိုယ့္ကိုမေစာင့္နဲ႔"
"ဟြန္ အဲ့ဒါဆို ဒီေန႔လဲ အိပ္ေရးပ်က္ဦးေတာ့မွာေပါ့။ဘာေသာက္ခ်င္လဲဟင္ တစ္ခုခုေသာက္ပါဦးလား...။ညဘက္ဆိုေတာ့ ေကာ္ဖီေတာ့မေသာက္ေစခ်င္ဘူး...။နို႔က်လဲ ကိုကမႀကိဳက္ဘူး...။ Tea ေသာက္မလား...ဟိုတစ္ခါ ဧည့္သည္ေတြလာတုန္းက လက္ေဆာင္ေပးထားတာေတာ့ရွိတယ္..."
"အြန္း သဲေသာက္ေစခ်င္ရင္ ေသာက္မယ္ေလ လုပ္ေပး..."
"အနံ့ပါတာေတြႀကိဳက္လား...။မႀကိဳက္ရင္ ပန္းနံ့ပါတာေတြမေဖ်ာ္ေပးေတာ့ဘူး ဘာလီလက္ဖက္ရည္ပဲလုပ္ေပးမယ္..."
"သဲသေဘာ...ကိုယ္က ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သဲလုပ္ေပးတာဆိုအကုန္ႀကိဳက္တယ္..."
"ဟုတ္ အာ့ဆို ခုလုပ္ေပးမယ္ေနာ္...သုံးမိနစ္ပဲေစာင့္"
ေက်နပ္စြာေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူ႔ေခါင္းကိုဆတ္ကနဲ႔နမ္းကာ ဝမ္းသာအားရေျပးထြက္သြားသည့္ သူမေလးကိုၾကည့္ၿပီး သူက ၾကည္ႏူးပီတိေတြ ျဖာေနရေပသည္။ခ်စ္တယ္ ဟုေျပာၿပီးကတည္းက သူ႔အေပၚမွာ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ ဘာမဆိုလုပ္ကိုင္ေပးခ်င္ေနေသာသူမသည္ အခုမွခ်စ္တတ္ကာစ အခ်စ္႐ူးေလးဆိုသည္မွာ တစ္ခ်က္ၾကည့္႐ုံႏွင့္ပင္ သိသာေနၿပီ။ခ်စ္မဲ့ခ်စ္ေတာ့လည္း အသားကုန္ခ်စ္တတ္ေလေသာသူမက ခ်စ္နိုင္လြန္းသည့္ေနရာမွာေတာ့ အခုတေလာမွာ သူ႔ထက္ေတာင္ သာခ်င္ေနသည္။မိုးလင္းကတည္းက သူ႔မ်က္ႏွာကိုအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ရွိကာ ညအိပ္ရာဝင္သည္အထိ ထိုနည္းလည္းေကာင္း။အခုဆိုလၽွင္ သူ႔႐ုံးခန္းက ဟိုတယ္ဘက္မွာအတည္တက်ျဖစ္သြားၿပီမို႔ အတူတူသြားကာ႐ုံးတက္ၾကရေသာ္လည္း ႐ုံးခန္းကသက္သက္စီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ ကပ္နိုင္သမၽွကပ္ေနခ်င္ေသာသူမသည္ ထမင္းစားခ်ိန္တိုင္းမွာ သူ႔ဆီသို႔အတိအက်ေရာက္လာတတ္ၿပီး မပ်က္မကြက္ပင္ အတူတူစားေလ့ရွိသည္။အျမဲတမ္း တပူးကပ္ကပ္ေနခ်င္သည့္ လူကပ္အက်င့္ေလးက သူနဲ႔က်မွ ေပၚေပါက္လာရတာပါ ဟု ခၽြဲ႕ႏြဲ႕ကာေျပာေလတိုင္း သူ႔မွာ မေနသာေအာင္ ကိုယ္စိတ္ႏွလုံးတို႔က တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြက်ရစျမဲ။
YOU ARE READING
You are the only Exception!
Romanceအခ်စ္ဆိုတာက သူ႔အ႐ြယ္ သူ႔အေနအထားအရ အာသာေျပ႐ုံေလာက္ပဲ ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္႐ုံ သူမနဲ႔က်မွ... ရႈိင္းသူရိန္လင္း အိမ္မက္ေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္နဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသာ ေနလာတဲ့ သူမက အခ်စ္ဆိုတာကို သူမဘဝအတြက္ အေရးတယူ မစဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ မ်က္ႏွာမ်ားတဲ့ဒီလူကို မခ်စ္မိေသး...
