သူသည္ ႏွုတ္ခမ္းထက္မွ ညင္သာစြာထိေတြ႕ေနေသာအထိအေတြ႕ေလးေၾကာင့္ အိပ္ေနရာမွနိုးလာခဲ့ရသည္။သို႔ေသာ္ မထျဖစ္ေသးဘဲ မ်က္လုံးေတြကိုဆက္မွိတ္ထားကာ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ရင္း အာ႐ုံတစ္ခုလုံးအား ႏွုတ္ခမ္းထက္ကအထိအေတြ႕ေလးေတြဆီမွာ အျပည့္ပို႔ထားလိုက္သည္။သူ႔ပါးႏွစ္ဖက္ကိုဖြဖြထိကိုင္ကာ အသာအယာနမ္းရွိုက္ေနသည့္ ႏူးညံ့ေႏြးေထြးေသာႏွုတ္ခမ္းေလးေတြက အိပ္ရာနိုးကာစသူ႔ရဲ့စိတ္ကို ခ်က္ခ်င္းပဲနိုးၾကားေစကာ နမ္းေနသည့္ပုံစံေလးက သူ႔အေပၚမွာ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမွုအျပည့္ႏွင့္ တြယ္တာေနေသာစိတ္ေလးကို ေပၚလြင္ေနေစေသာေၾကာင့္ သူက ဘဝင္ခိုက္ေနရရင္း သာယာေက်နပ္မွုအဟုန္တို႔သည္လည္း တရိပ္ရိပ္ျမင့္တက္ေနရသည္။အတန္ၾကာေအာင္နမ္းၿပီး ဖယ္သြားေတာ့မည့္ဟန္ျပင္လၽွင္ သူက သူမ၏ႏွုတ္ခမ္းေလးေတြကို သူ႔ဆီမွခြာမသြားခင္ အမိအရျပန္လည္ဖမ္းယူလိုက္သည္။
"အင့္"
ထင္မွတ္မထားေသာေၾကာင့္ သူမက လန႔္သြားရေသာ္လည္း စြဲမက္ဖြယ္ရာသူ႔အနမ္းေတြဆီမွာ ျပန္လည္ေမ်ာပါသြားရျပန္ကာ သူဦးေဆာင္ရာသို႔ ထပ္တူက်စြာလိုက္ပါမိေလသည္။ခဏေလာက္ၾကာသည္အထိနမ္းၿပီးလၽွင္ သူကလႊတ္ေပးလိုက္ကာ
"ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကနိုးေနတာလဲ...။ေစာေသးတယ္ေလ ထပ္အိပ္ပါဦးလား..."
"ဟင့္အင္း မအိပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ထေတာ့မယ္..."
သူက ေခါင္းေလးကိုဖြဖြပြတ္သပ္ေပးေနရင္း
"ဘာစားခ်င္လဲ..."
သူ႔အေမးကို သူမက အသာအယာေခါင္းယမ္း၍
"ဟိုတယ္ကိုပဲသြားစားမယ္...။မေန႔ကလဲ အပင္ပန္းခံခ်က္ေကၽြးထားတာကို ဒီေန႔မခ်က္နဲ႔ေတာ့"
"မပင္ပန္းပါဘူး သဲရယ္...။သဲကို ဒီလိုခ်က္ေကၽြးရလို႔ ပင္ပန္းတယ္ဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွမရွိခဲ့ဘူး...။ဘယ္ေတာ့မွလဲ ရွိလာမွာမဟုတ္ဘူး..."
သူ႔စကားေၾကာင့္ ပီတိျဖစ္သြားရေသာသူမက ေက်နပ္စြာျပဳံးလိုက္မိရင္း သူ႔အနားကိုပို၍တိုးကပ္ကာ
"ကို ျပင္ဦးလြင္သြားခ်င္တယ္...။ဝင့္ဝါလဲ ကေလးေလးရွိေနၿပီဆိုေတာ့ေလ ေတြ႕ခ်င္တယ္...။ၿပီးေတာ့ အေမ့ကိုလဲလြမ္းတယ္..."
YOU ARE READING
You are the only Exception!
Romanceအခ်စ္ဆိုတာက သူ႔အ႐ြယ္ သူ႔အေနအထားအရ အာသာေျပ႐ုံေလာက္ပဲ ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္႐ုံ သူမနဲ႔က်မွ... ရႈိင္းသူရိန္လင္း အိမ္မက္ေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္နဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသာ ေနလာတဲ့ သူမက အခ်စ္ဆိုတာကို သူမဘဝအတြက္ အေရးတယူ မစဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ မ်က္ႏွာမ်ားတဲ့ဒီလူကို မခ်စ္မိေသး...
