SÖYLE BANA | Texting

4.4

Ertesi gün,

Yattığım misafir odasındaki yatakta kıpırdanıp durduğum uykusuz gecemi Ayçin ile Ayaz'ın evinde geçirsemde kendi evim olmayışından dolayı yadırgamıştım yerimi. Gerçi artık kendi evimde bana yabancıydı. Daha doğrusu artık benim bir evim yoktu...

O evle birlikte evliliğimde kocamda yabancıydı artık benim için.

Buna alışmam çok acı veriyordu çünkü hiç böyle olacağını düşünmediğimden alışmakta istemiyordum.

Ama alışmak zorundaydım.

Orhan'ın sahte aşkı buraya kadarmış. Harcanan yıllarım, emeklerim, sevgim ve geleceğim... her şey yalanmış.

Şimdi böyle düşününce Yağız'a olan nefretimi en çok hak eden aslında Orhan'mış. En azından Yağız'ı istemediği seçimi yaptırmaya ben zorlamıştım ama Orhan... O, istemediğim seçimi isteyerek yaptığı için beni paramparça etmeyi başarmıştı.

Yağız Arkın'a olan nefretimi misliyle hak eden aslında Orhan Bayer'di.

Kendiliğinden süzülen göz yaşımı sildim elimin tersiyle. Kalktım yavaşça kendime ait olmayan o soğuk, ıssız yataktan ve ilerledim usulca banyoya. Soğuk suyla yüzümü yıkayıp kendime geldikten sonra saçlarımı yalandan dağınık topuz yapıp üzerimdeki Ayçin'in açık saçık geceliğini düzelttim.

Onun geceliğini giymek biraz utanç vericiydi çünkü hepsi Ayaz'ın seçimiydi.

Banyodan çıkıp geceliğin sabahlığını üzerine geçirdim. Çıplak ayaklarıma geçirdiğim terlikleri sürte sürte odadan çıkıp seslerin geldiği mutfağa ilerledim. Mutfaktan gelen bebekleri Kayra'nın kahkaha sesi yüzümde büyük bir tebessüme sebep olurken mutfağın girişine yaslanıp onların mutlu aile tablosunu izledim, içimdeki burukluğu bastırmaya çalışarak.

Ayçin elindeki tabağı masaya bırakırken beni farketti ve yüzündeki gülümseyle "Ceylin teyze uyanmış!" diyerek oğlu Kayra'ya beni gösterip "Günaydın teyzoş!" dedi.

Onlara gülümseyerek mutfağa girdim ve Kayra bebeğin yemek masasının yanındaki yerime yerleşerek sulu bi öpücük bıraktım bebeğin yanağına.

"Günaydın teyzesinin bir tanesine!"

Kayra bebekten gelen kahkahayla hepimiz gülerken çalan kapı ile hepimizin bakışları mutfak kapısından görünen evin kapısına döndü. Kapı açma görevini Ayaz yaptığından yerime iyice sinerek gözlerimle işaret verdim ama Ayaz "Kayra'nın mamasını yapacağım," diyerek tezgaha döndü. Ardından Ayçin'de "Çayları koyuyorum!" Diyerek kapı açma işini bana kitlediler.

Homurdanarak ayağa kalktım. Ev sahiplerinden daha çok ev sahibiydim sanki.

Ayaklarımı sürüye sürüye geldiğim kapıyı hiç düşünmeden açtım. Karşımda görmeyi beklemediğim profili görmemin telaşıyla kapıyı aniden çarparak kapattım. Kalbimin telaştan yarattığı gümbürtü kulaklarımda yankılanıyordu. Nabzımda kalbimin etkisiyle bir hayli hızlanmıştı.

Onun burda ne işi vardı?

Özellikle de Ayçin ve Ayaz'ın evinde, bu saatte?

Kapıya yaslanarak sıkı sıkı kapattığım gözlerimle bunun bir rüya olmasını diledim ta ki içeriden Ayçin'in "Ceylin Yağız'a kapıyı aç!" diyerek cırlaması ile kendime geldim.