İyi okumalar...
Masayı hazırlayıp abimleri çağırdık. Abim, arkasında Çınar mutfağa girdiler. Yine karnıma bir ağrı girdi. Parmak uçlarımda dolaptan çay bardaklarını alırken Çınar'ın sesini duydum.
"Nasılsın?" dedi tezgaha yaslanıp.
"İyiyim, sen?" dedim kucağımdaki bardaklarla gülümseyerek. Nereden geliyordu bu mutluluk Defne Hanım?
"İyiyim." deyip tebessüm etti ve duvar kenarına oturdu. Abim masanın uzun tarafına oturmuştu. Ben de Elvina ile yan yana otursunlar diye çay bardaklarını masaya koyup Çınar'ın karşısına, duvar kenarına oturdum.
Elvina çaydanlığı alıp yanıma geldi ve bardaklara doldurmaya başladı. Abime baktığımda liseli aşıklar gibi Elvina'ya baktığını gördüm.
Çınar kolunu dürtüklediğinde kaşlarını çatıp ona döndü.
"Kendine gel lan. Günah."
"Sen Defne'ye bakmıyorsun sanki."
"Yiyecek gibi bakmıyorum."
"He he." deyip çatalıyla oynamaya başladı.
"Ay Elvina ekmek kapıda asılı olacak getirir misin?" dedim mahcupça.
"Tabi." deyip ekmeği aldı ve abime verdi.
Ay tam evli gibi olmuşlardı şimdi. Abim bölüp hepimize dağıtırken Çınar ile gülüyorduk. Dostum gibiydi, herşeyim de olur muydu?
Abimin yanına oturduğunda yemek yemeye başladık.
Aklıma Güzellik'in gelmesiyle korkuyla bütün masadakilere baktım.
Çınar fark edip kaşlarını çattı, ne oldu dercesine başını salladı.
"Güzellik?"
"Baktım ben, kafesiyle birlikte dışarı koydum etrafı devirip pisletmesin diye. Yemeği suyu vardı." dediğinde rahatladım.
"Teşekkür ederim Çınar."
"Rica ederim." deyip tebessümle baktığında eridiğimi hissediyordum.
Abimin boğaz temizlemesiyle gözümü güzel yüzünden ayırıp yemeğimi yemeye devam ettim.
...
Abimin kolunun altına girip göğsüne yaslandım. O da yine saçımı okşamaya başladı.
Elvina'ya baktığımda ara sıra bize bakıp sonra kucağındaki tırnaklarıyla oynadığını gördüm. Şuan benim yerimde olmayı çok istiyordu, biliyordum.
Güzel yüzlüme baktığımda da sinirle abime güldüğünü gördüm. Başımı kaldırıp abime de baktığımda Çınar'a sırıttığını fark ettim. İyice kızdırıyordu. Ah ne yapacaktım sizle...
"Dışarıda dolaşalım mı biraz, serin serin." diyen Elvina ile abim beni unutup dik durdu. Ben de rahatsızca somurtup geri çekildim.
"Dolaşalım. Çınar?"
Başını salladığında ayağa kalktı. Bana da sorardı insan ya. Partmantodan ceketini ve anahtarı alırken ben de ayakkabılarımı giyiyordum.
"Ceket almayacak mısın?" diyen Çınar'ın sesini duydum. Kalbim yine alarm veriyordu.
"Yok, sıcaktır ya." dediğimde başını sallayıp kapıdan çıktı ve o da ayakkabılarını giymeye başladı.
En son Elvina da üzerindeki ceketle kapıdan çıktığında abim kapıyı kilitledi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ABİS
Short Story"Neden söylemedin?" "Araştırdığıma ve deneyimlerime göre anksiyete bozukluğu olan insanlar psikoloğa gitmek istemiyorlar. Senin gibi normal karşılıyorlar. Sana psikoloğum dersem beni kovardın ve seni gözlemleyemezdim. Öğrenci olarak karşına çıkmamı...
