İyi okumalar...
Kapının çalmasıyla abime fırsat vermeden yerimden kalktım. Kapıya koşar adım gittim. O gelmişti tabii ki.
Annemi aramak için Çınar'ı da beklemiştik. Abimle salonda oturmuş onu bekliyorduk. O işten, ben kafeden gelmiştim ve yemek yedikten sonra annemle konuşmaya karar vermiştik.
"Hoşgeldin." dedim kapıyı açtıktan sonra.
Güzel yüzüne gülümsemeden edememiştim.
"Hoşbuldum yavrum." dedi ayakkabılarını çıkarırken.
Kapının kenarına geçip içeri girmesine izin verdim.
Kapıyı kapatırken sadece başımın üzerini öptü ve içeri geçti. Sadece başımın üzerini öptü?!
İnsan bir halimi hatırımı sorardı ne bileyim yüzüme bakardı.
Asık suratımla salona döndüm. Abimle sarılıyorlardı. Ayrıldıktan sonra koltuğa yan yan oturdular. Çınar arkasına yaslansa da abimin rahat olmadığı her halinden belliydi.
"Kayınço mu olacağız biz şimdi?" dedi Çınar gülerek.
Abim sadece küçük bir tebessüm etti.
"Kardeşlikten çıktık diyorsun yani."
"Haşa. İlelebet kardeşiz oğlum. Eee ne yapıyoruz?"
"Annemi arayacağız şimdi. Defne söyleyecek sizi. Annem de babama söyler herhalde öyle hallederiz." dedi abim ortadaki sehpaya bakarak.
"Hallederiz tabi." dedi Çınar kendi kendine konuşur gibi mırıldanarak. Daha çok abimi destekleyip rahatlatmak için söylemiş gibiydi.
"Defne, ara bakalım. Hoparlöre alıp şunun üstüne koy."
Abimin dediğini yapıp yanıma koyduğum telefonumu aldım. Kişilerden annemi bulduktan sonra derin bir nefes alarak üzerine bastım ve hoparlöre aldıktan sonra eğilip sehpaya koydum. Bir kaç çalıştan sonra açıldı.
"Alo, Defne?"
Neredeyse bir aydır duymadığım sesini duydum. Biraz şaşkınlık yatıyordu seste. Herhangi iğneleyici birşey sezmemiştim.
"Benim anne."
"Birşey mi oldu?" dedi biraz endişeyle.
Şaşırmıştı tabii birden aramama.
"Yok olmadı da..."
Nasıl açıklayacaktım bir sevgilimin olduğunu ve onlarla tanıştırmak istediğimi?
"Ben sizi biriyle tanıştırmak istiyorum."
Umarım anlardı ne demek istediğimi.
"O biri, erkek mi?" dedi biraz daha şaşırarak.
"E-evet."
"Peki, sevgili misiniz?" dedi cevabından korkar gibi. Kadın nasıl herşeyi bilebiliyordu ki?
"Evet."
Derin bir nefes verdiğini duydum.
"Tanıştırmak istiyorsan ciddi düşünüyorsunuz demek. Ne zamandır?"
"İki ay."
"Anladım, bunun için aradın o zaman." dediğinde sessiz kaldım.
"Babanla konuşurum, ne zaman geleceksiniz?"
"Düşünmedik. Ama haber vermek istedik. Siz ne zaman müsait olursanız geliriz."
"Defne o adamın evinde kalmıyorsun değil mi?" dediğinde Çınar'ın tepkisine baktım. Gözleri telefonda alayla güldü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ABİS
Short Story"Neden söylemedin?" "Araştırdığıma ve deneyimlerime göre anksiyete bozukluğu olan insanlar psikoloğa gitmek istemiyorlar. Senin gibi normal karşılıyorlar. Sana psikoloğum dersem beni kovardın ve seni gözlemleyemezdim. Öğrenci olarak karşına çıkmamı...
