İyi okumalar...
Büyük bir sevinçle gözlerimi açtım. İyileşmiştim, abim yanımdaydı, sevdiğim de olacaktı bir kaç saat sonra...
Yatağımı toplayıp lavaboda rutin işlerimi hallettim. Mutfağa geçip kahvaltı hazırlamaya başladım.
Herşey tamamlandığında abimin odasının önünde durdum. İki tıklamadan sonra ses gelmeyince içeri daldım. Huhuuu
Üstü çıplak şekilde yüzüstü yatıyordu. Bir kolunu yastığın altına koyduğunda kol kasları dikkat çekiyordu. Neyse diyerek yanına gidip yatağın başına çömeldim.
"Abi."
"Abi. Kalk geç kalacaksın bak. Surahi de doluymuş."
"Eğer o su herhangi bir yerime değerse sürahiyi kafanda kırarım canım kardeşim." dedi gözlerini açmadan mırıldanarak.
"Bilemem artık." deyip elimdeki sürahiyi biraz eğdim ve bir kaç damlanın yüzüne akmasını sağladım.
Fazla da hızlı sayılmayacak şekilde kalktı ve oturur pozisyona geldi. Gözünü yavaşça açıp yüzünü sıvazladı.
"Yardım etmeyeceğim bugün sana. Evde kal." deyip yataktan indi ve kapıya doğru adımladı.
Hızla çömeldiğim yerden kalkıp arkasından beline sarıldım. Sırt kasları ile aşk yaşıyorduk şuan. Benim sarılmamla o da olduğu yerde durmuştu.
"Yapmazsın dimi öyle birşey?"
"Bilmem sana bağlı."
"Tamam özür dilerim. Hem sana kahvaltı hazırladım." deyince karnındaki ellerimin üzerine ellerini koydu.
"Affettim. Şimdi sal da elimi yüzümü yıkayayım."
"Neden, sen köpek misin?"
"Defne! Terk et burayı." dediğinde gülüp odasından çıktım. Mutfağa geçip çayları koydum.
Çok geçmeden o da geldiğinde kahvaltıya başladık. Hep telefonuyla ilgileniyordu. Bir kez olsun yüzüme bakmamıştı.
"Alo, nasılsın?" dedi mutlulukla.
-
"Aferin. Hele bir iyi olma. Nasıl gidiyor?"
-
"Sevindim. Ben de işe gideceğim, oradan kafeye geçeceğim."
-
"Bizimki özür dileyecek farklı bir biçimde Çınar'dan."
-
"Tamam sonra anlatayım, kendine iyi bak. Haberdar etmeyi unutma. Seviyorum seni." deyip telefonu kulağından indirdi. Gülümseyerek bir iki yere bastıktan sonra ekranı kapattı ve sonunda masaya koydu.
"Abi iki kelimelik bir cümle duymak istiyorum senden." dedim çatalı ona doğrultarak.
"Elvina'yla konuştum?"
"O değil."
"Seni seviyorum?"
"Evet o." deyip gülümsedim ve kahvaltıma devam ettim.
...
"Bakın çocuklar. Çınar Abinizi biliyorsunuz. O gelince çaktırmadan kafeyi kapatın tamam mı?" dedim önlüğümü taktıktan sonra.
"Tamamdır abla."
"Bir de o mutfağa girince mutfağa gelmeyin. Ablanız plan yaptı, onu uygulayacak."
"Sen nasıl istersen."
Başımı sallayıp tezgaha dönerken onlar da mutfaktan çıktı. Çayları ve meyve sularını hazır etmeye koyuldum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ABİS
Short Story"Neden söylemedin?" "Araştırdığıma ve deneyimlerime göre anksiyete bozukluğu olan insanlar psikoloğa gitmek istemiyorlar. Senin gibi normal karşılıyorlar. Sana psikoloğum dersem beni kovardın ve seni gözlemleyemezdim. Öğrenci olarak karşına çıkmamı...
