7 Numara (Matthew Anderson Fanfiction)

23 ♣ Part 2

Merhaba :) Bugün Çarşambadeğil ama yeni bölüm, umarım hoşunuza gider. Multimedya Cemre'nin hazırladığı mekan ve kıyafeti.

Sitem:

Şu son 2 bölümde hiç yorum yok. Hayır tamam biliyorum,  biraz saçmaladım. Kimi kandırıyorum, sıçtım bi de sıvıyorum ama lütfen beğenmediğiniz yerleri söyleyin. Ben de ona göre düzenleyeyim.

Derin bir nefes aldım. "Konuşman gerek."

"Cemre bak bunu daha ne kadar uzatabilirsin bilmiyorum a-"

Lafını keserek "Buğra gerçekten konuşman lazım." dedim. "Bu sen rahatlayasın diye değil. Hissettiklerini bilmeye ihtiyacım var. Onlar beni rahatlatacak." Sesim iyice kısıldı. "Ya da daha beter hale getirecek."

"Cemre konuşmam değil, konuşamam."

"Lütfen Buğra," diye yalvardım. "Bir doktor olarak yardıma muhtaç olan herkese yardım etmen gerek."

"Hipokrat yeminine lanet olsun," diye mırıldandı. "Beni zor durumda bırakıyorsun."

Yeminleri yüzünden anlatacağını anladığımda "Amma naz yaptın Buğra," dedim. "Anlat hadi."

Derin bir nefes verdi. Sonra derin bir nefes aldı. Aldığı o nefesi de derince verince "Doğum mu yapıyorsun Buğra?" diye sordum sabırsızca.

Bana döndü ve "Anlatmıyorum ulan!" dedi.

"Tamam,  özür dilerim. Şimdi anlat."

Tekrardan derin bir nefes verdikten sonra gülümsedi. Söylediğim şey aklına geldiği için mi yoksa yoksa Lavinya'yı düşündüğü için mi gülümsedi, bilmiyorum.

"Cadı gibi bir kızdı. Sabah ezanına doğru uyandığında cingar çıkardı. Sanki ona bir şey yapmışım gibi. Bir öncekinden beter dövdü beni. Eli de hafif değil hani! Gene sesimi çıkarmadım. Farkında olmadan gülümsemişim. Bir de bunun için yüzümü tırmaladı. Sonra sakinleşti ve..."

Devam etmeyince sabırsızca "Ve?" diye sordum. Benim istediğim kısım burası değildi aslında. Ama ne anlatırsa dinlerdim.

"Benden bir şey istedi. Babası katı bir adammış  falan filan. Benden ev arkadaşının sevgilisi rolü yapmamı istedi."

Lafını keserek "Ne?" dedim. Sesim şaşkınlığımı yansıtıyordu. "Normalde onun sevgilisi olmanı istemesi gerekmez mi? Her zaman öyle olur da."

"Onun sevgilisi rolü yapsaydım herhalde öldürürdü babası. Bir bakışları vardı ki! Her neyse, çıktık evine. Babası kapıda bekliyor. Bütün gece uyumamış,  köpürmüş ama korkusu gözlerinden okunuyor. Babası beni gördüğünde tam üstüme atılıyordu ki Lavinya, ya da adı gerçekte her neyse, o tuttu babasını. Dedi ki; ben ev arkadaşı olduğunu tahmin ettiğim İrem adında bir kızın sevgilisiymişim,  kız çok hastaymış. O gece boyunca başında kalmış,  telefonun da şarjı bittiği için haber verememiş. Ben sabah olup bekleme nöbetini devralmadan önce onu eve bırakmışmışım.

"Sen kızdım bu işe?" diye sordum hafifçe gülerek.

Gözlerini büyüterek "Nasıl yalan attığını görmen lazımdı,  yüzünü kasap süngeri ile silmişler sanki," dedi. "Siz kadınlardan korkulur."

"Siz bizden de iyisiniz, " dedim alaycı bir ses tonuyla. "Yalanlarınız diz boyu."

"Ne yalanımı gördün Allah aşkına?" dediğinde cevabı yapıştırdım. "Bir şeyleri saklamak da yalan söylemek."