EMANET

BÖLÜM 7: EVLENDİK!

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

"EVLENDİK!"

Aradan geçen birkaç günün ardından, Ayşegül artık Bahar'la konuşması gerektiğinin farkındaydı. Ertesi gün hastaneden çıkacaklardı ama gidecek bir yerleri yoktu. Zaten Arslan'da, başka bir yerde kalmalarına müsaade etmiyordu. Hâl böyle olunca, onun da konuşmaktan başka çaresi kalmamıştı. Ancak nasıl anlatacaktı, hiçbir fikri yoktu.

Arslan ise en son gelişinde onu cesaretlendirmeye çabalamıştı ancak başarılı olamadığı gayet netti. Zaten onun her akşam uğrayışı, Bahar'ı şüphelendiriyordu ama konuyu bilmediğinden, tahmin yürütemiyordu. Bu da Ayşegül'ü iyice köşeye sıkıştırıyordu. Ama diğer yandan ise tarifi mümkün olmayan bir mutluluk hissediyordu. Arslan'ın her akşam uğrayışı, hâlini hatırını sorması onu farklı bir duyguyla tanıştırmıştı. İlgiyle... Birilerinin onları önemsemesi ve ilgilenmesi, çok farklı bir duyguydu!

"Ev meselesi ne oldu?" diye soran Bahar, dalgın şekilde yanında oturan ikizine döndü. Ayşegül'ü her zamanki gibi yalnız başına bırakmak canını sıkıyordu. Keşke elinden bir şeyler gelseydi ve kardeşine biraz da olsa yardımı dokunsaydı. Ama yapamıyordu.

"Henüz ev bulamadım." Ayşegül'ün kırık sesiyle, kaşlarını çattı ve kardeşine döndü. "Neyin var senin?"

"Bir şeyim yok."

"Var... Bak bakayım gözlerime..." dediğinde, Ayşegül mahcup şekilde kardeşine kaldırdı bakışlarını. Bahar, onun hüzünlü hâliyle, iyice telaşlandı. Ayşegül'ün o bitmez tükenmez neşesi nereye kaybolmuştu?

"Biri canını mı sıktı?"

Ayşegül, başını iki yana salladı ve ağlamamak için kendini zor tuttu. Ona olanları söylediği anda ne tepki vereceğini hiç bilmiyordu. Belki ondan nefret ederdi. Belki de çok kızar ve ona sırtını dönerdi. Emin olamıyordu.

"Sana bir şey anlatmak istiyorum..." diye mırıldandığında, Bahar tebessüm etti. "Hadi anlat, can parçam!"

"Ben... Ben..."

"Ayşegül, rahat ol ve ne olduğunu anlat..." Kardeşinin cesaretlendirmesiyle, söze girdi Ayşegül ama önce onun tepkisini ölçmek istediği için ansızın bir hikâye uydurdu. "Ben geçenlerde bir film izledim."

"Film mi? Hastanede sinema salonu falan mı açtılar?"

"Hayır tabii ki de! Yani geçenlerde derken, birkaç ay evvel demek istedim."

"Eee?"

"İşte filmde aynı bizim gibi iki tane kız kardeş vardı. Kardeşlerden biri diğerinden gizlice..." deyip, bakışlarını Bahar'a dikti ve vereceği tepkiyi dikkatle izledi. "... evlendi!"

Bahar, kaşlarını çattı ve Ayşegül'e bakmaya devam etti. Ne saçmalıyordu? Ya da bu saçmalamanın sonu nereye varacaktı?

"Niye? Niye gizlice evlendi? Zorladılar mı kızı?"

"Hayır hayır, zorlamadılar! Sadece çok âşık olmuşlardı ve öyle bir anda evlilik kararı almışlardı."

"Çok saçma... Kardeşini bekleyememiş mi?"