EMANET

BÖLÜM 9: MAÇ

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

"MAÇ"

"Abi, yemeğe gelmiyor musun?" diye soran Buğra, çalışma odasının kapısında durmuş, öylece abisine bakıyordu. Dosyalara kendini resmen gömmüş olan Arslan'ı, yemeğe gelmeye ne Ecrin ne de Burak ikna edememişti. Ama Buğra, bu küskünlüğün sebebini öğrenecekti.

"Aç değilim."

Arslan'ın ona bakmadan verdiği yanıtla, odaya girdi ve kapıyı kapatıp masaya doğru ilerledi. Onun yüzündeki rahatsız ifade, bir sorun olduğunu açıkça belli ediyordu. Sakince koltuğa oturdu ve abisine baktı.

"Ayşegül'le aranızda bir problem mi var?"

"Hayır..."

"O zaman daha bir saat önce mutfakta keyifle yemek yaparken, ne oldu da böylesine kendini odaya kapatma ihtiyacı duydun?" Arslan, elindeki kalemi dosyaların arasına attı ve arkasına yaslanıp kardeşine baktı. "İlla öğreneceksin."

Buğra, gülümsedi.

"İlla öğreneceğim."

"Ben..." diyen Arslan, son günlerde kimseyle dertleşmediğinin farkında olarak, Buğra'ya içini dökmeye başladı. "Bu evliliği istemiyordum; mecburdum. Ama hiçbir zaman evleneceğim kızla, bu evde düşman gibi yaşamak istemedim. Ayşegül'le ilk tanıştığımız zaman, ona bebek doğduktan sonra gideceğini söyledim çünkü karşımda tanımadığım bir insan vardı. Güvenemiyordum. Ama onunla vakit geçirdikçe, alışıyor gibi hissediyorum. Bunu istemiyorum, Buğra! Nehir'i unutmam mümkün değilken, şu an benimle evlenmek zorunda kalan bir kıza alışmak istemiyorum!"

"Kendini fazla kasıyorsun. Nehir'e âşık oldun, büyük bir aşktı ama o öldü! İstesen de istemesen de bir gün hayatına yeniden birileri girecek ve sen tekrar âşık olacaksın. Bu neden Ayşegül olmasın?"

"Saçmalıyorsun! Ben Nehir'e ihanet edemem."

"Bunun adı ihanet değil, sen yaşamaya devam ediyorsun. Ölenle toprağa birlikte giremeyiz, abi! Hem kızını görmüyor musun, Ayşegül'e ne kadar da düşkün! Sadece iki haftada elinde bir tılsım varmışçasına bunu yapan bir kız var. Ona karşı farklı duygular beslemen, neden ihanet olsun? Hem Nehir senin mutlu olmanı isterdi, kendini böyle kısıtlamanı değil!"

"Ayşegül, çok iyi bir kız... Onun hayatını kendim için işgal edemem."

"Neden zamana bırakmıyorsun? Rahatla ve onunla ne yaşamak istiyorsan, yaşa!"

"O istemese bile mi?"

"Bunun kararını ona bırak derim. Onunla mutlu olduğunu görebiliyorum ve saçma düşüncelerle bunu kaybetmeni istemiyorum. Şu bitmek bilmeyen yası, sona erdir ve hayatın tadını çıkar. Kızının bir umudu var. O umut, kızına kol kanat geriyor. Ve seni yeniden güldürebiliyor!"

"Ona âşıkmışım gibi konuşma!"

"Evet, değilsin! Ama neden olmayasın?"

Arslan, kardeşine şaşkınca bakakaldı. O kadar emindi ki, kendisi bile bir an yanılgıya düştü. Evet, Ayşegül'le güzel vakit geçiriyordu. Onunla anlaşabiliyordu. Ve kızını da çok seviyordu. Ama tüm bunlar aşk için yeterli değildi. Aşk, ısmarlama üzerine olmazdı. Sadece ilerde iyi anlaşırlarsa, doğacak bebeği ve Nehir için iyi bir anne olacaktı, hepsi bu!