EMANET

BÖLÜM 12: EN GÜZEL ANNE

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

"EN GÜZEL ANNE"

"Selim abi, ne zamandır seni göremiyoruz. Nasılsın? Nerelerdesin?" diye soran Burak, yanında oturan Ecrin'in bacağına sert bir tekme attı. Kardeşi, yarım ağız izlediği adama bakarken, neredeyse salyalarını akıtacaktı. Biraz kendisine gelmesini isterken, Ecrin'in çemkirmesiyle karşılaştı.

"Ne vuruyorsun be?"

"Biraz kendine gel diye vurdum."

"Kendime gelmemi isterken, sakat bırakacaktın!"

"Abartma..." dediğinde, bakışlarını Selim'e çevirdi. Selim ise yanıt vermeden evvel, iki kardeş arasındaki sessiz kavganın sona ermesini bekledi ve gülümsedi.

"İyiyim, Burak... Bu ara hastanede işlerim hayli yoğun olduğu için sizlerle pek görüşecek vakti bulamıyorum." Arslan, onun bu sözlerine alayla güldü. "Çokta yoğun değilsin sanki... Hayatının merkezine bir aşk katacak kadar rahatsın."

"Aşk?" diye merakla ve şaşkınca soran Ecrin'e, Arslan neşeyle yanıt verdi. "Selim abin âşık olmuş! Hem de büyük âşık olmuş!"

"Yaa..." diye hayal kırıklığıyla mırıldanan Ecrin'e, Selim hızla açıklama yapmaya çalıştı. "Aşk falan yok! Hayatımda özel bir kadının olduğunu söyledim, o da annem! Arslan, çok yanlış anlamış!"

Ecrin, onu umursamadan yemeğine döndüğünde, Burak onun hâline üzülmüştü ve eğilip onun yanağından makas aldı. Gözleri birbirini bulunca, Burak sessizce mırıldandı.

"Gülümse..."

Ecrin, abisini dinleyerek gülümsemeye çabalasa da beceremedi. O sıralarda Arslan, yine Selim'e döndü.

"Bizimkilerden mi saklıyorsun? Bir kız var, belli! Söyle gitsin!" Selim, yutkunarak söylendi. "Evet, var."

Ecrin'in gözleri dolmak üzereydi; bir de itiraf etmişti!

"Benim sınavlarım var, odama çıkıp ders çalışacağım. Size afiyet olsun."

Biraz daha masada kalsaydı, muhtemelen hüngür hüngür ağlardı. Salondan çıktığı gibi yanağına akan yaşları eliyle kuruttu ve odasına kaçtı. Onun bu hâli, Selim'i kötü hissettirmişti. Halt vardı Arslan'a birinden hoşlandığını söyleyecek!

Yemeği zar zor bitirip kalktıklarında, Bahar'ın da kendisini odaya kapatması üzerine, Ayşegül mutfakta içeridekilere çay hazırladı. Demlenmesini beklerken, bulaşıkları makineye dizmeye başladı ancak o sırada mutfağa gelen Burak, hızla elinden tabakları aldı ve tatlı bir şekilde söylendi.

"Ver, ben bulaşıkları hallederim."

"Ben yapardım."

"Ben de yaparım! Elinin çayıyla, erkek işine karışma!" deyip, bulaşıkları makineye düzenli şekilde dizdi. Ayşegül, onun bu titiz hâllerine şaşkınca bakınıp gülümsedi.

"Burak, seni alan yaşadı!" Yengesinin iltifatıyla, sırıttı. "Valla işte kıymetimi bilsin! Ben nadide bir parçayım! Dünyanın sekizinci harikası bile olabilirim."