EMANET

BÖLÜM 23: KONSER

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

"KONSER"

Arslan, hayatındaki en komik espriyi duymuş gibi gülmeye başladı ve arkasına yaslanarak, gülüşünün dozunu arttırdı. Bir süre ona bakan gözlerde, fazlasıyla yoğun bir gerginlik baş göstermişti. Kahvaltı masası her an patlayacak bir volkan gibiydi. Arslan, nihayetinde gülüşünü azalttı ve Ayşegül'ün gözlerinin içine tehlikeli bir bakış atarak söylendi.

"Ecrin, Nehir'i al..." Abisinin emir verir gibi kurduğu cümleyle, ansızın telaşa düştü Ecrin. "Hı? Ne yapayım?"

Arslan, üstüne basa basa ve gözlerini karısından çekmeden ciddiyetle tekrarladı.

"Kızımı... Nehir'i al!"

Ecrin, el mecbur kalktı ve Ayşegül'ün kucağındaki Nehir'i aldı. Ayşegül ise Arslan'ın ne yapacağını merak eder hâlde öylece durmaya devam etti. O sırada Arslan, ayağı kalktı ve fazlasıyla sakin ama gergin şekilde karısının yanına ilerledi.

"Kalk..." dediğinde, sesi olağanca bir sakinlikle çıkmıştı. Bu durum, Ayşegül'ü nedensizce ürküttü. "Burada konuşalım."

"Sana kalk dedim."

"Bende burada konuşalım dedim."

Arslan, Ayşegül'ün inat hâliyle kolundan tuttu ve kaldırdı. Onun bu tavrına, Bahar sessiz kalamadı.

"Gelmek istemiyor, bırak kardeşimi!" Onun çıkışıyla, Buğra anlayışlı bir ses tonuyla araya girdi. "Onlar karı koca, bırak baş başa konuşsunlar."

"Kardeşim istemiyor!"

"Bizim yanımızda rahat konuşamazlar. Sakinleş ve anlamaya çalış."

Bahar itiraz edecekken, Ayşegül araya girdi.

"Tamam, bir şey yok! Sadece konuşacağız."

Kolunu kocasının elinden kurtardı ve önden ilerleyerek, odaya çıktı. Hemen arkasından gelen Arslan, elinde olmadan kapıyı sinirle çarpmıştı. Sakinleşmeye çabalasa da olmuyordu. Bu kadar kısa bir süre de bunca şeyin üst üste gelmesi can sıkıcıydı.

Önce onunla ilk karşılaştığı anın, Nehir'i kaybettiği geceye denk gelmesi... Sonra ona olan duygularını netleştirip kabullenmesi... Ve en nihayetinde, Ayşegül'ün onun açıklamasını beklemeden, kendi kendine kararlar alması... Fazlaydı!

"O aşağıda saçmaladıklarında neyin nesiydi?" diye sorduğunda, arkasına dönmüş ve karısının ela gözlerine sert bir ifadeyle bakmıştı. Ayşegül ise başını dikleştirerek, aklından geçenleri diline döktü.

"Olması gerekenleri söyledim, sadece konuştuğumuz zamandan biraz erken oldu. Nehir için... Ölen karın için nasıl bir vicdan azabı çektiğini görebiliyorum. Ona ihanet ediyor gibi hissediyorsun. Haklısın. Bu durumu uzatmaya gerek yok. Boşanalım gitsin!"

Arslan, başını iki yana sallayıp sinirden güldü ve ilerleyip karısına yaklaştı.

"Karnında benim bebeğimle nereye gidebileceğini sanıyorsun?"