"ချန်း ချန်းထတော့ နေ့လည်တောင်ရောက်နေပြီ"
"အင်း...ဘတ်ဟျွန်းနီ"
ချန်းယောလ်နဖူးပေါ်ကို ဘတ်ဟျွန်းလက်သေးသေးလေးတွေဖိကပ်လာသည်။
"အဖျားကတော့ကျပြီ ညနေကျလိုက်ပို့စရာတစ်နေရာရှိတယ်"
"ဘယ်ကိုလဲ ဘတ်ဟျွန်းနီး"
"ကိုကို့ရဲ့လုံးအိလေးသဘောကျမယ်ထင်တဲ့နေရာပေါ့"
"ဟာဘတ်ဟျွန်နီး ချန်းလို့ပဲခေါ်လေကွာ"
လုံးအိလို့ခေါ်တော့ချန်းယောလ်ရုပ်ကကြောင်ချီးတတ်နင်း
မိထားတဲ့လူလိူပဲ ရှုံမဲ့နေတာများ
"ဟုတ်ပါပြီထတော့ အဖျားကျပေမဲ့ဆေးတော့
တစ်ခွက်ထပ်သောက်လိုက် ညနေကျသွားဖို့အားပြည့်နေအောင်"
ချန်းယောလ်ထိုင်နေတဲ့ရှေ့မှာကြက်သားစွပ်ပြုတ်လေးတစ်ပွဲ။ဘတ်ဟျွန်းရှေ့မှာတော့ထမင်းပန်းကန်နဲ့ဟင်းတွေကအစီအရီ
"ကိုယ်ထမင်းစားချင်တယ် ဘတ်ဟျွန်းနီး
ကြက်သားစွပ်ပြုတ်က ကိုယ်အခုမစားချင်လို့"
"ငါလုပ်တာမကောင်းလို့လားချန်း ငါလုပ်တဲ့ကြက်သားစွပ်ပြုတ်မကြိုက်ဘူးပေါ့။ မနေ့ညကဆန်ပြုတ်ကိုလဲမကောင်းတတ်လို့သောက်လိုက်ရတယ်ပေါ့"
ဘတ်ဟျွန်းအသံကခပ်အက်အက်
"မဟုတ်ဘူးဘတ်ဟျွန်းနီး ကိုယ်ပြောတာအဲ့လိုမဟုတ်..."
စကားပင်မဆုံးသေး ဘတ်ဟျွန်းကဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့်ဖြင့် ရှေ့ကိုထွက်သွားသည်။ဘတ်ဟျွန်းကစိတ်ဆိုးခဲပေမဲ့ သူကြိုးစားပမ်းစားချက်ထားတာကို မစားချင်ဘူးပြောတော့စိတ်ဆိုးမိသည်။ ပြီးတော့ချန်းယောလ်နေမကောင်းလို့ သူကအားရှိပါစေဆိုပြီးစေတနာနဲ့ ကြိုးစားပမ်းစားချက်ထားပေမဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်ကတော့မစားချင်ဘူးတဲ့လေ ။ထမင်းကျွေးလို့ရပေမဲ့ ကြက်သားစွပ်ပြုတ်သက်သက် အပင်ပန်းခံပြီးချက်ပေးထားတာကို ချန်းယောလ်ကမစားချင်ဘူးပြောသည်။
ဘတ်ဟျွန်းစိတ်ဆိုးတာထက်ဝမ်းနည်းသွားတာဆို
ပိုမှန်မည်။ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့်နဲ့ ထွက်လာမိတာအိမ်ရှေ့ကတောအုပ်ကြီးထဲ
YOU ARE READING
Eternity
FanfictionLove story through flowers' language Available both Zawgyi & Unicode
