Ep 8
"ဘာမှာဦးမလဲ ချန်းယောလ်ရဲ့မန်နေဂျာ"
"ကင်ဆူဟိုပါ ကျွန်တော့်ကိုဆူဟိုလို့ခေါ်လို့ရပါတယ်"
အနီးအနားကကော်ဖီဆိုင်တစ်ခုမှာထိုင်ပြီးအေးအေးဆေးဆေးစကားပြောရအောင်လို့ဆူဟိုက ရီရှင်းကိူခေါ်လာခြင်းပင်..
"ဆူဟိုရှီက ဘာများပြောချင်လို့လဲမသိဘူး"
"ချန်းယောလ်ရဲ့အကြောင်းပါ သူနဲ့အဆက်အသွယ်ရသေးလားမသိဘူး"
"ထွက်သွားတဲ့နေ့ထဲက သူကျွန်တော့်ကိုဆက်သွယ်မလာတာဒီနေ့ထိပဲ သူအေးဆေးနားပါစေဆိုပြီးကျွန်တော်
လွှတ်ထားတာ"
"သူ့ကိုဖုန်းခေါ်လို့မရဘူးရီရှင်း ဒီနေ့တင်ကျွန်တော်
ဖုန်းခေါ်တာ၁၃ခါတောင် သူ့social media အကောင့်တွေအကုန် activeမဖြစ်တာကြာပြီ သူကသွားတဲ့နေရာအတိအကျမပြောသွားဘူး ရီရှင်းသိလားမသိဘူး"
"ဆောရီဆိုတဲ့ရွာလေးဗျ တော်တော်လေးတော့သွားရတယ်။ ကျွန်တော်CEOကိုပြန်မေးပြီးချနိးယောလ်နဲ့ဆက်သွယ်ကြည့်ဖို့ရွာသူကြီးကတစ်ဆင့်ကြိုစားကြည့်ပါမယ်"
"ရီရှင်းရဲ့ဖူန်းနံပတ်ကျွန်တော်ယူထားလို့ရမလား"
"အင်းကိုယ့်ကို့လဲဆူဟိုရဲ့နံပတ်ပေး"
"ကိုယ်ဟိုဘက်ကိုအကြောင်းကြားပြီးရင်ဆူဟိုကို
ဆက်သွယ်ပေးပါမယ်"
"ဒါဆိုကျွန်တော်သွားတော့မယ်နော်ရီရှင်း
အလုပ်လေးရှိလို့"
************************************
"ဘတ်ဟျွန်းနီးက ကြာလိုက်တာကွာနေ့လည်၂နာရီ
တောင်ထိုးပြီဗိုက်ဆာနေတော့မှာပဲ လိုက်သွားကြည့်
ဦးမယ်"
ချန်းယောလ်ကပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ထမင်းစားထိုင်ခုံမှ
အထ အိမ်ဝကတံခါးကခေါင်းလောင်းလေးက
ချွင်ကနဲ^^
"ဘတ်ဟျွန်းနီးလား"
ချန်းယောလ်မြင်လိုက်ရသည်ကဖြူဖြူဖွေးဖွေး
ဖက်ထုပ်လုံးလေးမဟုတ်တော့ပဲ မဲမဲလုံးလုံး
ချောကလက်လုံးလေးလို။ တစ်ကိုယ်လုံးရွံဗွက်များဖြင့်
ပေလူးနေသောဘတ်ဟျွန်းကသွားလေးဖြီးကာ
ပြုံးပြလာသည်။
YOU ARE READING
Eternity
FanfictionLove story through flowers' language Available both Zawgyi & Unicode
