TUTSAK

26. Bölüm

"Kocan Adnan seni çok özlemiş, buda benim size bir kıyağım olsun. Sevenler kavuşsun"

〰️

Bembeyaz bir odada gözlerini açtığım dan bu yana bir kaç gün geçmişti.
Ne gelen var ne giden.

Beyaz yatakta yatarken boş duvarlara bakıp hayal kurmaktan başka işim yoktu.

Yaz ayında olduğumuz için hava aşırı sıcakta, zaten koskoca odada bir tane pencere vardı. O da yetmiyordu.

Pencerede sineklik olmadığı için içeri bir sürü sinek dolmuştu.

Yüzüme konan sineği elime kovalayıp derin bir nefes aldım.
Kovaladığı sinek bu sefer çorap olmayan ayağıma kondu.

Sinek hareket ettikçe ayağım gıdıklanıyor du.

Ama bu nasıl olur?

Ben felcim ve hiç bir şey hissetmemem gerekiyor.

Gözlerim dolarken derin bir nefes aldım ve son gücümle parmaklarımı kıpırdatmaya çalıştım.

Baş parmağın hareket ettiğinde dolan gözümden yaşlar bir bir akmaya başladı.

Başarmıştım! Sonunda ayaklarımı hareket ettire bilmiştim.

Bir yandan ağlayıp bir yandan kahkaha atarken, odanın kapısı açıldı.
Odaya giren Adnan uzaylı görmüş gibi bana bakarken onu takmayıp kahkaha atmaya devem ettim.

Adnan yanıma gelip elleri ile yanaklarımı tuttu.
"İyi misin?"
Hiç olmadığım kadar iyiyim.
Başımı aşağa yukarı salladım.

"Neye gülüyorsun?"
Ebene Adnan ebene gülüyorum.
Omuzlarımı silkip başımı yastığa koydum.

"Seni o kadar özledim ki.."
Yanağımda hissettiğim baskı ile kapalı gözlerimi açtım.
Napıyon lan sen?
Demek vardı şuan.

Omuzlarından tutup geriye hafifçe ittim.
Kaşları çatık bir şekilde gözlerimin içine baktı.

Hemen yan tarafımdaki sehpanın üzerinde duran kağıt ve kalemi aldım.

'Bende seni çok özledim ama bu durumdayken yapamam anla beni'

Adnan kağıtta yazanları okuduktan sonra gülümseyip yaklaştı ve yanağımı öptü.
Kusmama ramak kaldı.
"Sen nasıl istersen sevgilim"
Geri çekildi, oh be sonunda sülük adam.

"Akşam çok önemli bir misafirimiz olucak yemekte sende olucaksın hazırlanman için birilerini göndericem. Akşam görüşürüz sevgilim"

Gülerek odadan çıkıp gitti.
Bir bu eksikti zaten, ne yemeği ya bu halde nasıl yemeğe katılıcam ben?

Kapı tıklatıldığında boş gözlerle kapıya baktım. Sanki konuşa biliyorum da kapıyı çalışıyorlar gir gitsin Allah Allah.

Kapı bir daha çaldığında iyice sinirlenmiştim.
Elimdeki kalemi kapıya fırlattım.
Anında kapı açılınca gülmeden edemedim. Hoşuma gitmeye başlamıştı bu kapıya kalem Fırlatma.

Elinde çantalar ile giren iki kız koşarak yanıma geldi.
"İyi misiniz Dolunay hanım?"
Gözümle yerde olan kalemi gösterdim.

Sarışın kız anlamaz bir şekilde kalemi alıp geldi.
Defteri elime aldım.

'konuşamadığımı biliyorsunuz dur umarım.'

Esmer kız başını evet anlamında salladı.
Yeniden yazmaya başladım.

'isminiz ne?

Esmer olan konuştu.
"Ben Hale efendim, buda kız kardeşim pınar"

Biri sarışın biri esmer değişik.
Yeniden yazıp defteri Hale'ye uzattım.