TUTSAK

24. Bölüm

Galiba bu sefer gerçekten ölüyorum.

Ve.....

Gözlerim akan bir damla yaş eşliğinde sonsuza dek bir daha açılmamaya yemin etmiş bir şekilde kapandı.

〰️

Yazardan...

Dolunay gözlerini kapattığı anda Atakan'ın kalbine bir ağrı girmişti.

Bir eli ile direksiyonu tutarken diğer eli ile ağrı giren kalbine vuruyordu.

Atakan'ın içine doğmuştu galiba, çünkü gözleri dolmaya başlamıştı.

Atakan gaza daha çok yüklenirken bir yandan kendine küf etmeyi ihmal etmiyordu.

Dolunay'a bir şey olucak düşüncesi bile Atakan'ı deli etmeye yetiyordu.

Atakan daha önce hiç böyle hissetmemişti. Neydi Atakan'ın hissettiği duygular?

İçinden sürekli neden onu tek başına arabaya binmesini söylediğini geçiriyordu. Atakan'da biliyordu ki Dolunay kimseden emir almazdı bunu akıl edemediği için kafasını camlara vurmak istese de önceliği dolunayı sağ salim kurtarmak dı.

Ucu bucağı gözükmeyen yollardan geçerek dağın aşağısındaki arabayı gördü. Okkalı bir küfür ederken hemen ilerideki manzarayı gören Atakan başından vurulmuşa döndü.

Aniden frene basıp kendini arabadan zor attı.

Sağlam tek bir yeri kalmayan araba koca kamyonun önünde duruyordu.
Koşarak arabanın yanına gitti.

İşte ordaydı Dolunay. Atakan kapıyı açmaya çalışırken iki büklüm olan araba yüzünden kapı açılmıyordu.

Dolu olan gözleri akmaya başlamıştı.
Kırık olan camın içinde elini sokup sımsıkı ellerini tuttu.

Kamyondan inan adam ambulansı aradığını söylemişti.

Atakan adamı dinlemeyip dolunayın ellerini tutmaya devam etti.

Yaralı olan yüzüne acı bir şekilde baktı.
Onu böyle görmeye dayanamıyordu, Dolunayın ki kadar olmasada Atakan da çok acı çekiyordu.

Boşta kalan eli ile yüzüne düşen saçları geriye itti. Kulağına sürekli iyi olucağını, evde onu bekleyen bir kızının olduğunu unutmaması gerektiğini söyleyip duruyordu.

Ne zaman geldiğini bilmediği ambulans Atakan'ı Dolunay dan uzaklaştırmaya çalışıyorlardı.

Atakan ne kadar elini bırakmamak da ısrar etse de, duyduğu son cümle ellerini bırakmasına yetmişti
'durumu ağır hastaneye kadar dayanamaya bilir'

Atakan Dolunayın ellerini bırakıp cümleyi kuran adamın yakalarına yapıştı.
'onu yaşatacaksınız yoksa andım olsun hepinizi öldürürüm'

Sağlık çalışanların hepsi korku ve azim ile Dolunayı sıkıştığı yerden çıkara bilmişlerdi.

Sedyeye yatırırken bir yanda da müdahale ediyorlardı.