TUTSAK

27. Bölüm

Derin bir nefes aldım.
Yapabilirim!

"O-o elini i-indir"

Bulem şaşkınlıkla ağzı bir karış açılırken Adnan gelip hızla bana sarıldı.
"Konuşuyorsun."

Adnan'ı itip tekerlekli sandalyeyi sürerek Bulem'in tam karşında durdum.

Kalbim dört nala atarken Esma ablayı arkama aldım.

Tekerlekli sandalyenin kollarından sımsıkı tutup Derin bir nefes aldım.
Tüm gücünü kollarıma verip ayağa kalktım.
Kollarındaki yük çok fazla olduğu için titremeye başlamıştı, tam dengemi kayıp ettiğim sırada Esma abla kolumdan tuttu.

Azda olsa yükümü ona verip dengemi sağladım.

İşaret parmağımı Bulem'in göğsüne vurup konuştum.

"S-seninle görüşücez Bulem Aslan"

Daha önce sesini bile duymadığım yalın konuştu.
"Eser sevgilini al ve git!"
"Ama-" Bulem tam itiraz etmek için konuşucaktı ki Yalın adete kükreyerek  cümlesini kesti.
"HEMEN DEDİM!"

Eser, Bulem'in kolundan tutup götürürken kolum ağırlığımı daha fazla kaldıramıyacağını anladığım an kendimi tekerlekli sandalyeye attım.

Esma abla önüme diz çöküp ellerimi tutup öptü.
"Çok teşekkür ederim Dolunay kızım"
Esma ablanın gözlerine baktım.
Ona bakınca Sevgi ablaya bakmış gibi hissediyordum.

gülümsedim.
"Git d-dinlen"
Esma abla başını taman dercesine salladı. Ve merdivenlerden yukarı çıkarak gözden kayboldu.

Adana'nın telefon melodisi salonu doldururken müsade isteyip yanımızdan ayrıldı.

Tekerlekli sandalyeyi sürüp yüzümü yalına çevirdim.
Siyah gözlerinin içi parlıyordu.

"Her zaman z-zulüme sessiz mi kalırsınız?"
Sorum üzerine oturuşunu dikleştirdi.
"Hayır"
Sert sesi ile verdiği cevap beni güldürmüştü.

"Sessiz k-kalmadığınız belli!"
Yaptığım imayı anlamış olucak ki kaşları çatıldı, sonra yeniden eski haline döndü inci gibi olan dişlerinin göstericek derecede güldü.
Niye gülüyorsa?

"İyi tarafından bakalım. Eğer ben sessiz kalmasaydım sen şuan konuşuyor olmazdın."
Piç gülüşü eski ifadesiz haline dönerken ellerini birbirine sürttü.

Dediği cümle karşısında diyecek bir söz bulamıyordum.
"Hatta benim sayemde ayağa bile kalktın"
İşte bu cümlesi beni güldürmüştü.
"Kendinizi çok ö-önemsiyorsunuz yalın bey."

Bir şey demeyip gözlerini gözlerime dikti.
Sanki gözleri ile bir şey anlatmaya çalışıyordu.

Her zaman yaptığım gibi ilk onun gözlerini çekmesini bekledim.
İstediğim gibide oldu ilk göz temasını o kesti.
"İyi geceler Yalın bey"
Tekerlekli sandalyeyi sürmeye başladığımda odada ayak sesleri gelmeye başladı gidiyor galiba?

Bir den tekerlekli sandalyeyi itmeye başladı.
"Odana kadar eşlik ediyim."
Ne münasebet ayol
"Gerek yok teşekkürler"

Bir şey demeyip sürmeye devam etti.
Asansöre geldiğimizde ikinci kata bastı.
Hareket ettiğimiz anda arkamdaki yalın bozuntusu kulağıma eğildi.
"Başarabileceğini biliyordum."

Tam ağzımı açmıştım ki asansörün kapısı açıldı.
Derin bir nefes alıp tekerlekli sandalyeyi ittirdi.
Odamın önüne gelince kapıyı açtı ve içeri girdi. Beni de içeri katan yalın beklemediğim bir anda beni kucağına alıp yatağa otutturdu.