TUTSAK

25. Bölüm

Ağlamam iç çekmelere dönüşürken göz kapaklarım kapanmaya başlamıştı.
Atakan'ın kullağıma bir şeyler fısıldasada sadece bir kısmını duymuş kalanını dinlemeye gücüm yetmemişti.

'Seni koruyamadığım için çok özür dilerim. Ama bundan sonra seni yanımdan bir dakika dahi olsa ayırmıycen ve ben-...."

〰️

Gözlerimi  açtığımda aynı dört duvarın içindeydim.
Hemen yan tarafımda Atakan yatıyordu, kalkmak için hareket etsemde kılımı bile kıpırdatamadım tabi ya, felç olmuştum ben değil mi? Unutmuştum.

Ne olucak peki bundan sonra hayatımın geri kalan zamanını böyle mi geçiricektim?

Yanımda hareketlenme olunca gözlerimi kapattım.

Derin hir iç çekti bir kaç dakika hiç bir şey yapmadan öylece durdu. Saçlarımda bir el gezinmeye başladı.

Saçlarımı mı seviyor o?

Atakan'ın bana olan ilgisini daha beni ilk öptüğünde fark etmiştim ama kondurmak istemiyordum.

Anlıma bir öpücük koydu dudaklarını çekmeden konuşmaya başladı.
"Şimdi uyanık olsan gözlerini bölertip bakardın"
Güldü,
"Hatta eğer hareket edebilseydin döverdin bile"
Haklıydı eğer hareketli edebilseydim döverdim ama şöyle bir şey var, hareket edemiyorum.

"Ama eskisinden daha iyi olucaksın her şey değişecek"
Hiçbir şeyin değişeceği yok! Ömrümün sonuna kadar böyle kalıcaktım.

Son kez saçlarımı öpüp yataktan kalktı.
Adım sesleri uzaklaşınca kapının kapanma sesini duyunca gözlerimi açtım.

İşte yine yanlız kalmıştım.

Zeynep'i özlemiştim, sevgi ablayı, Haticeyi hepsini çok özledim.

Kapı yeniden açıldı içeri doktor girdi.
Yanıma gelip muane etmeye başladı niye boşa uğaşıyorki?

"Kendinizi iyi nasıl hissediyorsunuz?"
Gözlerime baktı.
"İyi ise bir, kötü ise iki kere gözünüzü kırpın"

Kırpmadım..

Doktor sıkıntılı bir nefes verdi.
"Bu bir şey hissetmediğiniz anlamına geliyor galiba"

İyi bari ne demek istediğimi anlamış.
"Bakın dolunay hanım böyle yaparak anca iyileşme sürenizi uzatırsınız,
Kendinize güvenmeniz lazım!"

Dedikleriniz bende hiç bir işe yaramıyor doktor bey.

"Bir de küçük bir misafiriniz var belki o sizi ikna edebilir"

Doktor bey gülümseyip kapıyı açtığında Zeynep içeri girdi.
"Anneeee!" Koşarak yanıma gelip boynuma sarıldı.

"Anne seni çok özledim neredeydin?"
Ağlamaya başlamıştı. Ağlama kıyamam ki ben sana.

Hemen ardından gelen Hatice zeyneb'in yanına  diz çöktü.
"Ama bebeğim ben ne dedim annen şuan tıp oynuyor konuşamaz yasak yoksa yanar. Annen kayıp mı etsin oyunu?"

Zeynep başını hızla iki yana salladı.
"Benim annem çok güçlü bir anne o hiç bir zaman kayıp etmez"
Bana döndü.
"Anne sakın bana cevap verme yanarsın"
Gözlerimi iki kere kırptım.

Oyunu zaten ben kayıp ettim Zeynep,
Buda cezam.

"Anne biliyor musun? Sen yokken Atakan abi beni ve sevgi teyzemi hiç yanlız bırakmadı. Gece bana masallar okudu benimle oyunlar oynadı ama hiç bir zaman mutlu değildi. Sen yoksun diye oda çok üzüldü"

Vay be Atakan bey demek kaderinde beni özlemekte varmış.

Gözümden bir damla yaş düşünce Hatice gözlerini silip Zeynep'in elinden tuttu.
"Hadi sen dışarı murat abinin yanına git"
"Tamam"

Zeynep odadan çıkar çıkmaz sarılıp öpmeye başladı.
"Çok özür dilerim. Benim yüzünden olucakları önleye bilirdim. Hepsi benim yüzümden. Beni affet onca ay senden af dilemek için uyanmanı bekledim. N'olursun beni affet"

Suç sende değil bende Atakan'ı dinlemedim ve bu hale geldim.
Gözümü iki kere kırptım.

Hatice bir daha sarıldı.
"Düzeliceksin. ben, Zeynep, sevgi teyze, murat piçi ve Atakan hepimiz kalpten buna inanıyoruz."

〰️

1 ay sonra...

Elimdeki su bardağını önündeki tepsiye koydum.

Sonunda kollarımı hareket ettire biliyordum. Bir ay boyunca bunun için fizik tedavi görmüştü.

Tabi onca zaman hastanede kalmama izin vermeyen Atakan beni eve getirmişti. Ben de çok sıkılıyordum zaten orda.

İçeri giren hemşiremim olan Beyza önümden tepsiyi alıp kenarı koydu.
Cebinden çıkardığı Şırınganın içine ilaç sıkmaya başladı.

İyide serum zamanım daha gelmemişti ve bana verilen listede iğne vurulmam hakkında bir şey yazmıyordu.

Beyza bana bakıp pis pis sırıttı. Bu işte bir şey vardı. Sehpanın üzerindeki sürahi elim ile yere düşürüp ses çıkarmaya başladım.

"Herkes uyuyor boşuna uğraşma"
İğneyi seruma sıkarken kolumdan çıkarmaya çalışsamda çıkaramadım.

Beyza tamamen ilacı seruma sıktıktan sonra ellerini birbirine vurdu.

"Kocan Adnan seni çok özlemiş, buda benim size bir kıyağım olsun. Sevenler kavuşsun"