TÈ KUNDÈRTAT E NJÈ BOTE!✅

"PROPOZIMI"

Adeliane 💬
Pas largimit te Aidenit dhe Alanit dje ne shtepi ra heshtja. Ne nje ane fakti se Aiden ishte i fejuar ishte me mire per mua, pasi tashme mund ti heqi ato mendime per dashurine nga koka, por nga ana tjeter sa here qe e mendoj zemra ndihet cuditshem dhe me e rend se me pare. Kete gje e mendoj si dicka kalimtare ose emocionet e ngaterruara te moshes.
Gjyshja ka qe dje qe vajton me vajzat, pasi iu prishen planet per te me bashkuar mua dhe Aidenin.
Binjaket fillojne si gjithmon me rrengje te reja, por qe deri tani kane dal huq.
Sot do zhvillohet nje konkurs karateje dhe une tashme u rregjistrova dhe mora veshjen, por e keqa eshte se mami dhe gjyshja nuk me lejojne te shkoj, madje kane kycur kostumin dhe letren e rregjistrimit te dhoma e mamit.

- Ju e dini qe eshte konkursi i fundit keto dy vite!- fillova te qaja perball tyre. 😭

- Jo! Nuk dua te me vish ne shtepi me ndonje kembe ose krahe te thyer Adele!😡

- Ka te drejte Maria Adeliane! Tashme mbushe 18 dhe nje mendje ke. C'do mendojne djemt qe do vine per te te kerkuar doren neser- pasneser !? Duhet te mesosh ti besh vjerres se ardhshme kafen, jo te grushtosh dhe shkelmosh te tjeret😒.- u hodhe gjyshja e inatosur dhe te dyja u larguan me nxitim drejte kuzhines.

Tashme me duhej nje plan te hyja te dhoma e mamit per te marr letren e rregjistrimit te pakten, por fatkeqesisht dera ishte mbyllur dhe dritarja shume e larte. Rrezik mund te thyeja koken po te rrezohesha qe larte, gjithsesi do rrezikoja.

- Hej binjaket e mi te dashur😏!- i therrita Elises dhe Haronit duke mbajtur karrigen e drurit ne dore.

- Cfare do tani dhi😑?

- Vetem mbani pak karrigen sa te hipi dhe te zbres qe nga dritarja😈!- thash une dhe sapo ata tunden koken, si gjithmon shoqeruar me ate buzeqeshje djallezore, qe une si kushtova vemendje.
Hipa te koka e drunjt e karriges, sapo binjaket u ulen te dy ne karrige te ekujlibronin peshen. Me pak perpjekje u ngjita dhe sapo mora letren e rregjistrimit hipa te parmaku i dritares.
Pash poshte por karrigia dhe binjaket ishin zhdukur, kur ndjeva grilen te mbyllej pas meje.
Tashme kisha ngecur keq! Nuk hyja dot as ne dhome dhe as nuk zbrisja dot nga ajo lartesi.

- Te pelqen pamja nga aty larte dhi!?😏

- Elise!! Haron!! Hapeni menjeher grilen se ngela mbi parmak.🤬

- Rri dhe ca se te ndihmon me ekujlibrin, qe mos te biesh nga catia kur ta pastrosh perseri oxhakun. 😈

- Prisni sa te zbres dhe do ju ballcamos te kopeshti i perimeve te gjyshes😠!- po thoja une kur vemendjen ma terhoqen nje grua rreth te 50- ave, nje burre zeshkan pak me i madhe dhe nje djale i ri simpatik. Dukej rreth 25 vjec dhe nga menyra e veshjesh dhe aparenca ishin familje e ngritur.
Fatmirsisht isha larte per te me pare ,ndaj ndoshta nuk do ta turperoja veten kesaj radhe.

Mami,Gjyshja dhe gjyshi dolen me vrap per ti takuar ,pasi mesa degjova gruaja ishte nje shoqe e vjeter e mamit dhe burri e njihte babin prej shume kohesh.
U ulen pak me large dritares ku une kisha ngecur, ndaj i degjoja dhe shikoja shume mire.

- Ju faleminderit qe na pritet, por sot kemi ardhur per nje arsye...nje arsye te mire me sakte!- filloj burri te fliste dhe gjyshrit me mamin po shikonin te habitur.

- Nuk ka nevoj te shqetesoheni! Kemi degjuar se Adeoni dhe Maria kane nje vajze te bukur dhe te embel, moshe martese, ndaj duam te propozojme te marrim vajzen tuaj per djalin tone Arturin!- tha gruaja duke pare nga djali i saj i cili thjesht buzeqeshi embel.

- Cfare??- tha mami dhe gjyshrit ne nje kohe, binjaket kishin filluar te tundnin shamin nga dhoma, kurse une gati sa nuk rash nga dritarja.

- Po! Shpresoj te mund ta takojme Adelianen personalisht!