TÈ KUNDÈRTAT E NJÈ BOTE!✅

"ZEMRA TE LIDHURA"

Aiden 💬
Pasi bera gati mengjesin shkova te dhoma ku Adele dhe Adeoni po flinin te qete.
Sapo hapa deren ndjeva zemren te me rrihte aq forte, sa me dukej sikur do dilte vendit.
Ishte hera e pare qe shikoja ate pamje aq te bukur dhe te dashur per kaq shume vite.
Adele po flinte e qete. Gjysma e carcafit te bardhe ishte zvarritur deri te kembet dhe perdja prej tyli kishte ndaluar te fytyra e saj. Ne ato momente perpara meje ishte nje engjell i bukur qe po flinte ne shtratin tim. Ula syte nga Adeoni i cili ishte strukur ne krahet e nenes se tij. Doren e vogel e kishte ngecur te floket e gjate te Adeles dhe ne fytyren e vogel dhe te rrumbullaket i binin fijet e gjata te flokut te saj.

Leviza disa hapa para dhe u mbeshteta nga ana tjeter e shtratit. Ktheva fytyren nga Adele dhe Adeoni, te cilet nuk e prishen gjumin e tyre.
Per 5 vite me radhe kisha humbur  mengjese te tera pran tyre.

U afrova pran tyre dhe i shtrengova ne krahet e mi. Struka koken ne floket e gjate te Adeles dhe fillova te merrja fryme thelle duke lejuar qe aroma e saj e embel te me mbushte mushkrite.
Ndjeva lotet te me pushtonin fytyren dhe te binin ne jastekun e bardhe. 
Ende nuk e dija nese keta lot ishin dhimbja e kaq shume viteve pa familjen time, faji qe me mbyste dita - dites, apo lumturia dhe paqja e ketyre casteve pran tyre.

- Familja ime!! Jeta ime!! Si mund t'iu humbisja per kaq shume vite!? Nga tani nuk do ju le me te zhdukeni!- thashe une teksa puthja pa ndalim duart e Adeles dhe Adeonit.

- Mos me puthe me babi! Kjo te gudulis!- degjova zerin e pergjumur te Adeonit dhe ndjeva doren e tij te vogel qe me preki fytyren.

- Ti me quajte babi!? Me quajte babi vogelushi im!? - ndjeva zemren te me rrihte pertej limitit nga ajo fjale aq e deshiruar.
E shtrengova ne krahet e mi dhe fillova ta puthja pa ndalim.
Ishte sikur vetem fjala "baba " e thene nga gjaku im me dha gjithe arsyet e botes te shoh nje te ardhme te lumtur pran familjes sime.

- Cfare po behet qe ne pike te mengjesit!?- degjova zerin e pergjumur te Adeles.

- U zgjove dashuria ime! Vogelushi im...gjaku im me tha "babi" !- therrita i lumtur dhe e perqafova forte.
****
Adeliane 💬
Hapa syte e pergjumur dhe ne sekond ndjeva zemren te me rrihte dhe nje buzeqeshje e embel dhe e sinqert te me pushtonte fytyren.
Teksa shikoja Adeonin ne krahet e babait te tij dhe Aidenin qe po qante dhe qeshte ne te njejten kohe nga lumtura, harrova gjithcka dhe iu fala e gjitha ketij momenti.

Sapo me pa mua qe isha zgjuar Aiden me perqafon sikur te ishte perqafimi i fundit.

- Aiden! Me lesho tani!- thashe une duke u perpelitur ne krahet e tij, por sa me shume qe perpiqesha te largohesha aq me shume ai ma bente te pamundur.

- Te lutem! Mos u largo prej meje! Rri edhe pak ne krahet e mi dashuria ime! - tha ai dhe ne sekond ndjeva koken e tij te strukesh ne krahet e mi dhe lotet qe i binin varge.

- Aiden!? Ti po qan!?

- Nuk dua t'iu humbas me Adele! Keto 5 vite pa ty ishin si nje ferre per mua! Nese do ju humbas perseri....! Me thuaj si dreqin kam jetuar keto vite pa ty! Mbyllja syte te me zinte gjumi me shpresen se do te te shikoja ne enderr.

- Aiden!

Pas cdo ngasherime te ardhur prej tij, pas cdo loti qe i pikonte ne faqe ndjeja zemren te me coptohej.
Sa shume e doja ate njeri? Me shume se urrejtja!? Me shume se tradhetia!? Me shume se zhgenjimi!? Me shume se dhimbja qe ai me fali, apo ndoshta me shume se gjithcka!?

Fjalet e mia i berrtisnin, e shanin, i thonin "ik", por zemra jo.
Kjo zemer kurre nuk i ka ndryshuar rrahjet e saj! Me mire te ndalonte se rrahuri perjete, se te ndalonte se rrahuri per personin perball meje.

- Adeliane! Me vrite nese do, por te pergjerohem mos u largo! Me fal edhe mua fatin te jetoje kete enderr me ty dhe vogelushin tone!

- Cf..cfare endrre!? Ti ke nje tjeter familje! Ti..ti me harrove mua! Une te prita qe ti te ktheheshe, por...por ti kurre nuk erdhe.  Cdo dite gjate ketyre 5 viteve i mbaja syte nga dera dhe imagjinoja silueten tende, por ti nuk erdhe kurre! Ende...ende mendon se te dua Aiden!!

Pas cdo fjale ndjeja trupin te me dridhej dhe lotet te me pushtonin fytyren. Zemra me dhimbte sikur mijra thika e prisnin pjese-pjese.

- Mos qaje dashuria ime! Tashme gjithcka mbaroje! Adeliane! Me shiko mua shpirti im! Tani qe te gjeta nuk le askend te marri prej meje! Te dua si i cmendur Adele! Po cmendem nga dashuria per ty!- pas cdo fjale te tij ndjeja puthje te lehta qe me preknin lekuren. 

Dashuria e dy zemrave qe e humben rrugen per nje kohe te gjate. 
Malli i dy njerzeve qe i perkisnin njeri tjetrit.
Lotet e dhimbjes, mallit, dashurise, lumturise dhe urrejtjes qe lagnin te treja kohet e jetes.
Urrejtja e nje zemre te braktisur, kundrejte nje zemre qe dhembe nga faji.
Vetem per nje moment gjithe keto ndjenja te forta dalin nga zemra.
Ato mund te jene te kunderta, si urrejtja dhe dashuria, loti dhe buzeqeshja, por te gjitha strehoen ne te njejtin vend...ne zemer.

- Aiden!! Cf..cfare po ndodhe me mua!? Zemra ime nuk me bindet...a..ajo po vuan!

- Sepse sikurse zemra ime, edhe e jotja kane nevoje per njera tjetren  engjelli im! Eja te une dhe jetojme si nje familje Adele!

Nuk me dilte zeri nga te qarat dhe ne sekond instiktivisht pohova me koke. Nuk e di nese ishte nje reagim i trupit apo zemres, por tashme nuk me interesonte asgje!
Doja vetem te qaja ne krahet e burrit i cili me mori gjithcka...madje edhe zemren.

- Mami!? Mos qani se do qaje edhe une pastaj! - u degjua zeri i trishtuar i Adeonit, i cili ishte gati te shperthente ne lot.

- Jo! Mami nuk qan me! Mami ndaloje!-thashe une duke fshire lotet.

- Eja shkojme te hame! - tha Aideni duke me mbajtur doren dhe ne krahun tjeter mori Adeonin.

Nuk e di nese do mund te harroje, por kur zemra ime nuk bindet ateher do ti shkoje une pas kesaj radhe.
****
Hey te gjithe! Me ne fund i ribashkova ciftin e vjeter! Sorry per fansat e Matias, por do ta le beqar ta keni ju gati 😂.

saorsa_writer
AntigonaFataj
InaQershori
Anastaglia31
adelajda1
k_elezi
stel_04 dhe gjithe te tjeret shpresoje tu pelqeje pjesa ❤