TÈ KUNDÈRTAT E NJÈ BOTE!✅

"MIKE VJETER"

Aiden 💬
Edhe pse mengjesi erdhi shpejte, perseri me dukej sikur isha ende ne terrin e nates.
Doja te ngrihesha nga shtrati dhe te vrapoja drejte presidentes sime hutaqe, por kembet me dridheshin nga frika se ajo do zhdukej nese e shikoja.
E vetmja pyetje qe po i beja vetes vazhdimisht eshte se si vall do kem guxim ta shoh ne sy!?
Degjova kercitjen e deres, por perseri nuk i hapa syte.
Dy hapa te lehte vinin gjithmon e me pran shtratit.

- Je mire Aiden!?- degjova zerin e te vetmit person qe mund te me largonte erresiren dhe te me strukte ne ngrohtesine dhe driten qe vetem ajo e ka.

I kapa krahet duke e bere te binte mbi trupin tim. Pa thene asnje fjale struka fytyren ne floket e saj te gjate dhe fillova te luaja me to si nje femije.

- Aiden!? Cfare po bene!? Me lesho!

- Vetem pak! Te lutem vetem pak me gjate rri me mua Adeliane!- pas fjaleve te mia ajo mbeshteti koken ne kraharorin tim duke lene disa fije floku te derdheshin te lira rreth qafes dhe fytyres sime.

Sapo ajo me dha nje moment me gjate ta mbaja ne krahet e mi, por a do me japi nje mundesi te tille ne te ardhmen!?
Per nje moment me shume ndjeva sikur koha kishte ndaluar, sikur e vetmja gje qe mendoja, kujtoja dhe deshiroja ishte shtritur e qete dhe e heshtur pran meje.
E vetmja gje qe mund te me bente te harroja gjithcka, perfshire dhe jeten time ishte aroma e saj e embel, floket e gjata dhe te bute, trupi i lehte dhe syte blu si qielli i pafund.

- Pse engjejt afrohen vet pran meje!?😏

- Pyet gjyshe Linen qe erdhi me mori ne pike te mengjesit!😪

- Ti je engjelli qe re per mua jo per gjyshen ose Alanin, ndaj mos me le vetem😑!- thash une duke perkedhelur fytyren e saj te mbuluar nga habia dhe sikleti qe fjalet e mia i shkaktuan.

- Nje nip ose nje mbese tjeter se besoj te jete shume large!😏- u degjua zeri i gjyshes nga dera e dhomes dhe ne sekond Adele u ngrite ne kembe dhe po me shikonte me inat sikur ta kisha une fajin qe ajo ishte si nje jastek i bute.

- U..une do kerkoj per Alanin😳!- tha ajo e sikletosur dhe u largua me vrap nga dhoma.

Ktheva koken nga gjyshja e cila ishte ne qiellin e shtate dhe u ngrita nga shtrati te behesha gati.
Ne nje menyre mu be qejfi qe ajo dhe Alani nuk e degjuan babin ne mbremje ose kjo buzeqeshje e embel mengjesi do ishte thjesht nje lakim i hidhur buzesh.

- Eshte nje mrekulli te shoh nipin te dashuruar me nje vajze te embel dhe te bukur si Adeliane.☺

- Po gjyshe! Mire se ma solle engjellin te me zbukuronte mengjesin, por ma largove perseri pa u ngopur me aromen e saj. A e di sa e veshtire eshte ta perqafoj edhe njeher ne ate menyre pa ngrene ndonje grusht turinjeve!?😒

- Epo nuk eshte faji im qe e kishit lene deren hapur!- u shfajsua ajo dhe doli nga dhoma per te pritur disa pjestare te tjere te familjes Willson.
************
Adeliane 💬

Fytyren e kisha ende te kuqe nga turpi. Fillova te shpejtoja hapat pa e ditur se ku do perfundoja ne gjithe ate vile gjigande.
Pas cdo hapi qe hidhja ndihesha gjithmon e me e ngaterruar derisa u perplasa me dike.
Zhurma e valixheve qe rane nga duart e saj me beri te ktheja koken dhe te perballesha me vajzen e bukur 24 vjecare me sy jeshil si smeraldi dhe floke te shkurter te kuq.

- Me vjen keq!- thash une dhe i zgjata doren ta ngrija.

- Nuk ka problem!- me tha ajo dhe sapo syte i shkuan te e cara e vjeter qe kisha ne krahe ,ngriti shikimin drejte meje dhe disa lot i lagen fytyren.

- Ti...ti..je... - drejtoj gishtin drejte meje dhe me perqafoj forte.

- Jam Adeliane!- u prezantova une dhe ne sekond ajo me kapi doren dhe me perballi perseri me ata sy smeraldi qe i kisha pare 8 vite me pare.