TÈ KUNDÈRTAT E NJÈ BOTE!✅

"RREMBIM DASHURIE"

Aiden 💬
U ngrita i rraskapitur dhe ndjeva koken me te rend se nga hera. Hodha syte kudo neper dhome dhe ndjeva zemren te me rrihte si e cmendur kur pash rrobat e mia dhe te Adelianen te grisura dhe te hedhura nga nje cep i dhomes te tjetri.

Vetem pasi pash fytyren e saj te fjetur pran meje, imazhet e mbremshme po me vertiteshin ne mendje.
Preka fytyren e saj te embel dhe i ferkova lehte me dore lotet qe ishin thare ne faqe.

Ishte ende engjelli i embel i 5 viteve me pare. Teksa shikoja dhe ledhatoja fytyren e saj te bukur mallkoja veten qe te humba, mallkoja veten qe nuk kisha fatin te isha burri i saj, mallkoja veten qe nuk u bera nje baba i mire per femijen tone.
Nese nuk do isha treguar aq i dobet keto pese vite do me gjenin ne krahet e saj cdo mengjes.

- Zoti Aiden!?- u degjua zeri i Danielit i cili hyri brenda ne dhome.

- Cfare do tani!?- u pergjigja pa e hequr vemendjen nga fytyra e Adeles sime.

- Cfare ke bere zoti Aiden!? A ia ke iden se cfare do ndodhi nese Ivan Adeson e merr vesh kete gje!?- berrtiti ai duke pare rrobat e saj te grisura ne cdo cep te dhomes.

- Cfare eshte gabim ketu!? Ajo eshte gruaja ime! Mamaja e femijes sime! Vetem une e kam te drejten te fle me te!

- Por kjo nuk ishte ne deshiren e saj!

- Mjafte tani Daniel!! Shko merre ate dreq makine tani!- thashe dhe ne sekond mora Adelen ne krahet e mi.

- Ku ke ndermend ta marresh ate zoti Aiden!?

- Atje ku askush nuk do ma marri perseri! Dua dhe Adeonin ketu Daniel!

- Je ne vete!!?? Ti po i rremben ata!

- Ata jane familja ime! Ivan Adeson i rrembeu ata prej meje dhe tani do t'ia japi Adelen dhe Adeonin nje mashkulli tjeter!

- Ajo nuk eshte e martuar, prandaj eshte e natyrshme te kete nje familje te re!

- Thjesht mbylle gojen dhe merr makinen dhe Adeonin!!- berrtita une dhe ai u largua.

- Duro edhe pak dashuria ime! Pas kesaj kur te zgjohesh do jemi vetem une ti dhe vogelushi im.
Ne ate ishull askush nuk do na shqetesoj me.- peshperita afer veshit te saj dhe pasi e putha lehte ne balle u largova drejte makines ku po priste Danieli me Adeonin.
*****
Adeliane 💬

Hapa syte e rraskapitur dhe ndjeva trupin me te rend se kurre.
Nata e mbremshme ishte si nje thike ne zemer per mua.
Ngrita shikimin dhe e gjeta veten ne nje dhome te panjohur, por cuditerisht te qete dhe te bukur.

Ngado qe ktheje syte kishte objekte te bardha, pervec perdeve qe vinin ne nje gri te embel.
Vesha fustanin e shkurter verore dhe dola ne dritare.
Prej andej dukej bregu i detit dhe me mjaftonte vetem ajo pamje te kuptoja qe isha ne nje ishull.

Sapo me vajti mendja se te tjeret nuk e dinin ende ku isha, vrapova jashte dhomes ne kerkim te personit pergjegjes.

Ndalova e lodhur para nje dere gjysem te hapur dhe sapo hyra brenda, ndjeva zemren te me rrihte pa ndalim.
Adeoni po flinte i qete ne krahet e Aidenit.
Per nje moment ishte sikur keto pese vite ishin thjesht nje enderr e keqe, por qe shume shpejte do te zgjoheshim nga endrrat dhe do jetonim ne realitetin me te pashpirte se cdo enderr.

Ktheva syte nga dhoma dhe ishte nje dhome femijesh. Ngado kishte letra muri shumengjyrshe. Dollapi dhe tavilina e studimit ishte ngjyre argjendi, dyshemeja e verdhe si floriri dhe kudo neper dhome kishte arusha te vegjel.

Shkova pran Adeonit dhe sapo zgjata krahet ta merrja, ndjeva doren e Aidenit qe me terhoqi dhe me mbertheu forte pran vetes.

- Me lesho tani Aiden!!- i berrtita une, por ai vendosi koken te qafa ime dhe mbylli syte.