TÈ KUNDÈRTAT E NJÈ BOTE!✅

"U KTHEVA"

Adeliane 💬
Syte i ndjeja te renduar dhe trupi kishte dhimbje te padurueshme. Arrita te ngrija koken dhe ne sekond ktheva syte nga Ilsa.
Ajo po rrinte e heshtur ne cepin e dhomes dhe ne duar shtrengonte disa fleta te bardha.
Me duhej vetem pak ta kuptoja se cfare ishin ato flete.

Mbylla syte per tu larguar nga  lotet e saj dhe arrita te shqiptoja vetem dy fjale.

-Pra e more vesh?- thashe une dhe ajo ngriti syte nga une dhe tundi koken.

-Pse!? Pse e fshehe faktin se je ne kete gjendje!? Pse nuk i tregove askujt qe zemra jote po kalbet pak nga pak!?

-Edhe cfare do te ndryshonte kjo!?

-Si cfare!? Ne mund te gjejme nje zemer te pershtatshme per ty Adele! Operacioni do jete i veshtire, por por ia vlen te rrezikojme.

-Tashme kam kerkuar, por asnje zemer nuk perputhej me trupin tim. E vetmja zgjidhje eshte nje zemer artificiale....e krijuar nga vet njeriu.

-Jo!! Ti ke cmendur! Kjo zemer nuk pershtatet menjeher me trupin, ndaj personi do qendronte ne gjendje te fjetur per nje kohe te gjate....ndoshta dhe nuk do te zgjohej kurre nese zemra nuk pershtatet.

-Kjo eshte nje mundesi te pakten Ilsa!

-Po organet e trupit tend Adele! A e ke menduar se pavarsisht se ti je gjalle, koha ecen....muaj, vite...dekada... trupi yt do dekompozohet.

-Doktoret me thane se trupi im do jete ne nje dhome speciale dhe nuk do lejohet dekompozimi.  Ku i dihet Ilsa, ndoshta do zgjohem perseri!

-Ed..edhe sa kohe ke...

-Edhe 1 vite!- thashe une dhe ajo uli koken e trishtuar.

-Ilsa!? Te lutem mos u shqeteso! Gjithcka do shkoje mire! Te lutem mbaje sekretin tone te vogel!

-E urrej kete zgjedhje, por si nje mjeke me shume se mikja jote...te jap fjalen!

-Faleminderit!-i thashe une duke buzeqeshur dhe ne sekond preka lehte barkun.

-Po bebi im...a ai..

-Ata jane mire hutaqe!

-Ata!?? Cfare po thua Ilsa!?

-Ke binjake hutaqe! Do behesh mamaja e nje djali dhe nje vajze!- tha Ilsa dhe ne sekond ndjeva lotet te me pushtonin fytyren dhe zemren te me rrihte pertej limitit. Isha e lumtur! Isha ne qiellin e shtate!

-Zemrat e mamit! Mami premton se do ju sjelli ne kete bote te vegjlit e mi. Prisni edhe 5 muaj me shume!

-4 muaj moj hutaqe! Ke fjetur si derrkuce per 1 muaj rreshte.

-Akoma dhe me mire!!- berrtita une dhe ne sekond degjova deren te hapej me furi dhe sekondin tjeter isha e strukur ne krahet e rreshterit.

-Me ne fund u zgjove moj hutaqe! Nuk e mendoja dot se per pak te humba vogelushja ime!

-Ti e di se une nuk iki aq lehte  rreshteri im!- thashe une duke buzeqeshur.

Ktheva koken nga dera ku ishin te gjithe qe po qanin.

-Po ju per cfare dreqin rrini si mumje dhe qani!? Kush ka vdekur!?- thashe une duke qeshur.

-Ti moj dhi e zgjebosur!- degjova te berrtituren e Haronit dhe Elises te cilet si linin lotet te flisnin me shume.

-Mos na tremb me keshtu shefe!- tha Roberti dhe te tjeret pohuan me koke.

-Jap fjalen djema!

-Mos vepro me sipas kokes tende!- degjova zerin e gjyshe Lines e cila po rrinte me Rinen, Alanin, Rajanin dhe Raelin afer dollapit.

-Edhe ju...

-Si jo! Ti na ike nga duart per pak!- berrtiti Rina dhe u afrua prane meje.

-Nuk jam aq e dobet une!- thashe une duke buzeqeshur.

-V..vogelushja ime...Adeliane...zemra e mamit!- tha mami duke qare dhe me shtrengoje ne krahet e saj.

-Jam mire mami! Kaloje gjithcka! Eshte mire!- fillova edhe une te qaja pas saj.

-Adele!? Fal zotit u zgjove!- degjova zerin e shqetesuar te Xavierit i cili erdhi prane Alexit dhe Alices.

-Edhe ju jeni ketu djema!? Si eshte Alice tani!?

-Ajo eshte mire...fal teje.

-Jam e lumtur per ty Xavier! Me ne fund e gjete vogelushen tende!- thashe une dhe ai tundi koken.

Ktheva koken nga dera dhe ne sekond ndjeva zemren te me rrihte dhe lotet te me pushtonin fytyren.

-Adeoni im! Eja te mami zemra ime! Nuk te mungova shpirti im!?

-M..me mungove! Me mungove mami! Kisha aq shume frike mos te humbisja!- filloje ai te qante pa ndalim ne krahet e mi.

-Me fal zemer! Me fal qe te tremba shpirti im!- fillova ta puthja pa ndalim dhe e shtrengoja ne krahet e mi.

-Babi!?- u kthye mami im dhe sapo ktheva koken nga dera ishte gjyshi i cili qendronte i mbeshtetur te Mikaeli.

-Gjyshi!?- fola une drejte tij, por ai nuk u pergjigje dhe vetem filloje te qante nen ze.

-Gjyshi! Eja ketu! Pse po rri aty!?

-M..me fal! Me fal!  ....nuk te mbrojta dot...nuk...- filloje ai te belbezonte dhe u ule ne gjunje.

U ngrita nga shtrati pa e menduar dhimbjen dhe u hodha ne krahet e tij.

-Ky nuk eshte faji yt gjyshi! Ti nuk ke asnje faj! - thashe une dhe te dy filluam te qanim me te madhe si femije.

-Ka kujt i ngjan kjo vajze!- tha Mikaeli dhe te gjithe filluan te qeshnin.

-Po Aiden...ku eshte ai!?- thashe une dhe Endi me beri me shenje nga dhoma ngjitur.

-Faleminderit!- thashe une dhe u largova drejte dhomes, kurse te tjeret shkuan ne sallon.

Sapo hapa deren u perballa me fytyren e tij te fjetur. Ne sy i dalloheshin rrathet e zinje,  buzet i ishin care, sikur te kishte dite pa pire uje dhe ishte shume me i dobet ne krahasim me 1 muaj me pare.

U ula prane tij dhe i shtrengova doren. Ne sekond nje lot doli nga syte e tij, te cilin ia thava me buzet e mia.

-Sa dhimbje te paskam shkaktuar dashuria ime!- peshperita afer tij teksa e puthja lehte ne fytyre.

-Sa me mungove Aideni im!- vazhdova te peshperisja pa ia lëshuar doren.

-Per 5 vite me radhe po vdisja nga malli per te te pare edhe njeher te vetme dhe nga urrejtja qe me harrove kaq shpejte jeta ime!- mermerita prane fytyres se tij dhe u mbeshteta prane tij.

-Kur do ta kuptosh sa Shume te dua more budalla! Kur do mundem me ne fund ti theme keto fjale zgjuar! Sa me ka marr malli per kete aromen tende drita ime!- mermerita dhe pasi e struka ne krahet e mi po me zinte gjumi prane tij.

-U ktheva Aiden...dashuria ime!
*******
Hey te gjithe!
Me ne fund gjeta pak kohe!
Me ne fund e ktheva Adelen perseri dhe kesaj radhe me te dashur ndaj Aidenit.

azure_writer
AntigonaFataj
InaQershori
Anastaglia31
adelajda1
k_elezi dhe gjithe te tjeret shpresoje tu pelqeje pjesa ❤