TÈ KUNDÈRTAT E NJÈ BOTE!✅

"MBREMJE E RREZIKSHME "

Adeliane 💬
Sapo makina ndaloj perball viles se madhe, u ktheva e bezdisur nga Aideni i cili me kishte kapur doren dhe e puthte pa ndalim gjithe rruges.
Natyrisht momente te tilla romantike duhet te ishin endrra e cdo vajze sipas mendimit te Ilses, Endit dhe Orianes, madje edhe per mendimin tim,nese nuk do me zinte ngerci dores.

- Per te 56 - ten here Aiden, kur do ma leshosh doren!?😒

- Neser...jo pasneser...ose pas nje jave..😌

- Ateher me thuaj ta pres dhe te ta jap ty!😑- thash une me ironi dhe dola nga makina.

Vetem pasi dora ime u shkeput prej Aidenit, ndjeva nje dhimbje te lehte te kyci, por qe nuk thash gje.
Sapo ktheva syte drejt portes kryesore, Rina dhe te tjeret po vinin me vrap pran meje.

- Ti matufi numer dy! Si te thote mendja te rrembesh teze Adelen!?😠- berrtiti Raeli dhe po shikonte Aidenin me inat.

- Lereni kete gje tani dhe shkojme brenda. Babi, gjyshja dhe familja Davas po presin per ne. 😅

- Ne rregull Rina!😇- u pergjigjem te gjithe ne nje kohe dhe sa do ecja perpara, ndjeva doren e Aidenit qe do kapte doren time, nese une nuk do ta kisha shmangur.

- E di qe jam i bezdisur e dashura ime...por..por ti e di qe une te dua shume!🥺- tha Aideni me sy lutes qe te thyenin zemren.

- Ne rregull, por do kapesh doren tjeter!😓- u pergjigja une qete dhe ai me shtrengoj forte doren.

- Cfare ka Aideni Rajan!?🤨

- Me duket e cmendi dashuria te shkretin Alan!😏

- Edhe teze Adele duket me e afert me matufin! Mos vall i beri magji tezes sime te gjore!?🧐

- Ka mundesi!😐- thane Alani me Rajanin ne nje kohe dhe po shikonin te habitur.

- Po sikur Adeliane ti kete shprehur Aidenit dashurine!?😉- tha Rina dhe ne sekond Alani, Raeli dhe Rajani po shikonin njeri tjetrin me dyshim.

- S'ka mundesi!🙄

- Pse s'ka!?😈- u hodhe Aideni me nje buzeqeshje djallezore ne fytyre.

- C..cfare!😱- berrtiten te tre ne nje kohe dhe po shikonin te sikur kishin nje fantazem perpara syve.

Nuk kaloj shume duke degjuar budallalliqet e Aidenit dhe te tjereve, kur shkuam brenda viles.
Pasi dera e madhe e hekurt u hap, e gjeta veten ne nje salle te madhe.
Ngado qe ktheje syte kishte te ftuar te rendesishem, disa prej te cileve ishin edhe ne mbledhjen para disa muajve.

- Pse u vonuat kaq shume!?- u degjua e berrtitura e zotit Eduardo i cili po vinte drejt nesh me zonjen Marta, Zotin Viktor dhe gjyshe Linen.

- Tani jemi ketu plakush!- tha Aideni i pashqetesuar, por qe nuk ishte pergjigja qe burri perball priste.

- Ju lutem zoti Eduardo! E rendesishme eshte qe ata erdhen ne kohe!- tha zoti Viktor dhe te gjithe u ulem ne nje tavoline te madhe ne forem rrethi.

Ktheva koken nga shkallet e larta ne krye te te cileve u shfaq silueta e nje nje burri. Ishte rreth 70 vjec me floke te thinjura te gjata dhe mjekerr te bardhe qe i mbulonte nje pjese te fytyres.
Pavarsisht moshes, kishte nje trup te formuar qe nga afer te jepte pershtypjen e nje muri te pakalueshem.
E vetmja gje qe me terhoqi te ai njeri ishin syte e tij blu si deti, por brenda te cileve pervec ngjyres se akullt dhe boshe, dalloja dhimbjen dhe mallin qe e tresin kete njeri per vite me radhe.
Ne njeren dore mbante nje bastun te vecant me koken e gdhendur te nje dragoi.
Pas tij u dallua silueta e nje burri rreth 65 vjec me floke te shkurter te thinjur dhe sy te embel kafe.
Nga menyra si e shikonin dhe flisnin me njeri tjetrin e kuptova se ishin miqe te vjeter.