Part 11

4.5K 156 5
                                        

Unicode

မေသရဖီ ကလေးနှစ်ယောက် အတွက် ညစာပြင်ပြီးသွားတော့

"ကလေးတွေညစာစားကြရအောင်"

"ဟုတ်လာပြီမေမေ"

အပေါ်ကနေ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ပြေးဆင်းလာတော့သည်။ ထိုင်ခုံမှာနေရာတကျ ၀င်ထိုင်နေကြတဲ့ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ကို ကြည့်လိုက်တော့နှစ်ယောက်လုံးက ကြက်တောင်စည်းလေးတွေနဲ့ချစ်စရာကောင်းနေကြသည်။

"ကယ် စားကြ"

"ဟုတ်"

"မေမေ"

ခြူးခေတ်က သူမပန်းကန်ထဲကို ကြက်သားတစ်တုံးဦးချတဲ့အနေနဲ့ထည့်ပေးသည်။

"တီတီ"

ရိပ်နေကလည်း အားကျမခံထည့်ပေးပြန်သည်။

"ဟုတ်ပါပြီ သားတို့လည်းထည့်စား ရော့"

"ဟုတ်"

အရင်နှစ်ယောက်သာရှိခဲ့တဲ့ ထမင်း၀ိုင်းလေးဟာအခုတော့လူတစ်ယောက်ထပ်တိုးလာခဲ့သည်။

~~~~~~~~~~

"အဖိုး သားသွားတော့မယ်"

အာဏာမိုးမြင့် အိမ်ပေါ်ကနေ ဆင်းလာတော့ အခန်းထဲကနေ ထွက်လာတဲ့ အဖိုးနဲ့တွေ့တာကြောင့်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

"မြေးအစောကြီးရှိသေးတယ် မနက်စာစားသွားအုံးလေ"

"ကျောင်းရောက်မှစားတော့မယ် အဖိုး"

"အကိုလေး ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေး..."

"ရတယ် ကျွန်တော်စက်ဘီးနဲ့ပဲသွားမှာ"

"မြေး ဖြစ်လို့လား"

"ရပါတယ် "

"အင်း ကောင်းကောင်းသွားနော် စက်ဘီးကိုသေချာနင်း"

"ဟုတ်"

အာဏာမိုးမြင့် စက်ဘီးစီးကာ စံအိမ်ကနေထွက်သွားတော့သည်။ခနအကြာတော့ အာဏာမိုးမြင့် ခေတ်ရဲ့အိမ်ရှေ့ကိုရောက်လာခဲ့သည်။ဒီနေ့ကစပြီး သူခေတ်နဲ့အတူတူကျောင်းသွားမည်။ ခေတ်ကို သူ့စက်ဘီးနောက်တွင်ထိုင်ခိုင်းကာ အတူတူသွားကြမည်။ အဲ့လိုတူတူသွားချင်လို့ကို အဖိုးကို စက်ဘီး၀ယ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုခဲ့တာ ။ မနင်းတက်တဲ့ စက်ဘီးကို ကြိုးစားပြီး အနင်းသင်ခဲ့သည်။အခုတော့ ခေတ်ကိုတောင်တင်နင်းနိုင်သည်အထိကျွမ်းကျင်ခဲ့ပြီ။

"ငယ်ကချစ်နှစ်တစ်ရာ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ထာ၀ရ" (Completed) Where stories live. Discover now