Part 19

3.4K 123 1
                                    

Unicode

"အာဏာ လက်ကိုလွှတ်အုံး"

သူ့ရဲ့လက်ကို တင်းတင်းဆွဲကာ အမြန်လျှောက်နေတဲ့အာဏာမိုးမြင့်ကိုသူပြောလိုက်တော့မှသွားနေရာကနေ ရပ်ကာသူ့ရဲ့ဘက်ကိုလှည့်လာသည်။

"စာရေးဆရာလေး ကျွန်တော်တို့တွေ့ဖူးကြတယ်မလား"

သူ့ရဲ့ မျက်နှာနားကိုကပ်လာကာ အာဏာမိုးမြင့်ကပြောလာသည်။

"မမှတ်မိတာလား"

ထိုသို့ ပြောရင်း သူ့နားကို ပိုတိုးကာကပ်လာတာကြောင့်သူ နောက်ကိုဆုတ် လိုက်တော့ သူ့နောက်မှာရပ်ထားတဲ့ကားတစ်စီးကိုမှီမိလိုက်သည်။ သူ့ရဲ့အခုအခြေနေကကားနဲ့အာဏာမိုးမြင့်ကြားမှာပိတ်မိနေပြီဖြစ်သည်။

"ဒါဆို မှတ်မိလာအောင်လုပ်ပေးရတော့မှာပေါ့"

သူ့မျက်နှာနားကို ပိုတိုးကာကပ်လာတဲ့အာဏာမိုးမြင့်ကြောင့်

"အာဏာမိုးမြင့် စနောက်မနေနဲ့တော့"

"ဒါဆို ဘာလို့အစတည်းက ကိုယ့်ကိုမသိချင်ယောင်ဆောင်နေလဲ"

"...."

"လာ ကားပေါ်တက် ကိုယ်အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်"

"ရတယ် ငါ့ဘာသာတက်စီငှားပြန်မယ်"

"မရဘူးလာ တက်"

"မတက်ဘူးလို့"

မတက်ဘူးလို့ အတင်းငြင်းနေတဲ့သူကို ကားတံခါးဖွင့်ကာ ကားထဲကို အာဏာမိုးမြင့်အတင်း၀င်ခိုင်းတော့သည်။ ကားပေါ်ရောက်ပြီး ကားစထွက်တဲ့အချိန်ထိသူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ တိတ်ဆိတ်မှုသာကြီးစိုးနေသည်။ ခြူးခေတ်သွင်ကကားပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ဘက်ကိုငေးကြည့်နေပြီး အာဏာမိုးမြင့်ကတော့ကားမောင်းရင်းတစ်ချက်တစ်ချက်ခြူးခေတ်သွင်ကိုလှည့်ကြည့်နေသည်။

တခြားသူတွေဆို မတွေ့ရတာကြာတဲ့သူငယ်ချင်း ဒါမှမဟုတ်ချစ်သူကို ပြန်တွေ့တဲ့အခါ ကြရင်ပြောစရာစကားတွေမကုန်မခန်းနိုင်အောင် ရှိကောင်းရှိနေနိုင်ပေမဲ့ ခြူးခေတ်သွင်အတွက်ကတော့ ဘယ်ကနေဘယ်လို စပြောရမှန်းမသိအောင်ကို အူကြောင်ကြောင်နိုင်လှသည်။ ထို့ကြောင့် သူဘာမှမပြော ကားပြတင်းအပြင်ဘက်ကိုသာ ငေးကြည့်နေမိသည်။

"ငယ်ကချစ်နှစ်တစ်ရာ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ထာ၀ရ" (Completed) Where stories live. Discover now