The One I Hate (Ongoing)

42 [TOIH]

“Where are we going?” Pangatlong tanong ko na iyon sa araw na ito. At iling lamang ang sagot niya sa mga katanungan ko. Kinaladkad niya ako sa dalampasiga at may naghihintay na bangaka doon. Kinausap niya ang matanda na naroon at may inabot itong pera. Kumunot ang nuo ko sa aking nakita. Bumalik ito sa akin ng nakangiti at hinila ang kamay ko. Saan ba talaga ang punta naming dalawa?

Inalalayan niya akong makaakyat sa Bangka at ngumiti ito ng pagkalawak lawak. Umandar ang de motor na Bangka at nabigla ako kaya napayakap ako sa kanya.

“Touchy.”

“Tumahimik ka nga. Saan ba tayo pupunta? Kanina pa kita tinatanong hindi ka naman sumasagot.”

“Basta.” Tipid na sagot nito.

“Anong basta?”

“Pwede ba Jariesha matutu kang maghintay.”  He looks at me and holds my hands. ”Just calm down babe hindi ako gagawa ng kalolokohan, okay?” Tumango lamang ako at tinuon ang tingin sa malawak na dagat. Medyo malayo na kami a dalampasigan at kitang kita ko ang malawak at asul na karagatan. Bumilis ang tibok ng puso ko. Ang layo layo na naming.

Magkahumpong ang aming kamay habang nilalaro ang tubig dagat. Kiatng kita ko ang kagandahan sa ilalim ng dagat. Sobrang asul ang kulay nito at nakakatakot.  Inalis ko ang kamay ko sa dagat pero pinigilan ako ni Nash.

“Alam kong takot ka sa dagat.”

Nakakunot nuo na tinitigan ko siya. “Hindi kaya.”

“Sinungaling. Akala mo di ko alam na muntik ka ng malunod ng minsang may outing kayong magbabarkada dalawang taon na ang nakakaraan.”

“Stalker ka masyado! Sino namang madaldal ang nagkwento sayo?”

“Im not close with your friends Jariesha, alam mo yun. Nagkataon lang na andon ako sa lugar na iyon.”

Lumaki ang mga mata ko. We had a barkada bonding in Surigao two years ago. SI Misha, Cloud, Mavin at si Kuya Ej ang kasama ko noon. Muntik na akong malunod dahil narin sa kagagawan ni Cloud. Sa sobrang iwas ko sa kanya ay napunta ako sa malalim na parte ng dagat at muntik ng malunod pasalamat nalang at andoon si Kuya Ej na magaling lumangoy. Pinagalitan nila si Cloud at natigil kami sa paglalangoy simula ng araw na iyon ay hindi na ako lumalapit pa sa dagat.

Pabalik na kami sa cottage na inupahan naming ng may makita akong pamilyar na bulto na nakatalikod sa akin. Ilang hakbang ang layo ko sa nakatalikod na lalaki ng bigla itong tumagilid at lalo akong kinabahan ng makitang parang si Nash talaga yun. Hindi ko  masilayan ng tuluyan ang mukha nito dahil sa pang iistorbo ni Cloud na paulit ulit na humingi ng tawad. Pagbaling ko sa lalake ay nakita ko ang kabuuang mukha nito. Hindi siya. Hindi si Nash. Imahinasyon ko lang siguro.

“I was right all along. Andoon ko sa Surigao.”

“Yeah. And I saw how Ej gives a you a CPR. He got your first kiss.” Parang bata na namamaktol na sagot nito

“What? He did not, hindi natuloy yun. Nag sorry pa nga ako kasi nabugahan ko siya ng tubig sa mukha. Nakita mo din ba ako ng pabalik kami ng cottage?”

“Yup! Hindi moa lam kung gaano ako kinabahan ng nasa malipatan kana. Tumalikod ako sa iyo at good thing na rin at naki interfere si Cloud sa way of sight mo.”

“Hindi mo alam kung gaano ako kapraning Nash. Hindi ko na enjoy ang bakasyon na yun dahil iniisip kita. You should have shown you face—”